Robert Burns’ portret door Alexander Nasmyth (1787) hangt in de Scottish National Portrait Gallery en is hier afgebeeld op een luchtpostblad van de Schotse Posterijen.
In de laatste zeven jaren van zijn leven werkte hij aan verschillende projecten die tot doel hadden de traditionele Schotse liedjes voor het nageslacht te bewaren. Mede dankzij zijn inzet werden ongeveer 300 liedjes gepubliceerd, waaronder ‘For Auld Lang Syne’. Zijn verjaardag wordt nog jaarlijks gevierd door Schotten over de gehele wereld. Tijdens het ‘Burns Supper’ wordt traditioneel een haggis geserveerd. Als u weet wat de ingrediënten hiervan zijn, slaat u het waarschijnlijk over: schapenhart, long en lever met reuzel, ui, havermout, peper, zout, kruiden en bouillon. De haggis wordt ceremonieel onder begeleiding van doedelzakmuziek naar de tafel gedragen, waarbij tevens meestal de ode ‘Address to a Haggis’ (van Burns) wordt voorgedragen.

Op 25 januari 1996 werden ter gelegenheid van zijn 200e sterfdag de vier volgende postzegels uitgegeven door de Britse Post met daarop vier bekende gedichten:
‘To a Mouse’. Geschreven nadat Burns met zijn ploeg het nest van een kleine veldmuis per ongeluk had vernield. Het nestje diende als bescherming voor de naderende winter. Nu zijn boeren meestal niet zo bezig met het welzijn van een muizenfamilie, maar Burns was dat wel. John Steinbeck ontleende in 1937 een regel aan het gedicht als titel voor zijn roman ‘Of Mice and Men’.

‘A Red, Red Rose’. Er zijn miljoenen liefdesgedichten in omloop in de wereld, dus waarom is deze zo bijzonder? Ik heb er geen antwoord op, het is mooi door zijn eenvoud. Naar het schijnt vindt het gedicht zijn oorsprong in verschillende vroegere, anonieme ballads. Toen men Bob Dylan eens vroeg naar de grootste inspiratiebron in zijn leven noemde hij dit gedicht.

‘Scots Wha Hae’ is een Schots patriottisch lied dat jarenlang dienst heeft gedaan als onofficieel nationaal volkslied, maar dat later werd verdrongen door ‘Scotland the Brave’ en ‘Flower of Scotland’. Robert Burns schreef de woorden in 1793 in de vorm van een speech gegeven door Robert the Bruce vlak voor de Slag bij Bannockburn in 1314, waarna Schotland zijn onafhankelijkheid van Engeland behield. Burns schreef de tekst op het traditionele Schotse wijsje ’Hey Tuttie Tatie’, welk liedje tijdens de veldslag zou zijn gespeeld door het leger van Bruce.

Beide zegels: Robert the Bruce, Koning van Schotland.

‘Auld Lang Syne’ is wel het bekendste lied van Robert Burns. Het begint met de vraag: is het wel juist dat we het verleden vergeten? Het antwoord is duidelijk. Oude vriendschappen zijn goud waard, laten we erop drinken. Het werd vooral in de Engels sprekende wereld gezongen op oudejaarsavond, vergezeld van een speciale dans. Het lied wordt vaak gespeeld en gezongen na afloop van de Edinburgh Military Tattoo en ook na afloop van de Last Night of the Proms. Het gedicht symboliseert einde en begin, daarom wordt het vaak gezongen op begrafenissen, een afscheidsfeest enzovoort. In Nederland is de melodie het best bekend als het voetballied: ‘Wij houden van Oranje’ gezongen door André Hazes.

In 1959 kregen de Schotten geen toestemming voor een speciale postzegel ter herinnering aan Burns’ geboortedag in 1759. Als zoethoudertje mochten ze in Alloway, bij wijze van uitzondering, wél een speciaal zondagpoststempel gebruiken (zie onder). Dit soort stempels was in die tijd niet toegestaan.

In 1996 werd een speciale herdenkingsenvelop uitgegeven (beperkte oplage), met daarop een Schotse regionale zegel, uitgegeven in 1958. Het bijbehorend stempel is gebaseerd op een origineel 18e eeuws poststempel, gedateerd 1759, het geboortejaar van Burns.

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Nederland

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(7 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...