De geschreven geschiedenis van de Eisteddfod, thans een jaarlijks festival in Wales met veel muziek en optredens, gaat terug tot 1176 toen Lord Rhys in het kasteel van Cardigan een competitie organiseerde tussen barden, lyrische dichters en zangers. De huidige vorm van de Eisteddfod ligt in het jaar 1789 toen het eerst lokale gebeuren werd omgevormd tot een nationaal festival, zelfs met internationale deelname. De aartsdruïde, zoals afgebeeld op de postzegel, is leider van de belangrijkste ceremoniën tijdens de Eisteddfod.

Op het vignet van bovenstaande eerstedag envelop is de kroning afgebeeld van de aartsdruïde. In het stempel de naam Cardigan, waar het eerste festival in 1176 plaatsvond en de rode draak, het officiële symbool van Wales.

In 1983 vond een deel van de Eisteddfod plaats in Llangollen. Hier werd het muzikale programma uitgevoerd in grote tenten. De winnaar bij de koren was het Bulgaarse koor Georgi Kirkov. Tijdens de vakantie in 1992 hebben wij een dag meegemaakt tijdens de Jeugd Eisteddfod in Bala, Noord-Wales, waar we uitgenodigd waren als jurylid. De Eisteddfod vindt het ene jaar plaats in Noord-Wales en het jaar daarop in Zuid-Wales. In 2018 is het festival in Cardiff en in 2019 in Llangollen.

De harp speelt een zeer belangrijke rol als muziekinstrument in Wales. Het wordt beschouwd als het nationale muziekinstrument en de geschiedenis gaat terug tot in de 11^de eeuw. De competitie tussen harpisten is een vast onderdeel van de Eisteddfod.

Op de prentkaart is een harpiste afgebeeld tijdens de Eisteddfod in Swansea in 1891. Bezoekers van de leisteenmijn Llechwed kunnen genieten van de harpmuziek gespeeld door de blinde Dafydd Francis in zijn huisje op het terrein van de mijn met nagebouwde Victoriaanse huizen.

Op de officiële eerstedag envelop van het Post Office is een stempelafdruk aangebracht met daarin afgebeeld een harp. In het vignet zijn de instrumenten opgenomen behorende bij de afbeeldingen op de postzegels.

De eerste keer dat we een groep Morris dancers zagen optreden waren we wat verbaasd. Volwassen mannen die met stoken zwaaiden en die tegen elkaar sloegen en op de grond tikten. Daarna een dans waarbij ze met witte zakdoeken rondsprongen op de muziek van een violist en een accordeonist. Maar al snel leerden we dat dit een oeroude dans was die al teruggaat tot de late 15^de eeuw.

De dansers dragen witte kleding en hebben aan de onderkant van de benen banden met belletjes, die dan dienen om kwade geesten weg te jagen. Ontstaan als een soort vruchtbaarheidsrite. Op bovenstaande prentkaart is een groep Morris dancers afgebeeld in het plaatsje Bampton in Oxfordshire. Ze dansen hier voor het huidige hotel ‘The Talbot’ aan de Bridge Street die uitkomt op het Market Square. Op de achtergrond het postkantoor waar tevens een galerie is gevestigd.

Bij een doedelzakspeler denkt men onmiddellijk aan Schotland, maar in feite is de doedelzak ontstaan in India en Pakistan. In de Romeinse tijd hebben doedelzakken zich over heel Europa verspreid. Men bindt ze dan ook onder meer in Duitsland, Ierland, Spanje, Servië en Albanië. Maar het meest bekend zijn toch wel de doedelzakspelers uit Schotland. Daarbij de zwaarddansers die op de doedelzakmuziek hun dans uitvoeren. Op de postzegel is vermeld: Na Geamannan. Dat betekent: bijeenkomst. Het wordt ook gebruikt bij de World Island Games.

De doedelzakspeler is meestal gekleed in het traditionele kostuum van Schotland, met de kilt. Een bekende vraag is steevast: wat draagt hij onder zijn kilt? Vanaf de 15^de eeuw wordt de doedelzak al gebruikt in militaire orkesten, zoals bovenstaande afbeelding van een Highlander. Sommigen vinden doedelzakmuziek geweldig om te horen maar anderen vinden het een soort kattengejammer. Bent u ook een liefhebber van doedelzakmuziek?

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Groot Brittannië • Burchten,Kastelen en Paleizen • Paleizen

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(4 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...