Zijn grootvader en twee van zijn ooms waren bloemzaadhandelaren. William Caparn ging naar de al sinds 1529 bestaande Magnus Grammar School in zijn geboortestad, waar hij tekenles kreeg van de kunstschilder William Cubley uit Newark-on-Trent. Cubley was een leerling geweest van portretschilder Sir William Beechey, een voormalige leerling van Sir Joshua Reynolds. William Caparn gaf vanaf zijn 16de jaar les aan een kunstacademie en werd in 1877 aangenomen als tekenleraar aan de Oundle School. In 1879 trouwde hij met Louisa Jane Atkins. Een dochter, Louisa Winifred, werd geboren in 1880. In 1894 werd Caparn ontslagen door een nieuw hoofd van de Oundle School. Caparn verkocht zijn huis en vestigde zich in Dartmoor. Hier vervaardigde hij meer dan 200 waterverf schilderijen. Na de dood van zijn vrouw in 1895, verhuisde Caparn een jaar later naar Guernsey, waar hij de volgende 40 jaar zou schilderen. Hij kocht een klein huisje op een klif in de parochie van Saint Martin tussen Bon Port en Saints Bay.

© The Gardens Trust en Guernsey Museums & Galleries

Als studio richtte hij een oude tram in als zijn werkplaats afkomstig van de in 1934 opgeheven tramlijn op Guernsey. Deze tramwagon stond naast zijn cottage in Bon Port. Het was in deze periode dat hij een ‘e’ toevoegde aan het einde van zijn achternaam. William Caparne, zoals hij zichzelf daarna noemde, vervaardigde schilderijen en tekeningen in verschillende technieken waaronder veel waterverf schilderijen.

Zijn onderwerpen waren veelal gebaseerd op de lokale omgeving, de zee, lucht en land. Zoals bovenstaand voorbeeld afgebeeld op de postzegel. Bloemen, individueel en in groepen, kwamen steeds meer in zijn werken voor. William was een goede vriend van de Engelse narcisteler Peter Barr. Een narcis is naar Barr genoemd. Barr schreef samen met Frederick William Burbidge een boek over narcissen: ‘Ye Narcissus Or Daffodil Flower’ uitgegeven in 1884. Naast het schilderen was William Caparne druk doende met plantenveredeling in zijn kleine kwekerij. De favoriete bloem van Caparne was de iris. Hij werd daarin een erkend expert. In 1899 werd hij benoemd tot ‘fellow’ van de in 1804 opgerichte Royal Horticultural Society, de RHS.

De bodem op en het klimaat van Guernsey waren perfect voor het kweken van bloembollen, speciaal narcissen en irissen. Zijn vriend en collega-iriskweker, Sir Michael Foster, schreef een brief aan William met enkele adviezen over het veredelen van bloembollen. Hij adviseerde: ‘Wees bij het hybridiseren van de bollen moedig en durf experimenten aan’. Zijn dochter Louisa Winifred kwam bij hem wonen. Naarmate zijn zelfvertrouwen groeide, ging William Caparne op schilderexpedities, waar hij bloemen en planten tekende en schilderde in tuinen in heel Europa. In 1905 bevond William zich in het gezelschap van Claude Monet in Giverny, Frankrijk. Samen deelden William en Monet een liefde voor bloemen en schilderen. Monet had een prachtige tuin met vijver aangelegd. Monet redeneerde: ‘Ik ben kunstenaar geworden vanwege bloemen’. William reageerde daarop met: ‘Er zou nooit kunst kunnen zijn zonder bloemen’.

Tegen de tijd dat William in 1940 stierf, was hij verarmd en bijna blind. In zijn leven had William meer dan tweehonderd nieuwe irissen geïntroduceerd door zijn veredelingsinspanningen op zijn kwekerij. Hij had daarover zelfs contact met een Nederlandse bollenkweker en handelaar, Van Tubergen. Hij is overleden op 31 januari 1940 in Saint Martin op het eiland Guernsey. William liet zijn opmerkelijke kunstcollectie van bijna 8.000 tekeningen en schilderijen na aan zijn dochter Louisa Winifred.

Guernsey Post herdacht in 2005 William Caparne met een postzegelserie met afbeeldingen van zijn prachtige bloemenschilderijen. Veel van zijn werken zijn opgenomen in de collectie van Guernsey Museums & Galleries in Saint Peter Port.

Tijdens zijn leven heeft Caparne slechts twee exposities gehouden met zijn schilderijen. Hij heeft nooit werken verkocht aan kunstgalerijen en beschouwde zijn schilderijen en tekeningen slechts als studieobjecten.

De iris werd genoemd naar de Griekse godin van de regenboog en verwijst naar de zeer vele kleuren die de bloemen kunnen hebben. Er is haast geen kleur te verzinnen die niet vertegenwoordigd is in dit plantengeslacht. Het is een oud plantengeslacht dat al meer dan 4.000 jaar werd gevonden en gekweekt op Kreta en in Egypte.

Niet alleen William Caparne vervaardigde schilderijen met afbeeldingen van irissen. Vincent van Gogh maakte een stilleven met de titel ‘Irissen’ in het ziekenhuis St.-Paul-de-Mausole in Saint-Rémy-de-Provence in mei 1890. De irissen op dit doek van 93 bij 74 centimeter staan in een bruine bloemenvaas en het werk behoort tot de collectie van het Van Gogh Museum te Amsterdam. Maar nog beroemder is zijn schilderij ‘Irissen’ dat hij een jaar eerder vervaardigde en is afgebeeld als achtergrond van het postzegelblokje aan de schilder gewijd door de postdienst van Antigua & Barbuda. Dat schilderij bevindt zich in het J. Paul Getty Museum in Los Angeles, Verenigde Staten.

De iris komt op veel meer postzegels voor en een voor verzamelaars meest bekende voorbeeld is een Nederlandse postzegel uit 1953 uitgegeven in de serie Zomerpostzegels ontworpen door André van der Vossen.

Een postzegel die wellicht vragen oproept is de uitgifte waarop een iris is afgebeeld als zijnde de ‘Nationale bloem’ van de staat Palestina. Hier is de ‘Faqqu’a Iris’ afgebeeld genoemd naar een gebied in Jenin waar deze plant voorkomt. In 2016 werd deze iris gekozen als nationaal symbool van de staat Palestina.

Het buurland Israël gaf in 2017 ook een postzegel uit gezamenlijk met Kroatië waarop naast een anemoon ook een iris is afgebeeld. In Israël komen ongeveer 18 soorten irissen voor die vrijwel allemaal zijn beschermd. Kroatië heeft de Kroatische Iris (Iris croatica) als nationale bloem en deze is afgebeeld op de postzegels. De anemoon, de helderrode calanit, is de nationale bloem van Israël.

Zo zijn nog tientallen andere landen te noemen die de iris als afbeelding op een postzegel hebben uitgegeven. Zoals de ‘Iris tingitana’ ook wel de ‘Iris van Marokko’ of ‘Iris van Tanger’ genoemd. De bol van deze iris heeft een omtrek van wel 11 centimeter en draagt bloemen in verschillende tinten blauw. De nationale bloem van Marokko is echter de roos.

De iris, een bij uitstek geschikte plant in de tuin op een lichte zonrijke plaats met prachtige bloemen in ontelbare kleurvariaties. De roos is net als in Marokko in de Verenigde Staten van Amerika de nationale bloem. Naast de postzegel met de iris is een postzegel opgenomen met de afbeelding van een sering.

Ter afsluiting een afbeelding van een eerstedagenvelop uitgegeven op 15 juni 1961 door de postdienst van Japan met een afbeelding van de Japanse iris, de ‘Iris ensata’. Deze iris komt niet alleen in Japanse tuinen voor maar in dat land ook in het wild. De postzegel werd ontworpen door Yasundo Nozawa, ontwerper in dienst van de postzegeldrukkerij  van het Ministerie van Financiën van Japan en gedrukt in een oplage van acht miljoen exemplaren. Niet de kersenbloesem is de nationale bloem van Japan, maar de chrysant. En in Nederland? Natuurlijk de tulp, oorspronkelijk afkomstig uit Kazachstan.

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Israël • Japan • Verenigde staten • Religie • Schilderkunst • Trams

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

Kijk dan bij Collect Club.

PrintSchrijf een reactie