Vele postdiensten vragen zich af: hoe kan ik nóg meer postzegels verkopen zonder dat er een ‘dienst’ tegenover staat. Nederland is daarop geen uitzondering. De laatste jaren hebben we dat kunnen zien aan postzegels met bijzonderheden als ‘met geur’, verborgen teksten of beelden, met een reliëfdruk, enzovoorts. Vele landen gingen ons in reliëfdruk voor. Maakt zo iets de postzegel spannend en daardoor meer verzamelwaardig?
Reliëfdruk is al heel oud en vele postzegels zijn voorzien van afbeeldingen, die in het postzegelpapier zijn geperst. Voor mij is het mooiste voorbeeld de reliëfzegel van Beieren. Al op 1 januari 1867 werd door de Koninklijke Beierse Post een serie postzegels uitgegeven, die een afbeelding droegen van het landswapen van Beieren. Ze werden gedrukt door de Koninklijke Munt in boekdruk en reliëfdruk.
Zes verschillende zegels in de waarden van 1 Kreuzer tot en met 18 Kreuzer. De zegels waren ongetand en werden vaak ruw uit het vel geknipt.
Vanaf 1 juli 1870 werden de zegels herdrukt en nu van een tanding voorzien.
Ook verschenen enkele zegels in gewijzigde kleuren. Verder werd een ander soort papier gebruikt, eerst met een watermerk van zogenoemde smalle ruiten, daarna met brede ruiten.
watermerk smalle ruiten, brede ruiten en golflijnen
Op 5 augustus 1874 werd een zegel toegevoegd in de waarde van 1 Mark. Deze had de kleur violet.
De zegels van 1 Kreuzer tot en met 18 Kreuzer werden op weer ander papier gedrukt, nu met een watermerk in de vorm van golflijnen.
Op 1 januari 1876 werd de Kreuzer als munteenheid afgeschaft en werd overgegaan op de Pfennig. Daarvoor dus de Kreuzer. Een Gulden of Florin was toen 60 Kreuzer waard en 1 Mark was 35 Kreuzer. Vanaf 1876 werd de Rijksmunteenheid ingevoerd; 1 Mark was 100 Pfennig. De laagste waarde werd een zegel van 3 Pfennig in groene kleur en de hoogste 50 Pfennig in rood.
De zegels werden verschillende keren herdrukt in andere kleuren en nieuwe waarden werden toegevoegd. Zoals een 2 Mark in 1890.
De laatste zegels in deze reeks werden uitgegeven op 1 januari 1900 (waarden in Pfennig) en 1911 (3 en 5 Mark) waarna in 1911 een geheel nieuwe serie werd uitgegeven met de afbeelding van de 90-jarige Prins-regent Leopold.
Wat voor mij spannend is aan de serie wapenzegels? Niet dat ze gedrukt zijn in reliëfdruk, ook al is deze heel mooi aangebracht. Voor mij is het de sport om al die variaties te vinden, de verschillende watermerken, nuances in de gebruikte kleuren om zo de herdrukken terug te vinden. Wat vindt u zo spannend aan postzegels?
Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Duitsland • Druktechniek
Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?
Kijk dan bij Collect Club.
(Breng als eerste je stem uit.)
Laden...
Reacties (22) Schrijf een reactie
Van Eric ontving ik de volgende reactie:Is postzegels sparen en onderzoeken spannend? Het sparen niet zo zeer dunkt me, wel het nader bekijken van de zegel en dus het afgebeelde bestuderen. of ben ik dan te veel thematicus? Spannend voor mensen als Rein B. die elk detail in druk en papier onderzoekt. Dan is het spannend iets afwijkends te vinden.
Wel spannend is het opeens tegenkomen van een object (zegel, poststuk, stempel) dat je in een verzameling kunt gebruiken en dat al bekend was en dan opdoemt of dat nog nimmer aan je is getoond in de literatuur.
Kortom spannend is veelzijdig toepasbaar. Duidelijk is dat mijn spannend vinden geheel anders is dan het jouwe. Overeenkomst is dat we het beiden met postzegels zo naar onze zin kunnen hebben.
Eric is een thematisch verzamelaar en vanuit zijn invalshoek ben ik het met hem eens. U ook?
Ja, ieder zijn invalshoek op de zegels, stel je voor we vielen alle op de zelfde vrouw (Man)!!!!!!
Vanuit thematisch oogpunt ben ik met hem eens. Alleen persoonlijk heb ik niets met thematisch.
Wat niet weg neemt dat ontdekken leuk kan zijn. Wat is nou leuker iets tegen komen wat nog niet beschreven staat. Ik weet dat principe al te goed. Er is over veel zaken niet geschreven in de filatelie. Zeker als je specialistisch bezig bent. Zo denkt iedereen dat de eerste emissie van Nederland volledig is beschreven. Pfff dat is even een tegenvaller voor de mensen die dat denken.
Maar ook eenvoudige emissies welke niet of nauwelijks specialistisch door verzamelaars worden verzameld. Eigenlijk jammer want er zit veel meer in dan men denkt.
Het grootste probleem waar je eigenlijk tegen aanloopt bij het onderzoeken is hoe ga je om met je kennis. Er zijn verzamelaars die alle kennis voor zich zelf houden en wanneer ze dood gaan is alle kennis verloren. Soms is dit echt jammer omdat het echte experts waren op een bepaald gebied. De ander schrijft er een stukje over in het lokale clubblad en reikt niet ver genoeg voor verzamelaars die informatie zoeken, voor wie het juist interessant is. Of maakt er een leuk verhaaltje van om pagina’s mee te vullen. Dat is niet negatief bedoeld maar voor mensen die willen verdiepen niet erg interessant behalve dan om geïnteresseerd te worden in het beschreven gebied. De ander publiceert het op een website welke na verloop van tijd uit de lucht is of al lang niet meer actief wordt bij gehouden. Jammer want zo gaat ook kennis verloren. De bondsbibliotheek is een mooie bron van informatie, maar is helaas niet 24/7 actief. Het internet is ook een mooie bron van kennis alleen het is door de bomen de jungle niet meer zien van sites.
Je kunt je eigen dus ook afvragen heb je daadwerkelijk iets gevonden wat in de literatuur staat of is het gewoon fictie??
Deze mooie hobby is inderdaad zo ruim dat iedereen er veel plezier aan kan beleven.
Ik ben wel van mening dat (ook) een thematische verzamelaar van bijvoorbeeld van duiven het verschil behoort te weten tussen offset en rasterdiepdruk bij de “vliegende duif”-zegels van Nederland.
@Alex: helemaal mee eens met wat je schrijft maar ik denk dat het ook een beetje de aard van het beestje is: inderdaad is niets ooit helemaal beschreven, want het is nog niet af of er komen toch weer nieuwe feiten op tafel. Mooi voorbeeld daarvan is bijvoorbeeld de toch vrij uitgebreide beschrijvingen in het Handboek Postwaarden Nederland (ten minste, voor mij staat er veel nieuws in), maar de aflevering over de Juliana En Face serie was nog niet uitgegeven of er komt nieuws over het feit dat de weggewerkte kroontjes later toch te zien waren op de zegels van de Nederlandse Antillen.
Al is het inderdaad denk ik ook zo dat veel geschreven literatuur (noodgedwongen) niet veel verder komt dan mensen proberen te interesseren voor een bepaald onderwerp, toch is schrijven en blijven schrijven het enige dat je kunt doen om zo veel mogelijk kennis en informatie te behouden en beschikbaar te maken. En dan kunnen zelfs de sites die al niet meer actief zijn toch wat opleveren, als je maar gericht weet te zoeken. Blogs als deze zijn daar natuurlijk ook een goed middel voor, al is ook hier misschien soms sprake van een veralgemenisering omdat het door meerdere mensen gerund wordt en een bekend publiek heeft, en het zich misschien niet helemaal leent voor al te vergaande specialisatie. Op mijn eigen blog spuit ik gewoon van alles, niet gehinderd door enige kennis over wie het leest, van grote klets tot algemeen tot wat minder algemeen en ook vraag ik daar gewoon alles wat ik niet weet, en dan blijkt toch altijd wel weer iemand dat te lezen en meer te weten. Daar zijn die vervalste Wilhelmina zegels uit mijn artikeltje van vandaag op dit blog weer een mooi voorbeeld van. Is in november vorig jaar op mijn eigen blog opgevoerd en dankzij een aantal kundige lezers en wat gevonden websites weet ik nu wie ze wel en wie ze zeker niet gemaakt hebben. Zet die info weer ergens neer en een volgende speurder zal het misschien makkelijker hebben. Wat dat betreft is het internet toch wel iets megageweldigs!
Overigens, Cees, mooie zegels!
Ik denk ook dat het vrijwel onmogelijk is om ALLE relevante informatie over een postzegel of een emissie ergens te beschrijven. Ik heb grote bewondering voor de kwaliteit van het Handboek Nederlandse Postwaarden, maar niet IEDEREEN kan daar over beschikken. Het is een select gezelschap die de aanvullingen van telkens 25 euro kunnen en willen betalen. Hopenlijk komt dit “standaardwerk” in vele bibliotheken terecht.
@ Arjan:
Natuurlijk is schrijven en blijven schrijven belangrijk, alleen kan het ook tegen je werken als je informatie zoekt. Neem als uitgangs punt een simpele verzamelaar die iets wilt weten over vervalsing van de Armenwet serie 1913. Als ik dan ga lezen op website A en ik lees vervolgens website B en ik lees verschillen tussen waar ik deze kan herkennen en afbeeldingen die niet duidelijk zijn en dienen als voorbeeld ga je als onervaren verzamelaren de boot in. Zeker als je daarnaast nog een paar artikelen uit verenigingsbladen leest die weer wat anders zeggen/laten zien.
Iedereen die er wat overschrijft heeft zijn/haar eigen stijl en probeert de mede verzamelaar te helpen op zijn/haar manier.
Tevens ontstaat wel het probleem van informatie versnippering. Wie heeft wel en geen gelijk, wie is volledig en wie niet? dat zijn zomaar een paar vragen die er uit volgen. Ik maak het regelmatig mee dat personen denken iets leuks te hebben om vervolgens teleur te moeten stellen dat ze hetgeen niet hebben wat ze dachten, omdat ze het niet hebben begrepen wat ze lazen of dat er geen duidelijke illustraties bij stonden van het enige artikel wat ze hadden gelezen, terwijl er meerdere artikelen bestaan.
Dit is juist een van de grootste problematieken in de informatie voorziening. Informatie versnippering en geen duidelijke vragen stellen wanneer men opzoek gaat naar infromatie, omdat men geen kennis heeft van het geen men zoekt (div. zoektermen) of geen duidelijke vraag stelling kan maken.
Dit is wel essentieel wanneer men iets zoekt!
Zeker als je een postzegels gaat bestuderen!!
@ Alex, ja, dat is zeker waar, maar is er een alternatief? Idealiter zou er een wereldwijde informatiebron beschikbaar moeten zijn, waarin alleen op juistheid gecontroleerde informatie in terecht mag komen. Een soort wikipedia voor de filatelie. Maar als je al hoort hoeveel commentaar er daar op is…
Ik vraag me af of je een geschikte vorm van informatievergaring en -overdracht kunt opzetten. En het moet haast wel virtueel want anders zouden de kosten, zoals Toon al terecht opmerkt, voor menigeen te hoog zijn en dan sluit je juist weer een groep uit die je probeert te bereiken.
Ik zie daarom ook niet zo gauw een andere oplossing dan toch maar proberen zo veel mogelijk informatie beschikbaar te maken, deze bij te houden en aan te passen waar nodig en als onderzoeker op welk niveau ook moet je een grote portie gezond verstand aanwenden en vraagtekens blijven zetten bij gevonden informatie.
Maar het is verre van ideaal, dat ben ik met je eens.
@arjan:
Het is zeker een lastige materie.
Echt een oplossing heb ik ook nog niet.
Hoewel ik wel al langer met dit probleem bezig ben.
@ Toon, ik ben het met je eens dat niet ieder die 25 euro kan betalen, vooral als je weet dat er nooit een einde aan het Handboek komt.
Er word steeds weer nieuwe dingen uitgegeven.
(Ik ben benieuwd hoe ze de persoonlijke zegels beschrijven).
Maar wat ik wil zeggen over het Handboek, dit moet toch in iedere verenigingsbibliotheek liggen.
Dit abo word dan gemeenschappelijk betaalt en ieder kan het Handboek lenen.
Zo gebeurd het in elk geval bij ons in de Club (E.K.P.V.).
@Alex
Er is geen universele oplossing omdat iedereen alles op zijn/haar eigen manier bekijkt en beschrijft. Pogingen om dit te standaardiseren zijn gedoemd te mislukken. Laat iedereen die wat te melden heeft dit doen op het internet en dit van de daken schreeuwen.
En verder gewoon doorgaan….
@Albert,
je zegt het al aardig: het nooit-afkomende boekwerk Handboek Nederlandse Postwaarden. Als je even in de index kijkt, zul je zien dat er maar geplanned is tot 1993! de rest zal wel nooit komen, tenzij ze meer afleveringen per jaar gaan uitgeven.
Dit is dan ook tevens een waarschuwing voor Elsevier: als het niet sneller gaat, zullen meer en meer mensen afhaken met hun abo, totdat de productiekosten relatief te hoog worden. en dan is het “einde project”.
…….misschien is dat wel de bedoeling!
Hallo Elsevier, WAKKER WORDEN!
Frits,
V0or het weergeven van thematische informatie, in jouw geval de duif, is het toch niet nodig om te weten hoe die duif op het papier is gezet. Het gaat om de soort duif of de wijze van vliegen (verder weet ik van duiven niets) en toch niet op de druktechniek. Dat lijkt me meer iets voor hen die valse duiven moeten kunnen onderscheiden of voor hen die zich specialiseren in papier of druktechnieken.
Het is best leuk om als thematisch verzamelaar ook wat meer over de postzegel te weten. Maar dat hoeft niet perse het papier of de tandingen te zijn. Dat kan ook een antwoord zijn op vragen als: hoeveel kleuren zijn er gebruikt, wat is de stijl, en wie heeft ‘m ontworpen?
Maar weet je wat ik nou leuk, of zo je wil spannend, vind? Als alles zo in mijn album zit, en dat er een kleurrijk orderlijk en creatief geheel ontstaat. Dat je dan je album openslaat, en daar zo intens tevreden naar zit te gapen.
Of een leuke enveloppe in elkaar flansen om te versturen, waarbij de postzegels moeten passen bij de kleur van de enveloppe, en het adres met een mooie zwierige stijl geschreven is. Die zijn het mooist.
Absoluut belachelijk misschien in de ogen van traditionelere postzegelverzamelaars, of niet-postzegelverzamelaars, maar dat is nou mijn lol…’t is toch een beetje een kunstuiting, toch?
@Toon
Het Handboek Postwaarden Nederland
draait op de motor van één persoon met 2 assistenten: Gert Holstege met Jan Vellekoop en Ruud v.d. Heuvel.
“…….misschien is dat wel de bedoeling!
”
Gert is naast het HPN hoogleraar in Groningen met onderzoekopdrachten die vergaand belang hebben voor de kennis over het menselijk lichaam met name de hersenen en het zenuwstelsel. Tegen het belang van deze thematiek kan geen enkele filatelistisch belang op!
Toon, even iets rechtzetten: Het Handboek Postwaarden Nederland is een uitgave van Joh. Enschedé in Amsterdam. Niet van Elsevier. Toen het eerste deel verscheen, waren sponsoren zoals KPN, TPG Post, de Rijksuniversiteit Leiden, de Stichting Filatelie, de Rijksuniversiteit Groningen en het VSBfonds degenen, die de uitgave mogelijk maakten. Verder uiteraard de abonnees. Maar ook hier zal de ‘vergrijzing’ debet zijn aan het aantal abonnees dat steeds minder wordt.
@ Toon,Waarom tot 1993?
Is daarna geen dokumentatie van de postwaarden opgeschreven of bewaard?
Probeer Rein te strikken voor medewerking aan het Handboek der postwaarden na 1993, die weet best wat te vertellen/schrijven…
Sorry Elsevier…….vergissing. Maar ik blijf mijn zorgen houden, ook als Enschedé ermee doorgaat. En Albert, er is niemand geweest die een aangepast plan heeft gemaakt sinds 1993. Overigens vind ik het HNP nog steeds een fantastisch boek waar ik veel informatie uit haal.
@ Alex & @ Arjan
De BondsKeuringsDienst (BKD) is een service-afdeling en een onderdeel van de KNBF. De BKD staat altijd open om de leden van de Bond te adviseren en bij te staan. Ook met gratis informatie (over “Armenwet”-zegels bijvoorbeeld) en eenvoudige keuringen, indien dat mogelijk is. We dienen alleen op te passen dat wij de huidige vervalsers niet wijzer maken, dan ze al zijn.
Mocht je nadere informatie willen hebben, mail dan naar: bondskeuringsdienst@gmail.com
Het spannende van postzegels vind ik niet de zegels zelf maar de stempels die er op staan. Rond 1980 kwam ik er, na 8 jaar postzegels verzameld te hebben, achter dat er mensen waren die postzegels verzamelden vanwege het stempel dat erop stond. Er ging een wereld voor me open. Vervolgens bleek je ook nog heel veel soorten stempels te hebben gehad in de loop der jaren, alleen al in Nederland. Enfin daar ben ik me in gaan specialiseren.
Ook daar is het een uitdaging om vondsten te doen die nog niet gecatalogiseerd zijn. En ook daar zal compleetheid met welk type dan ook niet snel worden bereikt. Zo had ik in 1996 een catalogus Grootrondstempels vervaardigd en was best trots, na diverse verzamelingen van vergevorderde verzamelaars te hebben doorgeploegd, een handvol ‘nieuwe’ vondsten te kunnen melden t.o.v. vorige catalogi. Maar de inkt was nog niet droog of iemand belde me dat hij een poststuk had met grootrondstempel Rede. Die was wel schaars meende hij. Inderdaad, die had ik zojuist in de catalogus vermeld als nog nooit ‘in het echt’ aangetroffen… Deze is nl. na de uitgifte in jan. 1898 na 1 1/2 maand alweer buiten gebruik gesteld omdat er een nieuw stempel kwam met de gewijzigde spelling Rheden. En er worden nog steeds nog niet gecatalogiseerde vondsten gedaan.
Schrijf een reactie
(registratie is niet nodig)