De luchtpostzegel van 50 Francs die door de Franse Post op 20 juli 1936 werd uitgegeven bracht nogal wat teweeg zowel op filatelistische gebied als op politiek terrein. Twee ministers bemoeiden zich met deze uitgifte. Omdat een week later, op 29 juli 1936 een tweede postzegel het licht zag in deze hoge waarde. Lees verder >> 

De tweede editie van het Filatelie Café op 11 december aanstaande heeft als onderwerp Charlotte en de relatie met Joh. Enschedé in historisch perspectief. Tussen Luxemburg en Nederland bestaat een hechte relatie die zijn wortels heeft in de beslissing van het Congres van Wenen in 1815 waarbij België en Luxemburg deel gingen uitmaken van het Koninkrijk der Nederlanden. De Oranjes kwamen op de Luxemburgse troon en dat bleef zo tot het overlijden van koning Willem III in 1890. Vanaf 1880 drukte Joh. Enschedé postzegels en andere fiduciaire waarden voor Luxemburg. Die situatie van vanzelfsprekende opdrachten werd in 1926 ruw verstoord toen de vervaardiging van permanente postzegels werd gegund aan de American Bank Note Co. Voor Enschedé restte (tot op de dag van vandaag) nog slechts de vervaardiging van bijzondere postzegels op incidentele basis die slechts en beperkte oplage kennen. Hoe kon het toch zo mis gaan met die laatste permanente door Enschedé vervaardigde postzegel emissie? De totstandkoming kende al tal van haken en ogen die verband hielden met de politieke situatie van het groothertogdom direct na WOI, maar het einde van de emissie bleef voor Enschedé een bittere en onbegrepen pil. Het Filatelie Café vindt plaats iedere tweede zondag van de maand van 13 november 2016 tot en met 14 mei 2017 Locatie: Nationaal Archief, Prins Willem Alexanderhof 20, Den Haag Aanvang lezing: 14.00 uur. Voorafgaand of na de lezing kunt u de tentoonstelling in het Nationaal Archief bezoeken (op zondag open van 11.00 – 17.00 uur) Kosten: toegang tot tentoonstelling, lezing en 1 consumptiebon € 10, met Museumkaart € 5 Aanmelden: via aanmelden@muscom.nl of telefonisch via 070 – 330 75 67   Meer informatie over het programma: www.muscom.nl Bereikbaarheid van het Nationaal Archief: www.gahetna.nl. De onderwerpen van de andere Filatelie Cafés in deze serie zijn: 8 januari 2017: Verhuizen in Indië (door Peter Storm van Leeuwen) 12 februari 2017: Stuur mij een rol toiletpapier – Post van vluchtelingen en kampbewoners in Westerbork (door Jeffrey Groeneveld) 12 maart 2017: Bestemming Insulinde (door Gerard van Welie) 9 april 2017: Signed, sealed and undelivered (door een onderzoeker van het projectteam De Brienne) 14 mei 2017: Het Rode Kruis als onmisbare schakel voor contacten met de vrije wereld (door Hans van der Horst) www.muscom.nl           070 – 330 75 00 

Polen is beretrots op The Witcher, een gameserie die wordt ontwikkeld door het Poolse CD Projekt RED. Zo trots, dat ze een The Witcher-postzegel maakt met hoofdrolspeler Geralt op de voorkant. Lees verder >> 

De Falkland-eilanden bestaan uit de Oost-Falkland en West-Falkland Eilanden. Daarnaast bestaan meer dan 700 kleinere eilanden. De Falkland-eilanden liggen ongeveer 480 kilometer uit de kust van Zuid-Amerika in de Zuid-Atlantische Oceaan. Sinds 1833 worden de eilanden bestuurd door de Britten. Het was een Britse kroonkolonie met de hoofdstad Port Stanley. Buiten de hoofdeilanden waren de overige eilanden niet bewoond. Met uitzondering van bases die waren ingericht voor onderzoek met het bijbehorende personeel. Lees verder >> 

Tijdens het doorbladeren van een stokboek met postzegels van de Franse koloniën stuitte ik op een serie postzegels van Frans Guyana met de opdruk ININI. Was Inini een aparte kolonie in het noordelijke deel van Zuid-Amerika? Ik besloot dat eens te gaan uitzoeken. Als eerste, waar kwam de naam vandaan? De Inini is een zijrivier van de Marowijne (of Maroni River), de rivier die de grens vormt tussen Frans Guyana en Suriname. Lees verder >> 

De postzegel

Op de nieuwe postzegel van het Internationaal Gerechtshof voor internationale bestemmingen staat de naam van het Hof in de officiële voertalen: International Court of Justice en Cour Internationale de Justice. De nieuwe uitgifte op 25 april 2016 is nodig vanwege de invoering van de waardeaanduiding Internationaal door PostNL, wat samenvalt met de viering van het zeventigjarig bestaan van het Internationaal Gerechtshof. Met de speciale postzegels benadrukt PostNL de bijzondere positie die deze VN-organisatie inneemt bij de bemiddeling in conflicten tussen staten. Ontwerper Roger Willems heeft de postzegels bewust als “tijdloos waardepapier ontworpen, met een noodzakelijke estheticiteit die de correspondentie van het Internationaal Gerechtshof een extra uitstraling geeft. De beslissingen van het Hof spelen een rol in de wereldpolitiek. Dat heb ik proberen aan te geven in de kruisende cirkels die op heel abstracte wijze verbondenheid door communicatie symboliseren.”

De ontwerper

Op de nieuwe postzegel voor internationale bestemmingen, een ontwerp van Roger Willems uit Amsterdam, is de naam van het Internationaal Gerechtshof in de officiële voertalen afgebeeld: International Court of Justice en Cour Internationale de Justice. De postzegel heeft een achtergrond van elkaar kruisende cirkels, terwijl centraal een lijntekening van het Vredespaleis is afgebeeld. Het kernwoord van de organisatienaam – in beide talen Justice – staat in het hart van elke postzegel. In de postzegel overheerst het blauw, de huiskleur van de Verenigde Naties. Het Vredespaleis is in goud afgebeeld, een feestelijke kleur vanwege het zeventigjarig bestaan van het Internationaal Gerechtshof dit jaar. Ook de tekst besteedt hier aandacht aan, zowel op de postzegel zelf als op de velrand. Roger Willems koos voor de typografie de Balance (Evert Bloemsma) uit 1993, een letter die hij omschrijft als eigenwijs met een mooi karakter: helder, mooi leesbaar, eigentijds en met schwung. Een bijzondere letter die volgens hem bij bijzondere opdrachten past.

De ontwerper

fisch ontwerper Roger Willems uit Amsterdam maakte het basisontwerp voor de postzegels voor het Internationaal Gerechtshof uit 2004 en de aanvulling in 2011. Ook de nieuwste versie van deze speciale postzegel voor internationale bestemmingen is van zijn hand. Het basisontwerp voldoet nog steeds prima, vindt hij. “Daar wilde ik niet veel aan veranderen. Naast de nieuwe waardeaanduiding en de vermelding van de viering van het jubileum is nu gekozen voor het Vredespaleis als centraal beeld. Daardoor sluit de nieuwe postzegel mooi aan op die voor bestemmingen binnen Nederland. Het basisontwerp met de cirkels is in zoverre aangepast dat ik dunnere lijnen heb gebruikt, waardoor ook het patroon op de postzegels is verschoven. Omdat de postzegel door de vermelding van het jubileum wat drukker is geworden, heb ik er meer rust in gebracht door de typografie te verstevigen. Maar beide velletjes blijven duidelijk familie van elkaar.” Dat Roger Willems het geen probleem vindt om slechts kleine veranderingen door te voeren, past in zijn opvattingen over vormgeving. “In 2004 heb ik de postzegels bewust als tijdloos waardepapier ontworpen, met een noodzakelijke estheticiteit die de correspondentie van het Internationaal Gerechtshof een extra uitstraling geeft. De beslissingen van het Hof spelen een rol in de wereldpolitiek. Dat heb ik proberen aan te geven in de kruisende cirkels die op heel abstracte wijze verbondenheid door communicatie symboliseren. Door het overlappen van de cirkels ontstaat ook een zinderend effect, wat dynamiek in het beeld brengt. Vergelijk het maar met steentjes in het water.” In het ontwerp is de sobere stijl van Roger Willems te herkennen. “Ik voel mij thuis in de Nederlandse traditie waarin de ontwerper een zelfstandige rol heeft, kritisch denkt en een eigen invulling aan opdrachten geeft. Daarin streef ik naar eenvoud, naar tijdloosheid en naar herkenbaarheid. Je mag zien wat het is. In de postzegels voor het Internationaal Gerechtshof keert dat terug in de opbouw met de drie duidelijk te onderscheiden lagen: de cirkelstructuur, de afbeelding en de tekst.” Toch heeft Willems heel wat varianten gemaakt. “Dat was om te kijken wat voor effect verschillende oplossingen hadden, bijvoorbeeld door meer of minder aandacht te besteden aan het zeventigjarig bestaan. In overleg met het Internationaal Gerechtshof is besloten om die aanduiding bescheiden te houden. Daardoor wordt het karakter van de beide postzegelvarianten, Nederland en Internationaal, als serie gehandhaafd. Het kan natuurlijk ook zijn dat het Internationaal Gerechtshof echt wil gaan uitpakken als over vijf jaar het 75-jarig bestaan wordt gevierd. Wie weet.” Roger Willems studeerde grafisch ontwerpen aan de Akademie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in Breda (afgerond in 1994) gevolgd door een masteropleiding bij het Sandberg Instituut aan de Rietveld Academie (afgerond in 1999). Na zijn afstuderen werkte hij ook anderhalf jaar als assistent van grafisch ontwerper en typograaf Karel Martens. Sinds 1993 is hij actief als zelfstandig ontwerper en sinds 1998 als uitgever. Zijn praktijkervaring heeft hij de afgelopen jaren overgebracht op studenten, onder meer aan de Rietveld Academie, AKV St. Joost Breda, de ArtEz Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem en de Werkplaats Typografie, eveneens in Arnhem. Het merendeel van zijn opdrachten voert hij uit voor Roma Publications, een uitgeverij voor kunstboeken die hij samen met kunstenaar Mark Manders in 1998 oprichtte. Deze uitgeverij brengt jaarlijks 15 à 20 boeken uit, waarvan de meeste door Roger Willems zelf worden vormgegeven. Bekende recente publicaties zijn bijvoorbeeld Imperial Courts 1993-2015 van Dana Lixenberg, Drawings 001-806 van Ante Timmermans, Three Exchanges van Zachary Formwalt en Prophet van Geert Goiris. 

De eerste dienstzegel voor vertrouwelijke dienststukken werd uitgegeven op 1 april 1965. Onder het wapen van de DDR was het getal 20 opgenomen, 20 Pfennig. De zegels waren alleen verticaal getand. Lees verder >> 

Wilhelm II was de laatste Duitse keizer. Geboren 27 januari 1859 bracht hij het niet alleen tot staatshoofd van het Duitse keizerrijk, maar was hij ook nog koning van Pruisen. Hij was de kleinzoon van de Britse koningin Victoria, maar dat was geen beletsel voor de Groote Oorlog die in 1914 losbarstte. Lees verder >> 

Als men het voormalige concentratiekamp Buchenwald bezoekt, en dat wordt jaarlijks door vele honderden Nederlanders gedaan, dan ziet men al van verre de enorme klokkentoren uitsteken boven de omgeving. In 1954 besloot de regering van de DDR om een monument op te richten ter herinnering aan de gruwelijkheden die hier plaatsvonden. Lees verder >> 

In de zomer van 1914 nam de oorlogsdreiging in Europa snel toe. Landen konden neutraal blijven of kiezen voor de Entente (Engeland, Frankrijk en Rusland) of zich aansluiten bij de Centralen (Duitsland en Oostenrijk-Hongarije). Nederland koos voor de neutraliteit. Lees verder >> 

De stad Flensburg ligt in het noorden van de Bondsrepubliek Duitsland in de deelstaat Sleeswijk-Holstein. Maar dat is niet altijd zo geweest. Flensburg kent een bewogen geschiedenis. De stad werd in de 13de eeuw gesticht en was tussen 1450 en 1864 een van de belangrijkste zeehavens van Denemarken, gelegen aan het Flensburger Fjord. Lees verder >> 

Verzamelaars van postzegels van Duitsland weten meteen wat bedoeld wordt als het ‘borstschild’ ter sprake komt. Op 1 januari 1872 werd in het keizerrijk, geregeerd door Kaiser Wilhelm I, een serie postzegels uitgegeven in waarden vanaf ¼ Groschen tot en met 5 Groschen en 1 Kreuzer tot en met 18 Kreuzer. Het midden van de postzegels bestond uit een in droogdruk ingeperste afbeelding van een adelaar. Lees verder >> 

In de vorige aflevering beschreef ik hoe de hoogste legerleiding tijdens de Eerste Wereldoorlog voortdurend op zoek was naar al te kritische geluiden en berichten. Naarmate de oorlog maar voortduurde, klonken die geluiden steeds harder. Lees verder >> 

Als negenjarige jongen die net was begonnen met het verzamelen van postzegels (mijn vader verzamelde al veel langer) kreeg ik voor mijn verjaardag enkele series postzegels die in 1951 waren uitgegeven door de Duitse Democratische Republiek. De series waren gekocht (ik was er bij) in een postzegelwinkel in de Passage in Breda waarbij een aardige mevrouw ons de keuze liet. Lees verder >> 

België is en blijft het land van de strips, ook op postaal gebied. Voor de tweede keer dit jaar treden bekende stripfiguren op. Was het 26 januari Thorgal die in vol ornaat op de traditionele Jeugdfilateliezegel verscheen, op 13 april gaf op de jaarlijkse stripemissie Lucky Luke, the lonesome cowboy, acte de présence omringd door vriend en vijand op tien zelfklevende zegels gevat in een postzegelboekje (waarde 1/prijs € 7,20, oplage 113.924 boekjes). Op de zegels – de beelden zijn nog van de in 2001 overleden tekenaar Morris: Lucky Luke, zijn paard Jolly Jumper, Rataplan, de domste hond van het Wilde Westen, Joe Dalton, Ma Dalton, Hank Bully, Jesse James, een indiaan, Billy the Kid en Calamity Jane. Lees verder >> 

In het Soerabaiasch Handelsblad van 14 maart 1907 verscheen het volgende bericht: ‘Voor postzegelliefhebbers. Binnenkort zullen voor Java en Madoera en voor de buitenbezittingen afzonderlijke postzegels worden uitgegeven, met dien verstande, dat uit een overdruk op de postzegels zal blijken of zij al dan niet op de eerstgenoemde eilanden zijn uitgegeven.’ Lees verder >> 

Chemnitz, gelegen in de Duitse deelstaat Saksen was, na Leipzig en Dresden, de grootste stad in de voormalige Duitse Democratische Republiek.Van 10 mei 1953 tot en met 31 mei 1990 was de naam van de stad omgedoopt in Karl-Marx-Stadt. Lees verder >> 

POSTZEGEL Het postzegelvelletje 121⁄2 jaar koninklijk huwelijk staat in het teken van de koperen bruiloft van Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima. Hun huwelijk werd gesloten op 2 februari 2002 en op 2 augustus 2014 – exact 121⁄2 jaar later – viert PostNL deze verbintenis met de uitgifte van een velletje met tien postzegels met de tariefsaanduiding Nederland 1. Op de postzegels van PostNL is van oudsher een belangrijke plek ingeruimd voor afbeeldingen van Nederlandse vorsten en andere leden van het Koninklijk Huis. Ook ter gelegenheid van eerdere huwelijksfeesten zijn speciale postzegels uitgegeven, bijvoorbeeld voor het 25-jarig huwelijksfeest van Koningin Juliana en Prins Bernhard (ontwerp Sierk Schröder, 1962) en voor het 25-jarig huwelijksfeest van Koningin Beatrix en Prins Claus (ontwerp Ton van Bragt, 1991). Vlak voor het huwelijk van Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima 121⁄2 jaar geleden werd eveneens een postzegel uitgegeven (ontwerp Linda van Deursen en Armand Mevis/foto Bart Marijnen, 2002). Het velletje 121⁄2 jaar koninklijk huwelijk is een ontwerp van Harmine Louwé uit Amsterdam. Voor de postzegels zijn verschillende foto's gebruikt, elk van een opvallend moment uit het leven van het koperen bruidspaar. De momenten zijn:

• het verhaal van Willem-Alexander aan de pers over zijn huwelijksaanzoek
• Willem-Alexander en Máxima met hun drie kinderen op de fiets
• het koninklijk paar op bezoek in New York tegenover een foto van hun drie dochters Willem-Alexander en Máxima als supporters tijdens de Olympische Winterspelen in Sotsji
• een dubbelportret van Máxima (foto Erwin Olaf) en Willem-Alexander (foto Koos Breukel)

Bij elke postzegel loopt een deel van de foto of het bijbehorende tekstbeeld over de perforaties heen. Op de bovenste velrand staan de kleuren van de Nederlandse wimpel en vlag naast de titel van het velletje en de data 2 februari 2002–2 augustus 2014. De kleuren oranje-rood-wit-blauw keren ook terug op de tabs links en rechts onderaan. Verspreid over het postzegelvel is door het gebruik van verticale en horizontale schaduweffecten een gelaagdheid aangebracht die ook op de bovenste velrand terugkeert. Daar is een deel van de typografie weergegeven op blokjes die over elkaar heen schuiven. Voor de typografie zijn vier lettertypes gebruikt: de T-Star Pro (2002, Michael Mieschler) voor de tekst op de postzegel met het dubbelportret en op de postzegels van Willem-Alexander en Máxima in New York en Sotsji, de Helvetica Neue (1957, Max Miedinger en Eduard Hoffmann) voor de tekst bij de huwelijksaanzoekpostzegel, de Arnhem (2002, Fred Smeijers) voor de tekst op de bovenste velrand en bij de postzegels van de familie op de fiets en de Adobe Garamond Pro (2000, Robert Slimbach) voor de tariefsaanduiding 1 op alle postzegels. ONTWERPER Harmine Louwé uit Amsterdam, ontwerper van de postzegels ter gelegenheid van 121⁄2 jaar koninklijk huwelijk, ontwierp eerder, in 1998, het postzegelvelletje met de Vier Jaargetijden. Zij omschrijft het ontwerp van deze nieuwe postzegels als een totaal andere opdracht. "Want zoals voor elke Nederlander geldt: het Koninklijk Huis is alom tegenwoordig. Ze zijn ontegenzeggelijk aanwezig, wat je er ook van vindt. Ik ben op 29 april geboren, in de schaduw van Koninginnedag. Later genoot ik van de garantie van een vrije dag na mijn verjaardag." Harmine heeft wel even nagedacht voordat zij de opdracht aanvaardde. "Alles rondom het Koninklijk Huis is beladen. Iedereen heeft er een mening over, iedereen vindt er wat van, iedereen heeft de clichébeelden voor ogen. Wat kan ik dan als ontwerper nog toevoegen?"Het antwoord op die vraag vond Harmine toen zij op zoek ging naar de beelden die zij zou kunnen gebruiken. "Het aanbod is gigantisch. Terwijl ik mij er doorheen worstelde, kwam het idee naar voren om de zoektocht zelf in beeld te brengen. Een documentaire-achtige aanpak waardoor de postzegels niet alleen markante momenten uit 121⁄2 jaar laten zien, maar ook hoe de media die beelden tot ons brengen. In bladen, op televisie, via internet. Want de media zijn voor ons het doorgeefluik. Daarom heb ik bij de postzegels ook de omgeving van elk beeld proberen te vangen. De index met andere video's op internet. Het tekstvenster dat midden in een foto verschijnt als je op het beeldscherm je cursor er overheen beweegt. Tot de trefwoorden die aan een afbeelding worden toegevoegd om het zoeken te vergemakkelijken. " Hoewel het aanbod van foto's enorm is, zijn het vaak wel dezelfde soort van beelden. "Ook daardoor ben ik gaan nadenken over de rol en functie van ons Koninklijk Huis", aldus Harmine. "Ze leiden natuurlijk een absurd leven. Altijd onder het vergrootglas, nooit echt ontspannen in het openbaar, zij zijn zich op ieder moment bewust van hun acties. Onze koning heeft – en dat is de officiële omschrijving – een samenbindende, vertegenwoordigende en aanmoedigende rol. Die spelen hij en Máxima uitstekend op het moment dat we ze in actie zien op Koningsdag of, zoals afgebeeld op de postzegels, op de tribune in Sotsji en tijdens een bezoek aan bijvoorbeeld New York." Bij de keuze van de foto's heeft Harmine geprobeerd al te obligate beelden te vermijden. "In elke postzegel zit wel een verwijzing naar hoe de media de beelden aan ons doorgeven. Omdat koning Willem-Alexander en koningin Máxima geen uitspraken mogen doen buiten de ministeriële verantwoordelijkheid om, blijven er weinig gespreksonderwerpen over. Tegelijkertijd willen wij wel alles van hen weten. Het interview waarin Willem-Alexander over zijn huwelijksaanzoek praat, is een voorbeeld van deze naar mijn idee schrijnende situatie. Daarin zie je de strijd tussen privé en openbaarheid. Alleen omdat er niet veel anders over is, deinzen zelfs de meest respectabele media er niet voor terug om het koninklijk paar uit te dagen een dergelijk privé-moment te delen. De foto van het gezin op de fiets heb ik gekozen omdat die refereert aan de mediacode, waarbij de pers een paar keer per jaar de gelegenheid krijgt om het gezin op de foto te zetten. Het lijkt zo'n idyllisch en vooral spontaan plaatje van hoe ze aan komen rijden – typisch Hollands – maar het is op dat moment al onderdeel van het mediacircus." Voor de derde postzegel heeft Harmine een dubbelbeeld samengesteld. Rechts staan Willem-Alexander en Máxima tijdens een bezoek aan het New Island Festival in New York en links een groepsfoto van de drie dochters terwijl ze het Paleis op de Dam verlaten om naar de Nieuwe Kerk te gaan voor de inhuldiging van hun ouders. Deze foto’s heb ik naast elkaar gezet om iets te laten zien van de voortdurende tegenstellingen die hun leven bepalen. Máxima en Willem-Alexander zijn op dat moment op staatsbezoek in New York, maar kunnen desondanks zich heel informeel gedragen. De drie dochters zien hun ouders minder vaak en zijn bovendien van jongs af aan gewend aan de verplichtingen die deel uitmaken van hun leven als prinsessen." Vrijwel iedere foto van Máxima is volgens Harmine ook een verwijzing naar haar als stijlicoon. "Als je gaat zoeken op internet, zijn er zoveel beelden van haar, zoveel websites die alleen al aan haar kleding zijn gewijd. Zij staat zo vaak letterlijk op de voorgrond dat ik voor Sotsji bewust een foto heb genomen met Willem-Alexander voorop. Ernaast heb ik een uitsnede uit dezelfde foto gezet met de handen omdat daar ook een aardige tegenstelling in zit: de applaudisserende handen van Máxima en de ballende vuist van Willem-Alexander. De foto is ogenschijnlijk een leuke opname van twee mensen die vol vuur Ireen Wüst aanmoedigen, maar er zitten natuurlijk andere lagen onder. Was het wel een goed idee om het koninklijk paar naar Sotsji te laten gaan gezien de politieke situatie in het land? Willen we deze mensen wel zo spontaan zien? Is het niet makkelijker als ze iets van de ‘koninklijke schijn’ hooghouden zoals Koningin Beatrix altijd heeft gedaan?" Het postzegelvelletje 121⁄2 jaar koninklijk huwelijk eindigt met de postzegel met de twee portretten door topfotografen: een foto van Máxima door Erwin Olaf uit 2011 ter gelegenheid van haar veertigste verjaardag en het staatsieportret van Willem-Alexander van Koos Breukel uit 2013. "Twee prachtige foto's", aldus Harmine. "Die van Máxima laat haar koninklijke uitstraling zien. Ook doet de opname denken aan hoe Queen Elisabeth op de Britse postzegels is afgebeeld. In het portret van Willem-Alexander zie je onmiskenbaar hoe serieus hij zijn taak opvat. Beide zijn foto's waarin de hand van de fotograaf zichtbaar is, in tegenstelling tot de persfoto's." Of de hand van Harmine zichtbaar is? "Meestal ben ik geneigd om iets toe te voegen, het beeld naar mijn hand te zetten. Maar in dit geval heb ik alleen keuzes gemaakt uit bestaand materiaal en de regie gevoerd.” Over de ontwerper Ontwerper Harmine Louwé woont en werkt in Amsterdam. Zij studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten St. Joost (1980-1986), waarna zij in dienst trad bij Studio Dumbar in (toen nog) Den Haag. Sinds 1992 werkt ze zelfstandig en bouwde zij een eigen klantenkring op, terwijl zij tegelijkertijd actief was als illustrator en freelance artdirector voor reclamebureaus als Wieden+Kennedy, 180 en Kesselskramer in Amsterdam. Ook gaf zij les aan onder andere MaHKU, de Utrecht Graduate School of Visual Art and Design. Op dit moment is Harmine vooral aan het werk voor haar eigen klanten en verschuift ze langzaam maar zeker de nadruk van werk in opdracht van anderen naar zelf geïnitieerde projecten. 

Tijdens politieke spanningen zoals oorlogen werden door vele landen censuurdiensten ingesteld. Men wilde controleren of via de brieven en andere poststukken zaken werden doorgegeven die vielen onder spionage of verspreiding van ongewenste informatie. Er bestonden diverse soorten censuur, maar meestal gebeurde de censuur in opdracht van het Ministerie van Defensie. Lees verder >> 

18 april 1864 was een van de zwartste dagen in de geschiedenis van Denemarken. ’De Pruisen komen’ klonk het in heel het land. Twintigduizend Pruisische soldaten bestormden de Deense defensie bij Sönderberg, en drie maanden later had het land bijna een derde van zijn grondgebied verloren. Lees verder >>