Andermatt

Andermatt is een belangrijk verkeersknooppunt. Hier komen de wegen samen die leiden naar drie historische bergpassen: de Furkapas, de Gotthardpas en de Oberalppas, respectievelijk naar het westen, het zuiden en het oosten. Alleen naar het noorden, naar Göschenen en verder richting Luzern, is er een weg naar beneden. Deze passeert de woeste Schöllenenschlucht, waaroverheen de Teufelsbrücke is gebouwd. De trein vertrekt vanuit Andermatt om 7:32 uur.

Heidi

Tijdens de treinreis leest Janny uit haar favoriete jeugdboek van Heidi. Heidi is de hoofdpersoon van de twee romans: Heidis Lehr- und Wanderjahre en Heidi kann brauchen, was es gelernt hat, die in 1880 door Johanna Spyri zijn geschreven. De romans hebben twee vervolgen namelijk Heidi Grows Up en Heidi’s Children. Deze vervolgen werden niet door Spyri maar door de Engelse vertaler Charles Tritten geschreven.

Heidi is een weeskindje dat wordt grootgebracht door haar tante Dete. Dete brengt de 5 jaar oude Heidi naar haar grootvader, de “Alm-oom”, omdat zij voor werk naar Frankfurt moet. Heidi brengt hier haar eerste levensjaren door samen met Peter de geitenhoeder. Een jaar later, wanneer Dete terugkomt, brengt zij Heidi naar Frankfurt om een steun voor het 12 jaar oude invalide meisje Klara te zijn. Klara raakt heel gehecht aan Heidi en kan haar niet meer missen. Heidi brengt hier een heel jaar door maar heeft ontzettende last van heimwee. Ze mag daarom na een jaar naar huis. Nadat Klara met Heidi meegaat, bepaalt de dokter dat de omstandigheden in de alm-hut beter zijn voor Klara, waarna Klara en Heidi samen verder leven. Klara ontwikkelt zich de maanden daarop flink en deelt samen met Heidi een wonderschone zomer samen met haar grootvader en Peter. Door de geitenmelk en de frisse berglucht helen Klara’s wonden zodanig dat zij na verloop van tijd zonder rolstoel verder kan. Klara’s grootmoeder en vader zijn zo versteld door de genezing van Klara dat zij besluiten dat Heidi nooit meer haar brood onder vreemden hoeft te verdienen.

 

 

 

 

 

 

 

De Europazegel van 2010 (rechts) staat in het teken van het kinderboek Heidi. Het nieuwe personage van Johanna Spyri is een echt wereldwijd succes sinds de publicatie ervan aan het einde van de 19e eeuw. Het heeft een blijvende impact gehad op het imago van Zwitserland. Een goede reden voor de Zwitserse post om een zegel te wijden aan het weesmeisje Heidi. Hoe bekend Heidi ook is, haar uiterlijk is net zo onbekend: aangezien Johanna Spyri het personage nooit heeft laten illustreren, wordt Heidi sindsdien op verschillende manieren geportretteerd.

Luzern

Luzern ligt aan het noordwestelijke uiteinde van het Vierwoudstrekenmeer, waar het water uit het meer weer in de rivier de Reuss stroomt. De stad is het economische en culturele centrum van Centraal-Zwitserland. De Reuss verdeelt de stad in de oude stad, Altstadt, en het nieuwe gedeelte Neustadt. De oude en nieuwe stad worden verbonden door een zestal bruggen. Twee daarvan zijn van historisch belang: allereerst een van de oudste, overdekte houten bruggen van de wereld, de Kapellbrücke, met de watertoren. De tweede brug is de meer stroomafwaarts gelegen Spreuerbrücke. De ligging van Luzern aan het meer en tussen de bergen Pilatus en Rigi is schilderachtig en zorgde voor een vroege ontwikkeling van het toerisme. Luzern heeft circa 80.000 inwoners.

Kapellbrücke

De Kapellbrücke is de belangrijkste toeristische attractie van de Zwitserse stad Luzern. Het is een houten overdekte brug uit 1365 met een lengte van 204,7 meter (oorspronkelijk 285 meter). De brug bevindt zich op de plaats waar de rivier Reuss het Vierwoudstrekenmeer verlaat. De kapelbrug is vernoemd naar het nabijgelegen Sint Peterkapelle op de linkeroever van de Reuss, de eerste stadsparochie.

De brug is meer dan 650 jaar oud, maar het grootste deel van de brug is vernieuwd nadat een brand op 18 augustus 1993 de brug, op de watertoren (Wasserturm) en de beide brughoofden na, had vernietigd. Het vernieuwen en onderhouden van de brug is door de jaren heen noodzakelijk geweest; dit als gevolg van natuurlijke slijtage, invloed van het weer op het hout en natuurcatastrofen. Ook de brand in 1993 was niet de eerste brand. De “Luzern zegel” werd als toeslagzegel (rechts) uitgegeven om geld in te zamelen voor de herbouw van de brug.

 

 

 

 

 

 

 

De bouw van de brug is terug te voeren, volgens de overlevering, op een natuurcatastrofe in 1333. Een onweer bij de berg Pilatus zorgde ervoor dat er zo veel hout naar de Reuss werd gespoeld, dat hiervan een brug kon worden gebouwd. De eerste melding over de brug in een oorkonde was in 1367, waarbij ook de watertoren werd genoemd. De watertoren stamt vermoedelijk uit ongeveer 1300.

Kapellbrücke in Luzern. Foto: Wikipedia / Wojsyl

Aanvankelijk was de functie van de Kapelbrug niet beperkt tot het overbrengen van voetgangers, maar maakte de Kapelbrug deel uit van de verdedigingswerken rondom de stad Luzern. In het midden van de brug bevindt zich de watertoren (Wasserturm), die in al die jaren verschillende functies heeft gehad. Hij heeft gediend als martelkamer, als gevangenis, als schatkamer en als archief. De toren is 43,5 meter hoog en is achtkantig.

Spreuerbrücke

De Spreuerbrücke is samen met de Kapellbrücke een belangrijkste toeristische attractie van de Zwitserse stad Luzern. De Spreuerbrücke is een houten overdekte brug uit 1408 die met een lengte van 81 meter iets jonger en heel wat korter is dan de beroemdere Kapellbrücke. De Kapelbrug bevindt zich op de plaats waar de rivier Reuss het Vierwoudstrekenmeer verlaat, de Spreuerbrücke overbrugt de Reuss iets verder stroomafwaarts. Een derde houten overdekte brug, langs de oever van het Vierwoudstrekenmeer, de Hofbrücke, werd afgebroken in de 19e eeuw.

Een gedeelte van de Spreuerbrücke bestond reeds in de 13e eeuw. De brug verbond toen de Mühlenplatz op de rechteroever met de watermolens die in het midden van de rivier waren gebouwd. Een oudere naam van de brug is de Mühlenbrücke. De verbinding met de linkeroever werd afgewerkt in 1408. Omdat vanop de brug kaf (Duits: Spreu) en bladen in de rivier mochten gesmeten worden, die vanop deze laatste brug in de stad uit de stad weg dreven, kreeg de brug zijn tweede naam. De Spreuerbrücke werd vernietigd door overstromingen in 1566 maar nadien terug heropgebouwd.

Vierwoudstrekenmeer

Het Vierwoudstrekenmeer (Vierwaldstättersee) ligt in Centraal-Zwitserland en is omgeven door hoge bergen. De vorm van het meer lijkt op een fjord. Andere namen die in gebruik zijn in het Nederlands zijn het Meer van Luzern en het Vierwoudstedenmeer. Het laatste is een onjuiste vertaling van de Duitse naam, want Stätte is een oude benaming voor kanton of regio/streek. Het meer ligt op 434 meter hoogte, heeft een oppervlakte van 114 km² en is tot 214 meter diep.

Het Vierwoudstrekenmeer wordt door de rivier de Reuss doorstroomd. Tevens wordt het gevoed met berg- en gletsjerwater van het omliggende gebied van 1831 km². Het heeft een oeverlijn van 115 km en grenst aan de vier vroegere kantons Uri, Schwyz, Unterwalden (dat nu opgedeeld is in de twee halfkantons: Obwalden en Nidwalden) en Luzern. Het Meer van Alpnach is eigenlijk een zijtak van het Vierwoudstrekenmeer. Aan het meer ligt de Rütli-weide, waar het Zwitsers Eedgenootschap werd gesticht. Ook de steden Küssnacht am Rigi, Luzern en Brunnen liggen aan de oever van het meer.

(175-jarige geschiedenis van Hotel Schweizerhof Luzern. Het was het eerste Zwitserse bedrijf ooit dat in samenwerking met de Zwitserse Post een bedrijfspostzegel lanceerde. Twee verschillende onderwerpen sieren het merk: enerzijds ons jubileumlogo en anderzijds de bekende gevel van het festivalhotel tijdens het blauwe uur aan het Vierwoudstrekenmeer (gemaakt door Luzern-fotograaf Dominik Baumgartner)).

Het meer is belangrijk voor het toerisme. Rondom liggen er dan ook veel hotels. Vanaf de bergen Rigi, Pilatus, Bürgenstock, Stanserhorn, Mythen, Urirotstock is er een mooi uitzicht op het meer.

Er wordt nog gevaren op het het Vierwoudstrekenmeer op de historische schepen. Wat een ervaring!

Bezoek souvenirwinkels en genieten van Zwitserse lekkernijen

Chocolade

Zwitserse chocolade draagt samen met de horloge-industrie en machinebouw bij aan de goede naam die Zwitserse producten in het buitenland genieten. Chocolade is in Europa sinds de 16e eeuw bekend. Vanaf de 18e eeuw werd chocolade slechts in een handvol kleine bedrijven in het Zwitserse kanton Ticino en in de Bassin Lémanique, langs het Meer van Genève, vervaardigd.

Zwitserland (2001): 100 jaar Chocosuisse. De zegel die het uiterlijk maar ook de geur heeft van een vierkant chocoladestuk. Vel met vijftien postzegels is bedekt met een vernislaag. Een lichte druk van de vinger is voldoende om een ​​geurige synthetische substantie vrij te geven.

In 1819 stichtte François-Louis Cailler (1796-1852) de maatschappij Cailler op, die aanvankelijk cacaopoeder en chocolade produceerde. Kort daarna vestigde hij de eerste Zwitserse chocoladefabriek, namelijk de chocoladefabriek van Broc.

Elke echte chocoladeliefhebber weet dat de beste Zwitserse chocolademerken uitstekende kwaliteit bieden. Zwitserland produceert ongeveer 150,000 ton chocolade per jaar. Zwitsers consumeren natuurlijk het grootste deel van die chocolade. Laten we eerlijk zijn, de Zwitsers weten wat goed voor ze is. In Zwitserland wordt per jaar 11 kg per persoon chocolade gegeten. Ter vergelijking in Nederland: 4 kg per persoon. Maar ook Zwitserland en Zwitserse chocolaatjes genieten wereldwijd een opmerkelijke reputatie. Daarom hebben we onze lijst samengesteld met de 15 beste Zwitserse chocolademerken en hun producten die je moet proberen, met Toblerone, Frey, Lindt en meer! Elk merk is uniek en heeft zijn eigen voordelen bij de productie van Zwitserse merkchocolade. Maar het belangrijkste dat ze allemaal gemeen hebben, is de Zwitserse kwaliteit en de beste ingrediënten.

 

Horloges

Ook wordt bij klokkenwinkel gevraagd naar de prijs van de aangeboden horloges. Janny en André schrikken van de hoge prijzen. Maar hoe werden de horloges populair in Zwitserland? Het kanton Neuchâtel is het hart van de Zwitserse horloge-industrie. Al aan het einde van de 17e eeuw produceerden boeren-horlogemakers klokken en horloges voor klanten in alle uithoeken van Europa en zelfs de wereld. In 1914 kwam meer dan de helft, 55%, van de wereldproductie van horloges uit La Chaux-de-Fonds, op de voet gevolgd door Le Locle. De stedenbouwkundige planning en huizen pasten zich aan deze industrie aan.

(Ontwerp zegel: roze en paars om technologie en innovatie op te roepen. Ronde vormen die de uurwerkmechanismen vertegenwoordigen die in het DNA van het kanton Neuchâtel zijn gegraveerd.)

Aan het einde van de dag wordt nog kaas gegeten van Alpenkase met een glas wijn. Heerlijk…..

Meer info:

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Thematisch • Duitsland • Zwitserland • Spoorwegen

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(5 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...