POSTZEGEL
Het postzegelvelletje 121⁄2 jaar koninklijk huwelijk staat in het teken van de koperen bruiloft van Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima. Hun huwelijk werd gesloten op 2 februari 2002 en op 2 augustus 2014 – exact 121⁄2 jaar later – viert PostNL deze verbintenis met de uitgifte van een velletje met tien postzegels met de tariefsaanduiding Nederland 1. Op de postzegels van PostNL is van oudsher een belangrijke plek ingeruimd voor afbeeldingen van Nederlandse vorsten en andere leden van het Koninklijk Huis.
Ook ter gelegenheid van eerdere huwelijksfeesten zijn speciale postzegels uitgegeven, bijvoorbeeld voor het 25-jarig huwelijksfeest van Koningin Juliana en Prins Bernhard (ontwerp Sierk Schröder, 1962) en voor het 25-jarig huwelijksfeest van Koningin Beatrix en Prins Claus (ontwerp Ton van Bragt, 1991). Vlak voor het huwelijk van Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima 121⁄2 jaar geleden werd eveneens een postzegel uitgegeven (ontwerp Linda van Deursen en Armand Mevis/foto Bart Marijnen, 2002).
Het velletje 121⁄2 jaar koninklijk huwelijk is een ontwerp van Harmine Louwé uit Amsterdam. Voor de postzegels zijn verschillende foto’s gebruikt, elk van een opvallend moment uit het leven van het koperen bruidspaar. De momenten zijn:
- het verhaal van Willem-Alexander aan de pers over zijn huwelijksaanzoek
- Willem-Alexander en Máxima met hun drie kinderen op de fiets
- het koninklijk paar op bezoek in New York tegenover een foto van hun drie dochters Willem-Alexander en Máxima als supporters tijdens de Olympische Winterspelen in Sotsji
- een dubbelportret van Máxima (foto Erwin Olaf) en Willem-Alexander (foto Koos Breukel)
Bij elke postzegel loopt een deel van de foto of het bijbehorende tekstbeeld over de perforaties heen. Op de bovenste velrand staan de kleuren van de Nederlandse wimpel en vlag naast de titel van het velletje en de data 2 februari 2002–2 augustus 2014. De kleuren oranje-rood-wit-blauw keren ook terug op de tabs links en rechts onderaan. Verspreid over het postzegelvel is door het gebruik van verticale en horizontale schaduweffecten een gelaagdheid aangebracht die ook op de bovenste velrand terugkeert. Daar is een deel van de typografie weergegeven op blokjes die over elkaar heen schuiven.
Voor de typografie zijn vier lettertypes gebruikt: de T-Star Pro (2002, Michael Mieschler) voor de tekst op de postzegel met het dubbelportret en op de postzegels van Willem-Alexander en Máxima in New York en Sotsji, de Helvetica Neue (1957, Max Miedinger en Eduard Hoffmann) voor de tekst bij de huwelijksaanzoekpostzegel, de Arnhem (2002, Fred Smeijers) voor de tekst op de bovenste velrand en bij de postzegels van de familie op de fiets en de Adobe Garamond Pro (2000, Robert Slimbach) voor de tariefsaanduiding 1 op alle postzegels.
ONTWERPER
Harmine Louwé uit Amsterdam, ontwerper van de postzegels ter gelegenheid van 121⁄2 jaar koninklijk huwelijk, ontwierp eerder, in 1998, het postzegelvelletje met de Vier Jaargetijden. Zij omschrijft het ontwerp van deze nieuwe postzegels als een totaal andere opdracht. “Want zoals voor elke Nederlander geldt: het Koninklijk Huis is alom tegenwoordig. Ze zijn ontegenzeggelijk aanwezig, wat je er ook van vindt. Ik ben op 29 april geboren, in de schaduw van Koninginnedag. Later genoot ik van de garantie van een vrije dag na mijn verjaardag.” Harmine heeft wel even nagedacht voordat zij de opdracht aanvaardde. “Alles rondom het Koninklijk Huis is beladen. Iedereen heeft er een mening over, iedereen vindt er wat van, iedereen heeft de clichébeelden voor ogen. Wat kan ik dan als ontwerper nog toevoegen?”Het antwoord op die vraag vond Harmine toen zij op zoek ging naar de beelden die zij zou kunnen gebruiken. “Het aanbod is gigantisch. Terwijl ik mij er doorheen worstelde, kwam het idee naar voren om de zoektocht zelf in beeld te brengen. Een documentaire-achtige aanpak waardoor de postzegels niet alleen markante momenten uit 121⁄2 jaar laten zien, maar ook hoe de media die beelden tot ons brengen. In bladen, op televisie, via internet. Want de media zijn voor ons het doorgeefluik. Daarom heb ik bij de postzegels ook de omgeving van elk beeld proberen te vangen. De index met andere video’s op internet. Het tekstvenster dat midden in een foto verschijnt als je op het beeldscherm je cursor er overheen beweegt. Tot de trefwoorden die aan een afbeelding worden toegevoegd om het zoeken te vergemakkelijken. ”
Hoewel het aanbod van foto’s enorm is, zijn het vaak wel dezelfde soort van beelden. “Ook daardoor ben ik gaan nadenken over de rol en functie van ons Koninklijk Huis”, aldus Harmine. “Ze leiden natuurlijk een absurd leven. Altijd onder het vergrootglas, nooit echt ontspannen in het openbaar, zij zijn zich op ieder moment bewust van hun acties. Onze koning heeft – en dat is de officiële omschrijving – een samenbindende, vertegenwoordigende en aanmoedigende rol. Die spelen hij en Máxima uitstekend op het moment dat we ze in actie zien op Koningsdag of, zoals afgebeeld op de postzegels, op de tribune in Sotsji en tijdens een bezoek aan bijvoorbeeld New York.”
Bij de keuze van de foto’s heeft Harmine geprobeerd al te obligate beelden te vermijden. “In elke postzegel zit wel een verwijzing naar hoe de media de beelden aan ons doorgeven. Omdat koning Willem-Alexander en koningin Máxima geen uitspraken mogen doen buiten de ministeriële verantwoordelijkheid om, blijven er weinig gespreksonderwerpen over. Tegelijkertijd willen wij wel alles van hen weten.
Het interview waarin Willem-Alexander over zijn huwelijksaanzoek praat, is een voorbeeld van deze naar mijn idee schrijnende situatie. Daarin zie je de strijd tussen privé en openbaarheid. Alleen omdat er niet veel anders over is, deinzen zelfs de meest respectabele media er niet voor terug om het koninklijk paar uit te dagen een dergelijk privé-moment te delen. De foto van het gezin op de fiets heb ik gekozen omdat die refereert aan de mediacode, waarbij de pers een paar keer per jaar de gelegenheid krijgt om het gezin op de foto te zetten. Het lijkt zo’n idyllisch en vooral spontaan plaatje van hoe ze aan komen rijden – typisch Hollands – maar het is op dat moment al onderdeel van het mediacircus.”
Voor de derde postzegel heeft Harmine een dubbelbeeld samengesteld. Rechts staan Willem-Alexander en Máxima tijdens een bezoek aan het New Island Festival in New York en links een groepsfoto van de drie dochters terwijl ze het Paleis op de Dam verlaten om naar de Nieuwe Kerk te gaan voor de inhuldiging van hun ouders. Deze foto’s heb ik naast elkaar gezet om iets te laten zien van de voortdurende tegenstellingen die hun leven bepalen. Máxima en Willem-Alexander zijn op dat moment op staatsbezoek in New York, maar kunnen desondanks zich heel informeel gedragen. De drie dochters zien hun ouders minder vaak en zijn bovendien van jongs af aan gewend aan de verplichtingen die deel uitmaken van hun leven als prinsessen.”
Vrijwel iedere foto van Máxima is volgens Harmine ook een verwijzing naar haar als stijlicoon. “Als je gaat zoeken op internet, zijn er zoveel beelden van haar, zoveel websites die alleen al aan haar kleding zijn gewijd. Zij staat zo vaak letterlijk op de voorgrond dat ik voor Sotsji bewust een foto heb genomen met Willem-Alexander voorop. Ernaast heb ik een uitsnede uit dezelfde foto gezet met de handen omdat daar ook een aardige tegenstelling in zit: de applaudisserende handen van Máxima en de ballende vuist van Willem-Alexander. De foto is ogenschijnlijk een leuke opname van twee mensen die vol vuur Ireen Wüst aanmoedigen, maar er zitten natuurlijk andere lagen onder. Was het wel een goed idee om het koninklijk paar naar Sotsji te laten gaan gezien de politieke situatie in het land? Willen we deze mensen wel zo spontaan zien? Is het niet makkelijker als ze iets van de ‘koninklijke schijn’ hooghouden zoals Koningin Beatrix altijd heeft gedaan?”
Het postzegelvelletje 121⁄2 jaar koninklijk huwelijk eindigt met de postzegel met de twee portretten door topfotografen: een foto van Máxima door Erwin Olaf uit 2011 ter gelegenheid van haar veertigste verjaardag en het staatsieportret van Willem-Alexander van Koos Breukel uit 2013. “Twee prachtige foto’s”, aldus Harmine. “Die van Máxima laat haar koninklijke uitstraling zien. Ook doet de opname denken aan hoe Queen Elisabeth op de Britse postzegels is afgebeeld. In het portret van Willem-Alexander zie je onmiskenbaar hoe serieus hij zijn taak opvat. Beide zijn foto’s waarin de hand van de fotograaf zichtbaar is, in tegenstelling tot de persfoto’s.”
Of de hand van Harmine zichtbaar is? “Meestal ben ik geneigd om iets toe te voegen, het beeld naar mijn hand te zetten. Maar in dit geval heb ik alleen keuzes gemaakt uit bestaand materiaal en de regie gevoerd.”
Over de ontwerper
Ontwerper Harmine Louwé woont en werkt in Amsterdam. Zij studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten St. Joost (1980-1986), waarna zij in dienst trad bij Studio Dumbar in (toen nog) Den Haag. Sinds 1992 werkt ze zelfstandig en bouwde zij een eigen klantenkring op, terwijl zij tegelijkertijd actief was als illustrator en freelance artdirector voor reclamebureaus als Wieden+Kennedy, 180 en Kesselskramer in Amsterdam. Ook gaf zij les aan onder andere MaHKU, de Utrecht Graduate School of Visual Art and Design. Op dit moment is Harmine vooral aan het werk voor haar eigen klanten en verschuift ze langzaam maar zeker de nadruk van werk in opdracht van anderen naar zelf geïnitieerde projecten.
POSTZEGEL
Het postzegelvelletje 121⁄2 jaar koninklijk huwelijk staat in het teken van de koperen bruiloft van Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima. Hun huwelijk werd gesloten op 2 februari 2002 en op 2 augustus 2014 – exact 121⁄2 jaar later – viert PostNL deze verbintenis met de uitgifte van een velletje met tien postzegels met de tariefsaanduiding Nederland 1. Op de postzegels van PostNL is van oudsher een belangrijke plek ingeruimd voor afbeeldingen van Nederlandse vorsten en andere leden van het Koninklijk Huis.
Ook ter gelegenheid van eerdere huwelijksfeesten zijn speciale postzegels uitgegeven, bijvoorbeeld voor het 25-jarig huwelijksfeest van Koningin Juliana en Prins Bernhard (ontwerp Sierk Schröder, 1962) en voor het 25-jarig huwelijksfeest van Koningin Beatrix en Prins Claus (ontwerp Ton van Bragt, 1991). Vlak voor het huwelijk van Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima 121⁄2 jaar geleden werd eveneens een postzegel uitgegeven (ontwerp Linda van Deursen en Armand Mevis/foto Bart Marijnen, 2002).
Het velletje 121⁄2 jaar koninklijk huwelijk is een ontwerp van Harmine Louwé uit Amsterdam. Voor de postzegels zijn verschillende foto’s gebruikt, elk van een opvallend moment uit het leven van het koperen bruidspaar. De momenten zijn:
- het verhaal van Willem-Alexander aan de pers over zijn huwelijksaanzoek
- Willem-Alexander en Máxima met hun drie kinderen op de fiets
- het koninklijk paar op bezoek in New York tegenover een foto van hun drie dochters Willem-Alexander en Máxima als supporters tijdens de Olympische Winterspelen in Sotsji
- een dubbelportret van Máxima (foto Erwin Olaf) en Willem-Alexander (foto Koos Breukel)
Bij elke postzegel loopt een deel van de foto of het bijbehorende tekstbeeld over de perforaties heen. Op de bovenste velrand staan de kleuren van de Nederlandse wimpel en vlag naast de titel van het velletje en de data 2 februari 2002–2 augustus 2014. De kleuren oranje-rood-wit-blauw keren ook terug op de tabs links en rechts onderaan. Verspreid over het postzegelvel is door het gebruik van verticale en horizontale schaduweffecten een gelaagdheid aangebracht die ook op de bovenste velrand terugkeert. Daar is een deel van de typografie weergegeven op blokjes die over elkaar heen schuiven.
Voor de typografie zijn vier lettertypes gebruikt: de T-Star Pro (2002, Michael Mieschler) voor de tekst op de postzegel met het dubbelportret en op de postzegels van Willem-Alexander en Máxima in New York en Sotsji, de Helvetica Neue (1957, Max Miedinger en Eduard Hoffmann) voor de tekst bij de huwelijksaanzoekpostzegel, de Arnhem (2002, Fred Smeijers) voor de tekst op de bovenste velrand en bij de postzegels van de familie op de fiets en de Adobe Garamond Pro (2000, Robert Slimbach) voor de tariefsaanduiding 1 op alle postzegels.
ONTWERPER
Harmine Louwé uit Amsterdam, ontwerper van de postzegels ter gelegenheid van 121⁄2 jaar koninklijk huwelijk, ontwierp eerder, in 1998, het postzegelvelletje met de Vier Jaargetijden. Zij omschrijft het ontwerp van deze nieuwe postzegels als een totaal andere opdracht. “Want zoals voor elke Nederlander geldt: het Koninklijk Huis is alom tegenwoordig. Ze zijn ontegenzeggelijk aanwezig, wat je er ook van vindt. Ik ben op 29 april geboren, in de schaduw van Koninginnedag. Later genoot ik van de garantie van een vrije dag na mijn verjaardag.” Harmine heeft wel even nagedacht voordat zij de opdracht aanvaardde. “Alles rondom het Koninklijk Huis is beladen. Iedereen heeft er een mening over, iedereen vindt er wat van, iedereen heeft de clichébeelden voor ogen. Wat kan ik dan als ontwerper nog toevoegen?”Het antwoord op die vraag vond Harmine toen zij op zoek ging naar de beelden die zij zou kunnen gebruiken. “Het aanbod is gigantisch. Terwijl ik mij er doorheen worstelde, kwam het idee naar voren om de zoektocht zelf in beeld te brengen. Een documentaire-achtige aanpak waardoor de postzegels niet alleen markante momenten uit 121⁄2 jaar laten zien, maar ook hoe de media die beelden tot ons brengen. In bladen, op televisie, via internet. Want de media zijn voor ons het doorgeefluik. Daarom heb ik bij de postzegels ook de omgeving van elk beeld proberen te vangen. De index met andere video’s op internet. Het tekstvenster dat midden in een foto verschijnt als je op het beeldscherm je cursor er overheen beweegt. Tot de trefwoorden die aan een afbeelding worden toegevoegd om het zoeken te vergemakkelijken. ”
Hoewel het aanbod van foto’s enorm is, zijn het vaak wel dezelfde soort van beelden. “Ook daardoor ben ik gaan nadenken over de rol en functie van ons Koninklijk Huis”, aldus Harmine. “Ze leiden natuurlijk een absurd leven. Altijd onder het vergrootglas, nooit echt ontspannen in het openbaar, zij zijn zich op ieder moment bewust van hun acties. Onze koning heeft – en dat is de officiële omschrijving – een samenbindende, vertegenwoordigende en aanmoedigende rol. Die spelen hij en Máxima uitstekend op het moment dat we ze in actie zien op Koningsdag of, zoals afgebeeld op de postzegels, op de tribune in Sotsji en tijdens een bezoek aan bijvoorbeeld New York.”
Bij de keuze van de foto’s heeft Harmine geprobeerd al te obligate beelden te vermijden. “In elke postzegel zit wel een verwijzing naar hoe de media de beelden aan ons doorgeven. Omdat koning Willem-Alexander en koningin Máxima geen uitspraken mogen doen buiten de ministeriële verantwoordelijkheid om, blijven er weinig gespreksonderwerpen over. Tegelijkertijd willen wij wel alles van hen weten.
Het interview waarin Willem-Alexander over zijn huwelijksaanzoek praat, is een voorbeeld van deze naar mijn idee schrijnende situatie. Daarin zie je de strijd tussen privé en openbaarheid. Alleen omdat er niet veel anders over is, deinzen zelfs de meest respectabele media er niet voor terug om het koninklijk paar uit te dagen een dergelijk privé-moment te delen. De foto van het gezin op de fiets heb ik gekozen omdat die refereert aan de mediacode, waarbij de pers een paar keer per jaar de gelegenheid krijgt om het gezin op de foto te zetten. Het lijkt zo’n idyllisch en vooral spontaan plaatje van hoe ze aan komen rijden – typisch Hollands – maar het is op dat moment al onderdeel van het mediacircus.”
Voor de derde postzegel heeft Harmine een dubbelbeeld samengesteld. Rechts staan Willem-Alexander en Máxima tijdens een bezoek aan het New Island Festival in New York en links een groepsfoto van de drie dochters terwijl ze het Paleis op de Dam verlaten om naar de Nieuwe Kerk te gaan voor de inhuldiging van hun ouders. Deze foto’s heb ik naast elkaar gezet om iets te laten zien van de voortdurende tegenstellingen die hun leven bepalen. Máxima en Willem-Alexander zijn op dat moment op staatsbezoek in New York, maar kunnen desondanks zich heel informeel gedragen. De drie dochters zien hun ouders minder vaak en zijn bovendien van jongs af aan gewend aan de verplichtingen die deel uitmaken van hun leven als prinsessen.”
Vrijwel iedere foto van Máxima is volgens Harmine ook een verwijzing naar haar als stijlicoon. “Als je gaat zoeken op internet, zijn er zoveel beelden van haar, zoveel websites die alleen al aan haar kleding zijn gewijd. Zij staat zo vaak letterlijk op de voorgrond dat ik voor Sotsji bewust een foto heb genomen met Willem-Alexander voorop. Ernaast heb ik een uitsnede uit dezelfde foto gezet met de handen omdat daar ook een aardige tegenstelling in zit: de applaudisserende handen van Máxima en de ballende vuist van Willem-Alexander. De foto is ogenschijnlijk een leuke opname van twee mensen die vol vuur Ireen Wüst aanmoedigen, maar er zitten natuurlijk andere lagen onder. Was het wel een goed idee om het koninklijk paar naar Sotsji te laten gaan gezien de politieke situatie in het land? Willen we deze mensen wel zo spontaan zien? Is het niet makkelijker als ze iets van de ‘koninklijke schijn’ hooghouden zoals Koningin Beatrix altijd heeft gedaan?”
Het postzegelvelletje 121⁄2 jaar koninklijk huwelijk eindigt met de postzegel met de twee portretten door topfotografen: een foto van Máxima door Erwin Olaf uit 2011 ter gelegenheid van haar veertigste verjaardag en het staatsieportret van Willem-Alexander van Koos Breukel uit 2013. “Twee prachtige foto’s”, aldus Harmine. “Die van Máxima laat haar koninklijke uitstraling zien. Ook doet de opname denken aan hoe Queen Elisabeth op de Britse postzegels is afgebeeld. In het portret van Willem-Alexander zie je onmiskenbaar hoe serieus hij zijn taak opvat. Beide zijn foto’s waarin de hand van de fotograaf zichtbaar is, in tegenstelling tot de persfoto’s.”
Of de hand van Harmine zichtbaar is? “Meestal ben ik geneigd om iets toe te voegen, het beeld naar mijn hand te zetten. Maar in dit geval heb ik alleen keuzes gemaakt uit bestaand materiaal en de regie gevoerd.”
Over de ontwerper
Ontwerper Harmine Louwé woont en werkt in Amsterdam. Zij studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten St. Joost (1980-1986), waarna zij in dienst trad bij Studio Dumbar in (toen nog) Den Haag. Sinds 1992 werkt ze zelfstandig en bouwde zij een eigen klantenkring op, terwijl zij tegelijkertijd actief was als illustrator en freelance artdirector voor reclamebureaus als Wieden+Kennedy, 180 en Kesselskramer in Amsterdam. Ook gaf zij les aan onder andere MaHKU, de Utrecht Graduate School of Visual Art and Design. Op dit moment is Harmine vooral aan het werk voor haar eigen klanten en verschuift ze langzaam maar zeker de nadruk van werk in opdracht van anderen naar zelf geïnitieerde projecten.
Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?
Kijk dan bij Collect Club.
(Breng als eerste je stem uit.)
Laden...
Reacties (0)