De serie postzegels bestaat uit een paartje met twee postzegels van 45c, een zegel van 90c en een van hogere waar-de, $1,35. Het eerste wezentje op de postzegel van 45c leek me een monster, terwijl die op de andere zegel van 45c veel vriendelijker overkwam. Waarom had de Australische Post deze serie uitgegeven?

De bunyip is een wezen dat in legenden verteld door de Aboriginals, de oorspronkelijke bewoners van Australië, tot de verbeelding spreekt. De tekening die is gebruikt op de eerste postzegel van 45c is gemaakt door de Aboriginal kunstenaar Jerry Morrison. Er bestaan vele gedaanten waarin de bunyip voorkomt. Die van Jerry Morrison komt uit Western Australia waar hij zelf woont. In de legende die Morrison gebruikte wordt de bunyip anders genoemd: Bulyip.

Het is een enorm monster dat in de heuvels woont vlak bij water. Het monster loert naar mensen die water komen halen uit waterputten, beken en rivieren. Als hij mensen en vooral kinderen ziet, slaat hij met zijn platte staart in het water en het geluid daarvan lijkt op iemand die zwemt. Als de kinderen nieuwsgierig zijn geworden en naar het wa-er lopen grijpt hij ze en verslindt de kinderen met huid en haar.

De bunyip die de benaming kreeg als ‘The Nature Spirit Bunyip’ ziet er veel aardiger uit en spreekt kinderen aan als de beschermer van het regenwoud. Deze bunyip, een ‘eco-bunyip’, werd vormgegeven door David Lancashire en komt voor in kinderboeken. Naast een serie van vier ‘maximumkaarten’ werd een postzegelmapje samengesteld met op het omslag een afbeelding van ‘The Nature Spirit Bunyip’.

Een in Australië zeer bekend kinderboek heeft de titel ‘The Bunyip of Berkeley’s Creek’. Het boek dat voor het eerst uitkwam in 1977 is geschreven door Jenny Wagner en geïllustreerd dor Ron Brooks. Het verhaal gaat over een wezen dat op een avond uit een modderig riviertje kruipt, Berkeley’s Creek. Het wezen probeert erachter te komen wat het nu eigenlijk is. Vandaar de wanhopige vraag ‘What am I?’, ‘Wat ben ik?’. Een passerend vogelbekdier zegt dat hij een ‘bunyip’ is en gaat verder. Hij vraagt aan iedereen die voorbij komt wat een bunyip is. Hij krijgt de meest vreemde antwoorden.

Zoals van de wallaby, links op het omslag van het boek: ‘Afschuwelijk, met zwemvliezen en vieze veren’. De emoe voegt er aan toe: ‘Met een afschuwelijke vacht en staart’. De bunyip wordt steeds nieuwsgieriger want hij weet nog altijd niet wat hij is. Hij komt bij een wetenschapper maar die kijkt niet op uit zijn notitieboekje. De wetenschapper zegt: ‘Je kijkt dwars door een bunyip heen want ze bestaan gewoonweg niet’. Teleurgesteld pakt de bunyip zijn spullen bij elkaar en vertrekt naar een modderige plek waar niemand hem kan zien en waar hij zichzelf zo knap vinden als hij zelf wilt. Maar dan hoort hij een stem in het donker vanaf de modderige waterkant. Op een bank zit een wezen dat uitroept: ‘Wat ben ik?’. Het is een heel groot en modderig wezen dat op een bankje zit. En de bunyip is blij dat hij kan vertellen dat het wezen een bunyip is en om het nog duidelijker te maken zegt hij: ‘Het lijkt op mij’. En tot slot ze worden vrienden.

‘Beestenjager’ Silas Greenshield (pseudoniem voor Charlotte Guillain) schreef een uit 32 pagina’s bestaand boek over Boemannen, Bunyips en andere Beesten dat werd uitgegeven in 2014. Het is een kinderboek waarin op een geestige manier allerlei wezens worden beschreven die voorkomen in de fantasiewereld van mensen. De auteur zegt daarvan: ‘Wat je ook is verteld, mythische wezens zijn echt en zijn overal om ons heen. Dit is mijn gids om ze te volgen, maar pas op want deze beesten bijten!’.

De laatste bunyip is afgebeeld op de postzegel als ‘The Bunyip of Natural History’. Het ontwerp van deze bunyip werd vervaardigd door Marg Towt die de afbeelding vormgaf aan de hand van verslagen van Aboriginals die het wezen in de 19de eeuw hadden gezien. Het woord ‘Bahnyip’ verscheen voor het eerst in een nummer van de Sydney Gazette uit 1812. In januari 1846 werd door een kolonist een bijzonder vreemd gevormde schedel gevonden aan de oever van de Murrumbidgee rivier nabij Balranald in Nieuw Zuid-Wales. Hij liet de schedel zien aan enkele Aboriginals die het ‘Bunyip’ noemden. Waarschijnlijk was het een schedel van een vogelbekdier. Zo zijn er vele waarnemingen geweest en die zijn er nog zodat de bunyip nog altijd voortleeft.

Als vignet voor de eerstedag envelop is de bunyip afgebeeld gelijk aan de afbeelding op de postzegel. In het stempel is de bunyip opgenomen die afgebeeld is op de eerste postzegel van de serie. Als plaatsnaam is ‘Bunyip’ opgenomen.

Het stadje Bunyip is te vinden in Victoria, ongeveer 80 kilometer ten zuidoosten van Melbourne. Het stadje heeft een postkantoor aan Highstreet. De oorspronkelijke bewoners van het gebied, de Bunurong, noemden het ‘Bunyeep’, een zeer moerassig en moeilijk toegankelijk gebied van ongeveer 24 vierkante kilometer. De kolonisten noemden dit stuk land het Koweerup-moeras dat omzoomd werd door dichte bossen met gigantische bomen zoals de theeboom of Melaleuca, Eucalyptus en Acacia. Omdat de kolonisten hier voor het eerst de verhalen rond de wezens hoorden, kregen die de naam ‘bunyips’. Heeft u familie of kennissen in Australië die wel eens van bunyips hebben gehoord?

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Australië • Groot Brittannië • Boeken • Vogels

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(3 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...