Bij de uitgifte van een serie van drie postzegels op 8 oktober 1966 gewijd aan Zuidpoolexpedities bevond zich ook een blokje. Op de postzegel van dit blokje was een schip afgebeeld met een naam dat mij beslist niet aan België of Nederland deed denken, maar meer Scandinavisch. Ik heb er toen weinig aandacht aan geschonken maar later ben ik toch gaan naspeuren waarom dat schip op de postzegel was afgebeeld. Lees verder >> 

Al meer dan 50 jaar kan ik de filatelie bedrijven, enkel en alleen omdat er ooit een wetenschapsman op het idee kwam de oorzaak van een ziekelijke afwijking die met ‘zoete vloed’ betiteld werd, refererend aan het hoge suiker gehalte in de urine, te zoeken in het niet functioneren van de pancreas. Lees verder >> 

Een van de favoriete leerlingen van Peter Paul Rubens was Antoon van Dyck. Hij was geboren op 22 maart 1599 in Antwerpen. In 1620 ging hij voor het eerst naar Engeland op advies van de markies van Buckingham. Hij bleef daar slechts vier maanden maar wist toen nog niet dat hij in dat land een van de beroemdste kunstschilders zou worden als Anthony van Dyck. Lees verder >> 

Nikola Tesla. Eén van zijn belangrijkste uitvindingen was de wisselstroomgenerator. De energie die hiermee werd gegenereerd maakte het mogelijk om elektriciteit over een langere afstand te vervoeren met een veel hoger vermogen dan het destijds gebruikelijke gelijkstroomnet van Thomas Edison. Lees verder >> 

De Vale of Rheidol Railway is een toeristisch smalspoorwegtraject van bijna 19 kilometer lengte en is gelegen in Zuid-Wales, om preciezer te zijn in het graafschap Ceredigion. Het was aanvankelijk bedoeld als uitsluitend goederenvervoer, doch later werd ook het personenvervoer toegestaan op dit traject. De bouwer was ingenieur James Szlumper. Tijdens het traject worden de volgende stationnetjes aangedaan: Aberystwyth, Llanbadarn, Glanrafon, Capel Bangor, Nantyronen, Aberffrwd, Rheidoll Fals, Rhiwfron en als eindstation Devil’s Bridge. Lood en hout waren de belangrijkste goederen die vervoerd werden vanaf augustus 1902 en vanaf eind december 1902 kwam het toerisme op gang en werd het personenvervoer de belangrijkste bron van inkomsten. Het gehele traject alsmede het aanwezige materieel werd eigendom van de Phyllis Rampton Narrow Gauge Railway Trust. Lees verder >> 

Tot voor kort was ik niet bekend met het hondenras Saluki, totdat ik via een opvangorganisatie een hond kreeg toegewezen om voor te zorgen voor de tijd dat er nog geen baasje was gevonden. Hij was moeilijk te plaatsen omdat hij steeds wegliep bij de gezinnen waar hij verbleef. Zo had hij al een aantal baasjes gehad in Nederland die uiteindelijk allemaal tot dezelfde conclusie kwamen: deze hond volgde zijn instinct te veel. Lees verder >> 

Het is nu bijna vijftig jaar geleden en soms hoor je oudere Duitsers nog steeds zeggen: wij hebben gewonnen maar de scheidsrechter heeft Engeland laten winnen! Engeland was in 1966 de gastheer voor het de wereldbekertoernooi voetbal. Dat het Engeland zou worden was op 22 augustus 1960 tijdens het FIFA-congres in Rome besloten. Lees verder >> 

Bij de eerste vluchtige aanschouwing van de nieuwe PostEurop-postzegel 2016 met daarop een aantal deelafbeeldingen meende ik in eerste instantie een hemels 'begeleidende & corrigerend-helpende' hand (als deel van een groter geheel) te zien, die alle aardse activiteiten van de mens 'volgt & begeleidt'. Lees verder >> 

Post & Go, succesvolle Britse reeks. Automaatzegels bestaan al jaren. Nederland heeft ze ook ooit gekend, van 1969 tot 1993, maar door verschraling van het postwezen verdwenen ze van het toneel. In Groot-Brittannië werden ze vijf jaar geleden, om precies te zijn 17 september 2010 ’ontdekt’ en ze werden gelanceerd onder de naam Post & Go, velletjes met zelfklevende zegels, 1st Class up to go, met steeds aan de rechterkant afbeeldingen. Lees verder >> 

Op de Kinderpostzegels van dit jaar staan illustraties uit de Gouden Boekjes, de populaire serie prent- en voorleesboeken voor kinderen die al ruim zestig jaar in Nederland verschijnt. Bij de selectie van de beelden liet ontwerper Julius Vermeulen zich leiden door het doel om kinderen een veilig thuis te geven. “Een thema dat in alle Gouden Boekjes centraal staat. Uit alles spreekt warmte, gezelligheid, veiligheid, geborgenheid: samen kun je de hele wereld aan. Aan de hand van die begrippen ben ik gaan zoeken naar illustraties waaruit dit begrip het beste naar voren kwam. Onschuldig en vrolijk – zo zou elk kind toch moeten opgroeien?” Over het ontwerp De zes nostalgische illustraties op de Kinderpostzegels 2015 zijn afkomstig uit drie Gouden Boekjes: Bij Kiki Thuis (de twee postzegels links- en rechtsboven op het velletje) Poes Pinkie (de twee postzegels in het midden) Kippetje Tok (de twee postzegels links- en rechtsonder). Op de velrand staan zestien mini-illustraties die uit allerlei andere Gouden Boekjes afkomstig zijn, afgebeeld tegen een achtergrond van vier pasteltinten. Zo vormt de velrand als het ware een omlijsting van de postzegels, een aanpak die ontleend is aan het achterkaft van ieder Gouden Boekje. Voor de typografie is gebruikgemaakt van de Gill Sans. Voor ontwerper Julius Vermeulen zijn de Gouden Boekjes onlosmakelijk verbonden met zijn jeugd. Ook hij werd er vroeger thuis uit voorgelezen. “Daar heb ik dierbare herinneringen aan. Het luisteren naar die kleine verhaaltjes bij mijn moeder op schoot was als een warm bad. Ik kan ook alle titels nog steeds opdreunen: Bij Kiki Thuis, De Gele Taxi, De Vijf Brandweermannetjes, Pietepaf het Circushondje, De Hondenmatroos, de lijst is eindeloos. Het is altijd mijn grote wens geweest om als grafisch ontwerper iets met die prachtige illustraties uit de Gouden Boekjes te doen. En waar passen ze beter dan op de kinderpostzegels?” Hoewel de Gouden Boekjes ook nu nog steeds populair zijn, associeert Julius Vermeulen ze met de jaren vijftig, zestig. “Net zoals Wiplala, Wipperoen het Duinkonijn en Flipje van Tiel. Allemaal kinderboeken waar mijn generatie groot mee geworden is. Uit de Gouden Boekjes wordt nu nog steeds wordt voorgelezen. De meeste titels uit mijn jeugd zijn nog gewoon verkrijgbaar.” De illustraties zijn volgens Julius van “iconische waarde” en hij omschrijft de stijl als “typisch Amerikaans”, die ook heel lang de reclamewereld heeft overheerst. “De illustratie staat centraal en is vaak geniaal van eenvoud. Met charmante details, kijk maar naar het bloemetjesbehang en de gecapitonneerde sofa op de postzegel linksboven. De hoofdpersonen zijn altijd aantrekkelijke en toegankelijke karakters, zorgvuldig en met veel liefde getekend. Het doet mij ook denken aan de oude PTT-affiches zoals Herman Berserik ze maakte. Het is een heel specifiek, tijdgebonden en klassiek handschrift. Toch maken deze betaalbare kwaliteitsboekjes nog steeds veel indruk op kinderen. Enerzijds zijn het prachtige iconische en authentieke beelden, anderzijds heb ik een grote persoonlijke affectie met dit onderwerp. Vandaar dat het ook zo interessant was om deze postzegels te ontwerpen.” Bij de illustraties op de Kinderpostzegels koos Julius Vermeulen de Gill Sans als stevige letter voor de typografie. “Ik heb juist een moderne letter genomen om het onderscheid tussen beeld en typografie goed aan te geven. De Gill Sans is een mooie letter die sterk genoeg is om op zichzelf te staan, maar zich tegelijkertijd goed voegt naar dit soort illustraties. De kleuren op de velrand als achtergrond voor de belangrijke hoofdrolspelertjes uit de verhalen zijn weer ontleend aan het achterkaft, dat zo kenmerkend is voor elk Gouden Boekje.” Bij de selectie van de beelden liet Julius Vermeulen zich leiden door het doel van Stichting Kinderpostzegels Nederland om kinderen een veilig thuis te geven. “Een thema dat in alle Gouden Boekjes centraal staat. Uit alles spreekt warmte, gezelligheid, veiligheid, geborgenheid: samen kun je de hele wereld aan. Aan de hand van die begrippen ben ik gaan zoeken naar illustraties waaruit dit begrip het beste naar voren kwam. Ik heb er tenslotte zes geselecteerd uit drie boekjes: Poes Pinkie, Kippetje Tok en Bij Kiki Thuis. Onschuldig en vrolijk – zo zou elk kind toch moeten opgroeien?” Over de ontwerper Julius Vermeulen is adviseur visuele communicatie bij PostNL. In die functie is hij onder meer verantwoordelijk voor het vormgevingsbeleid. Naast zijn adviseurschap ontwierp hij eerder zelf diverse postzegels, waaronder ook de kinderpostzegels van 1995 en 2012. Vermeulen studeerde grafische vormgeving aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem (tegenwoordig ArtEz geheten). Van 1999 tot 2003 was hij commissielid van het Fonds BKVB. Vermeulen was curator van de tentoonstelling Kunst per Post in Museum Escher in het Paleis in Den Haag 2006. Hij is initiator van de website over de ontwerpgeschiedenis van PostNL: www.iconenvandepost.nl. Van 2007 tot 2009 gaf Vermeulen les aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Technische specificaties Zegelformaat 36 x 25 mm Tanding 14 ½ : 14 ½ Papier normaal met fosforopdruk Gomming synthetisch Druktechniek offset Oplage 3.770.000 velletjes Drukkerij Cartor Security Printing, Frankrijk Drukkleuren postzegel geel, magenta, cyaan en zwart  

Als grote liefhebber van huiskatten, we hebben er zelf ook een, verzamel ik postzegels met afbeeldingen van katten. Niet om daar een ‘collectie’ van te maken om naar postzegeltentoonstellingen te gaan, maar alleen uit liefhebberij. En dan zie je pas hoeveel kattenrassen er bestaan. Lees verder >> 

De postzegels PostNL brengt op 14 september 2015 een postzegelvelletje uit met daarop portretten van dieren door de beroemde Nederlandse fotograaf Charlotte Dumas. De uitgifte houdt verband met de grote tentoonstelling van haar werk die dit jaar in het De Pont museum in Tilburg opent. Alle dieren zijn gefotografeerd in de kenmerkende stijl van Charlotte Dumas: verstilde beelden waarin het dier centraal staat, meestal in rust of vlak voor of na een actie. De fotograaf is tevreden met het resultaat. “Voor het eerst staan verschillende portretten uit verschillende series nu zo dichtbij elkaar afgebeeld. En ik merk dat er een versterking van mijn werk optreedt als de beelden zich met elkaar gaan verhouden. Ook ben ik blij met het resultaat omdat mijn werk nu voor veel mensen veel toegankelijker is geworden.” Op de tien postzegels staat Nederland 1, bedoeld voor post tot 20 gram met een bestemming binnen Nederland. Het ontwerp Op het postzegelvel Charlotte Dumas: portretten staan tien portretten van dieren die in de periode 2004-2013 door de Nederlandse fotograaf Charlotte Dumas zijn gemaakt op locatie in Italië, Marokko en de Verenigde Staten. Alle dieren zijn gefotografeerd in de kenmerkende stijl van Charlotte Dumas: verstilde beelden waarin het dier centraal staat, meestal in rust of vlak voor of na een actie. De portretten zijn aflopend op de postzegels geplaatst, waardoor de foto’s direct op elkaar aansluiten. Op de velranden naast de postzegels staan de details van de foto vermeld: het jaar, de titel en, waar van toepassing, de serie waaruit de foto afkomstig is. Ook is er naast elke foto een korte tekst afgedrukt met een beschrijving van de foto. Voor de typografie op de postzegels zelf en voor de titel is gebruikgemaakt van de Super Grotesk (Svend Smital, 1999). Voor de teksten op de velrand is de Monotype Gill Alt One (Eric Gill, 1928-1932) gebruikt. Het postzegelvel Charlotte Dumas: portretten kwam tot stand in nauwe samenwerking tussen fotograaf Charlotte Dumas en grafisch ontwerper Tessa van der Waals. Charlotte: “Tessa heeft aan vrijwel al mijn publicaties meegewerkt en we zijn als duo goed op elkaar ingespeeld. Zij weet altijd precies welke kant ik op wil. De teksten zijn samen met Simone van Saarloos gemaakt. Daar was ik eerst zelf mee aan de slag gegaan. Maar ik kwam er niet uit, ging te veel uitleggen. Simone heeft in enkele woorden de essentie mooi samengevat.” Dieren is Charlotte Dumas min of meer bij toeval gaan fotograferen. “Dat gebeurde tijdens mijn opleiding in het kader van een opdracht over geweld en agressie. Ik heb toen ook politiehonden als onderwerp gebruikt. Je kunt mij wel een dierenliefhebber noemen. Dat uit zich bij mij echter niet door ze te willen aanraken, maar door ze te observeren en te fotograferen. Ik ben bij dieren gebleven omdat je bij het fotograferen van mensen toch al snel te maken krijgt met het verhaal van iemand anders, terwijl we juist op dieren onze eigen emoties kunnen projecteren. Fotografie is voor mij meer een medium dan een doel op zich, net zoals een schilder verf gebruikt.” In technisch opzicht maakt Charlotte Dumas het zichzelf niet gemakkelijk, onder meer door uit de hand te fotograferen op 4x5 film en door geen telelens of kunstlicht te gebruiken. “Daardoor is het slagingspercentage van mijn foto’s laag”, zegt Charlotte. “Maar als het wel lukt, is het zo veel beter, kom je zo veel dichter bij het individuele van het dier. Daarbij probeer ik steeds mijn grenzen te verleggen. Zo ben ik dit jaar bezig om in Zweden samen met een cameraman werkpaarden in de bosbouw te filmen. En bij de paardenrassen die ik in Japan fotografeer, ben ik veel meer dan vroeger op zoek naar kenmerkende details dan naar een compleet portret.” Door haar zorgvuldige voorbereiding en haar werkwijze is de productie van Charlotte Dumas beperkt. Van alle foto’s die ze maakt, komen jaarlijks niet meer dan enkele tientallen naar buiten, in publicaties of op tentoonstellingen. Dezelfde kritische benadering hanteerde ze voor de selectie van de foto’s op het postzegelvelletje. “De samen met Tessa gekozen foto’s zijn de boegbeelden uit mijn series. Sterke, iconische foto’s die ook op postzegelformaat overeind blijven. We hebben vanwege de technische eisen wel iets moeten aanpassen, maar verder zie je de dieren nog steeds zoals ik ze in werkelijkheid heb gefotografeerd. De volgorde op het velletje is bewust gekozen. Het opent met een held: de hond Guinness die na de aanslagen van 9/11 naar overlevenden in het WTC zocht. En het eindigt ook met een overlever: de stoere zwerfkat uit Marokko met de zichtbare littekens van het leven op straat. Zo werk ik ook altijd met mijn fotoseries – ik heb een verhaal in mijn hoofd nodig om de volgorde te bepalen, een verhaal met een begin en een einde.” Toen ontwerper Tessa van der Waals bij het postzegelvelletje werd betrokken, had Charlotte al een voorselectie van de beelden gemaakt. “Vervolgens zijn we samen gaan bepalen welke foto’s waar op het velletje zouden komen”, aldus Tessa. “Daarbij is het ritme belangrijk. We hebben voortdurend gekeken hoe de beelden, die naadloos op elkaar aansluiten, zich met elkaar verhouden. Hoe donker en licht elkaar afwisselen, waar de blik van de dieren op is gericht, of ze links of rechts georiënteerd zijn. Bovendien moest er voldoende contrast zijn tussen de postzegels onderling.” Op de postzegels zelf is een minimum aan typografie gebruikt. Tessa: “We hebben ons beperkt tot het hoogst noodzakelijke. Maar de typografie op de postzegel – Nederland, de waarde, het jaartal, de sorteerhaak – heeft wel een duidelijke rol. Op elke postzegel is de compositie van de foto leidend geweest voor waar ze precies terecht moesten komen. Zo bereik je dat de typografie de kracht en het ritme van het velletje versterkt.” Op de postzegels en voor de titel is het lettertype Super Grotesk gekozen. “Het is een vette letter met een mooie breedtewaarde en een krachtig cijfer 1. Ook de C van Charlotte in de titel is erg karakteristiek. Aan die titel hecht ik overigens erg en ik ben blij dat die suggestie is overgenomen. Uit wat er staat – Charlotte Dumas: portretten – blijkt dat je geen natuurfoto’s ziet van dieren uit een dierentuin of in het wild, maar werk van een kunstenaar.” Die kunstenaar is om verschillende redenen tevreden met het resultaat. “Voor het eerst staan verschillende portretten uit verschillende series nu zo dichtbij elkaar afgebeeld. En ik merk dat er een versterking van mijn werk optreedt als de beelden zich met elkaar gaan verhouden. Ook ben ik blij met het resultaat omdat mijn werk nu voor veel mensen veel toegankelijker is geworden. En er zit een persoonlijk tintje aan, noem het maar een romantisch aspect. Tijdens mijn opleiding heb ik jarenlang in het postsorteercentrum gewerkt. Het is een mooi gegeven dat zo veel jaar later mijn foto’s op postzegels zijn terechtgekomen.” Over Charlotte Dumas Charlotte Dumas (Vlaardingen, 1977) studeerde fotografie aan de Gerrit Rietveld Academie Amsterdam. Daarna volgde zij het tweejarige residency-programma aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam om haar stijl verder te ontwikkelen en te verdiepen. Charlotte Dumas is vooral bekend vanwege haar verstilde en intieme fotoportretten van dieren. Zij begon met het fotograferen van politiehonden en politiepaarden en in de loop der jaren heeft zij haar onderwerpkeuze uitgebreid met straathonden, zwerfkatten, wilde paarden, tijgers en wolven. Dit jaar is zij onder meer bezig met het filmen van werkpaarden in de bosbouw in Zweden en het fotograferen van wilde paarden in Japan. Haar werk is aangekocht door kunstinstellingen in binnen- en buitenland en werd geëxposeerd in onder meer The Photographer’s Gallery (London), De Pont museum (Tilburg), Gallery 916 (Tokio), Galerie Paul Andriesse (Amsterdam) en FOAM (Amsterdam). Inmiddels heeft Charlotte Dumas dertien publicaties op haar naam staan, waaronder The Widest Prairies (2013), Companion (2012), Retrieved (2011), Paradis (2009), Heart Shaped Hole (2008), Reverie (2006) en Day is Done (2005). Over Tessa van der Waals Tessa van der Waals (Groningen, 1960) studeerde grafisch ontwerpen aan de Gerrit Rietveld Academie Amsterdam. Daarna werkte zij aan een project op de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Ook werd zij na haar afstuderen zes jaar lang verantwoordelijk voor de vormgeving van het Cultureel Supplement (inclusief de Boekenbijlage) van NRC Handelsblad. Tessa van der Waals werkt als zelfstandig grafisch ontwerper voor musea en literaire uitgeverijen, waarbij zij streeft naar een kruisbestuiving tussen de wereld van het woord en de wereld van het beeld. Zij werkt of werkte voor onder meer De Pont museum (Tilburg), Museum Boijmans van Beuningen (Rotterdam), Galerie Andriesse-Eyck (Amsterdam), Centraal Museum (Utrecht), Van Gogh Museum (Amsterdam), het Rembrandthuis (Amsterdam), Rijksmuseum (Amsterdam), Uitgeverij Prometheus/Bert Bakker, Uitgeverij Atlascontact/Augustus en Uitgeverij De Bezige Bij. Technische informatie Zegelformaat     36 x 25 mm Tanding     14 ½ : 14 ½ Papier     normaal met fosforopdruk Gomming     synthetisch Druktechniek     offset Oplage     171.000 velletjes Drukkerij     Cartor Security Printing, Frankrijk Drukkleuren postzegel     geel, magenta, cyaan en zwart 

De Nederlandse neutraliteit tijdens de Eerste Wereldoorlog zorgde ervoor dat ons land veel ellende bespaard bleef, al kwamen we niet helemaal ongeschonden uit de strijd. Er ging wel eens een geweer af, waarbij een onhandige soldaat zichzelf of een collega doodde, er werd langs de grenzen met scherp op smokkelaars geschoten en daarbij vielen veel slachtoffers. Ook zijn er in Zeeland per ongeluk bommen op huizen gegooid, waarbij mensen om het leven kwamen. Lees verder >> 

Van Nederland staan er tien cultuur- en natuurmonumenten op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. PostNL heeft vorig jaar negen daarvan op een velletje in beeld gebracht, de tiende de Van Nellefabriek in Rotterdam ontbrak. Dat kwam omdat dit monument even daarvoor op de -lijst was geplaatst en toen was het drukproces al in volle gang. Lees verder >> 

Er verschijnen met grote regelmaat veel nieuwe postzegels van uiteenlopende onderwerpen. Hieronder vind je een greep uit de recent verschenen postzegels van de gehele wereld. Lees verder >> 

DENEMARKEN heeft nu ook, na Nederland en Duitsland, aan het Waddengebied gewijde zegels. Het Nederlands-Duitse Waddengebied staat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO, het Deense Wad is een nationaal park. De Deense Waddenzegels, drie stuks, verschenen 2 januari en één daarvan heeft ook nog een link met Nederland: afgebeeld is een Texels schaap, op de andere twee een grutto en zeehonden. Lees verder >> 

Informatie Mooi Nederland 2014 – Keramiek Delft en verzamelvelletje POSTZEGEL PostNL vraagt in 2014 met de uitgifte van zes postzegelvelletjes in de serie Mooi Nederland Keramiek aandacht voor de bijzondere positie die ons land inneemt in de productie van keramiek. Keramiek – de verzamelnaam voor aardewerk, steengoed en porselein – duidt op voorwerpen die van gebakken klei zijn gemaakt. Het woord is afgeleid van het Griekse keramos, ofwel drinkvat of aardewerkvat. Het postzegelvel Mooi Nederland 2014: keramiek uit Delft besteedt aandacht aan tinglazuuraardewerk uit Delft: het beroemde Delfts blauw dat eind 16e eeuw werd geïntroduceerd als alternatief voor het blauwwitte porselein uit China. De serie Mooi Nederland 2014 bevat beelden van keramiekproducten uit vijf verschillende plaatsen in Nederland: Delft, Tegelen, Loosdrecht, Harlingen en Makkum. Met de serie Mooi Nederland brengt PostNL sinds 2005 tot uitdrukking dat het bedrijf geworteld is in de Nederlandse samenleving. De serie besteedt aandacht aan lokale geschiedenis en culturele rijkdom. In 2014 verschijnen in de serie Mooi Nederland 2014 in totaal zes velletjes met elk vijf postzegels met de waardeaanduiding Nederland 1. De laatste twee postzegelvelletjes zijn op 19 mei 2014 uitgekomen: het postzegelvelletje over Delft en een verzamelvel met vijf verschillende postzegels uit de vijf plaatsen. Eerder dit jaar vond de uitgifte plaats van de postzegelvelletjes over Harlingen en Makkum (24 februari 2014) en over Tegelen en Loosdrecht (27 januari 2014). Alle postzegels uit de serie Mooi Nederland 2014 zijn ontworpen door grafisch ontwerper Rutger Fuchs uit Amsterdam. ONTWERP Mooi Nederland 2014 – Keramiek uit Delft Het postzegelvel Mooi Nederland 2014: keramiek uit Delft is gebaseerd op de indeling en de perforatie die de serie Mooi Nederland al sinds 2005 kenmerkt. Op elk van de vijf identieke postzegels staat een detail van een van de aardewerkstukken uit Delft die op het postzegelvel zijn afgebeeld: de reiger aan de rand van het water met de opvliegende vogel in de lucht. Op drie van de vijf postzegels bevindt dat detail zich op exact dezelfde positie als op de uitwaaierende ovale bloemenhouder die erachter schuilgaat. De lichtblauwe kleur van de achtergrond van de postzegel is een afgeleide van de typische kleur van Delfts blauw die op het meeste afgebeelde aardewerk op het postzegelvel terugkeert. De achtergrond van de postzegel wordt in tweeën gedeeld door een wit-blauwe baan waarvan de kromming is afgeleid van de schotel boven aan het postzegelvel. De achtergrond van het postzegelvel is gevuld met verschillende stukken Delfts blauw uit de 17e en 18e eeuw, waaronder schotels, een mand, een theebus, een vogelkooi en een stel honden. Linksboven op het postzegelvel is witruimte uitgespaard voor een korte tekst over Delfts blauw. Het gebruikte lettertype is de Nobel van Sjoerd Hendrik de Roos en Dick Dooijes uit 1929-1935. Alle afgebeelde stukken zijn afkomstig uit de collectie van het Gemeentemuseum Den Haag. Mooi Nederland 2014 – Keramiek verzamelvel Het verzamelvel Mooi Nederland: keramiek uit Nederland is gebaseerd op een andere indeling en perforatie dan de vijf andere postzegelvelletjes uit deze serie. Op het verzamelvel staan vier van de vijf postzegels bovenaan en de vijfde postzegel onderaan, op de andere velletjes staan alle postzegels onderaan. Elke postzegel op het verzamelvel onderscheidt zich door een kenmerkend detail van een van de keramiekstukken uit de desbetreffende plaats. Voor Loosdrecht is dat de bloemtak met rozerode rozen en groene blaadjes (schotel), voor Tegelen de jongeman met vogel en vogelkooi in aardse kleuren (schotel), voor Harlingen de tweemaster met groene razeilen en blauw touwwerk (tegel), voor Makkum de donkerblauwe vlinders (melkkan) en voor Delft de blauwe reiger aan de rand van het water (ovale bloemenhouder). Achter elke postzegel staat het keramiekstuk waarvan de detailschildering afkomstig is. De opstelling is zodanig dat het detail op de postzegel zich op exact dezelfde positie bevindt als op het keramiekstuk dat erachter schuilgaat. Op elke postzegel is een tweede kleur toegepast als afgeleide van de dominante kleur van de afgebeelde keramiek. De achtergrond van de postzegel wordt in tweeën gedeeld door een baan waarvan de kromming is afgeleid van een van de keramiekstukken uit de desbetreffende plaats. De achtergrond van het verzamelvel is leeggelaten, op de typografie na. Linksonder op het postzegelvel staat een korte tekst over keramiek uit Nederland. Bij elke postzegel is vermeld over welke plaats het gaat, met daarbij de functie, de gebruikte techniek en de datering van de keramiek. Het lettertype is de Nobel van Sjoerd Hendrik de Roos en Dick Dooijes uit 1929-1935. ONTWERPER Rutger Fuchs (1970) ontwierp al eerder verschillende postzegels voor PostNL, waaronder de postzegel over Max Euwe in 2001 ter gelegenheid van het honderdste geboortejaar van de wereldkampioen schaken. Het onderwerp keramiek is Fuchs niet vreemd. Zo ontwierp hij samen met Gracia Lebbink voor het Gemeentemuseum Den Haag en uitgeverij Waanders de boekenserie Delfts aardewerk, geschiedenis van een nationaal product. Van moderne keramiek weet hij ook het nodige, onder meer door zijn werk voor de Brusselse keramiekgalerie Pierre Marie Giraud. "Het zal vast wel mee hebben gespeeld bij de beslissing om mij de ontwerpopdracht voor Mooi Nederland 2014 te gunnen", aldus Rutger Fuchs. "In ieder geval heeft het onderwerp mij altijd gefascineerd." Bij de start van het ontwerpproces stond alleen vast dat het postzegelvel aandacht moest besteden aan Delft en aan het aardewerk dat al meer dan 400 jaar onder de naam Delfts blauw wordt geproduceerd. "Verder kreeg ik alle vrijheid ", zegt Rutger. "Ik kende Delft en Delfts blauw al goed omdat ik al eerder als ontwerper bij publicaties over dit onderwerp was betrokken. Als voorbereiding voor het ontwerp van dit postzegelvel ben ik echter niet naar Delft, maar naar Den Haag gegaan. In het Haagse Gemeentemuseum is immers een van de grootste collecties Delfts blauw ter wereld te vinden uit de afgelopen 400 jaar. Sinds kort zijn alle topstukken uit die collectie opgenomen in een permanente tentoonstelling in de Stijlkamers. Met medewerkers van het museum heb ik uitgebreid gesproken over wat er nu zo speciaal is aan Delfts blauw. Een van de bijzondere aspecten – naast de dominante kleur – is dat er veel steden waren die begin 17e eeuw probeerden een alternatief te vinden voor het dure Chinese porselein, maar dat Delft daar met kop en schouders bovenuit stak." In de eerste ontwerpen voor het postzegelvelletje van Delft speelde Rutger Fuchs nog met een aanpak waarin de uiterlijke kenmerken van de stad – denk aan het grachtenpatroon, de grote kerken, de markante markten – werden gecombineerd met afbeeldingen van stukken keramiek. "Het resultaat leek te veel op een VVV-folder. Bovendien leidde het af van waar het eigenlijk om draait, de schoonheid van het aardewerk. Daarom ben ik op zoek gegaan naar een oplossing waardoor de veelzijdigheid van Delfts blauw beter tot zijn recht zou komen. Ik ben voortdurend bezig geweest om tegelijkertijd het velletje en de postzegel te ontwerpen – de relatie tussen die twee moet je nooit uit het oog verliezen. Op het postzegelvel bleek de collageachtige aanpak goed te werken. Voor de postzegel zelf ben ik op zoek ben gegaan naar dat ene detail dat zo kenmerkend is voor Delfts blauw. Voor mij was dat de bloemenvaas met tuiten, met de fraaie afbeelding van de reiger aan de waterrand, midden in het groen. Daaruit blijkt duidelijk het vakmanschap van de aardewerkschilders uit Delft. Die konden onvoorstelbare effecten bereiken, bijvoorbeeld met heel subtiele kleurverlopen in blauwe luchten. Dat is des te indrukwekkender als je beseft dat de effecten pas na het bakken zichtbaar werden. Ze gingen als het ware blind te werk." Uit de grote collectie Delfts blauw moest Rutger een keuze maken uit wat hij wel en niet liet zien. "Enerzijds heb ik mij laten leiden door mijn eigen voorkeuren, anderzijds heeft natuurlijk het advies van kenners een belangrijke rol gespeeld. Ook met de achtergronden heb ik geëxperimenteerd. Eerst met een witte achtergrond op zowel postzegelvel als postzegel, met de bedoeling om daardoor het aardewerk zo sterk mogelijk naar voren te laten komen. Toch was dat niet bevredigend. Het stond te los van elkaar, kreeg te weinig diepte. Het gewenste beeld ontstond eindelijk door de stukken over elkaar heen te schuiven en door op de postzegel met die lichtblauwe kleur te werken waardoor er meer eenheid in kwam. Die eenheid heb ik ook typografisch laten terugkeren, bijvoorbeeld doordat de tekst op de postzegels op twee manieren te lezen is. Namelijk zowel keramiek uit Nederland als keramiek uit Delft." Op het verzamelvel komen de vijf plaatsen samen – en daardoor ontstaan een prachtige staalkaart van de indrukwekkende keramiek die Nederland heeft geproduceerd en nog steeds doet. Iedere plaats heeft weer haar eigen verhaal. Loosdrecht was voor mij echt een eye-opener, met de dominee die de armoede bestreed door een keramiekfabriek te stichten. Tegelen waar de 20e-eeuwer Jac. Bongaerts prachtige en soms bizarre tegels maakte. Harlingen met dat indrukwekkende tegeltableau van de haven en Makkum waar het echt te gek was om te zien hoe Tichelaar hedendaagse topstukken produceert. Tot slot natuurlijk Delft met die onwaarschijnlijk mooie detaillering binnen één kleur. Dit alles heeft mij zo geïnspireerd dat ik dit jaar zelf als keramist aan de slag ga, samen met een groep bevriende ontwerpers en kunstenaars. Ik ben heel benieuwd." Over de ontwerper Rutger Fuchs (1970) studeerde grafisch ontwerpen van 1988 tot 1993 aan de Academie van Beeldende Kunsten in Rotterdam (tegenwoordig de Willem de Kooning Academie). In 1992 ging hij werken als zelfstandig ontwerper, vooral voor boeken en huisstijlen voor de culturele sector (galeries, musea en uitgeverijen) in Nederland, België, Engeland en de Verenigde Staten. Eerdere postzegels van zijn hand zijn de Rouwpostzegel (1998), de Max Euwe-postzegel (2001) en de Zilveren Verrassingszegel (2001). Tot zijn opdrachtgevers behoren onder meer galerie Pierre Marie Giraud (Brussel), galerie Xavier Hufkens (Brussel), de Chinati Foundation (Marfa, Texas), de Pulitzer Foundation for the Arts (St. Louis, Missouri), kunstopleiding De Ateliers (Amsterdam) en papierproducent Proost en Brandt (tegenwoordig onderdeel van PaperLinX, Zwijndrecht ). Het grotere publiek kent Rutger Fuchs onder meer van het ontwerp van het monument Noviomagus ter gelegenheid van de 2000-jarig bestaan van Nijmegen in 2002. OVER DELFTS BLAUW Delfts blauw is een type faience (aardewerk) met blauwe decoratie dat al ruim 400 jaar in Delft wordt vervaardigd. Dit tinglazuuraardewerk ontstond begin 17e eeuw als alternatief voor het dure blauwwitte Chinese porselein. Delft was een van de zes vestigingsplaatsen van de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC), waardoor Chinees exportporselein in Delft in ruime mate voorhanden was. Rond 1700, het hoogtepunt van de Delftse aardewerkproductie, waren er maar liefst 33 plateelbakkerijen actief. Delfts aardewerk was zo populair dat het op zijn beurt door de Chinese pottenbakkers werd nagebootst. In de loop van de 19e eeuw maakte het tinglazuur plaats voor witbakkend aardewerk. Tegenwoordig is er nog maar één aardewerkfabriek in Delft die echt Delfts blauw produceert: De Koninklijke Porceleyne Fles (Royal Delft), opgericht in 1653. VERKOOP/GELDIGHEID De postzegels zijn, zolang de voorraad strekt, verkrijgbaar bij de Bruna-winkels, de Collect Club in Groningen en via de Onlinewinkel op www.postnl.nl/collectclub. De geldigheidstermijn is onbepaald. WAARDE Vanaf 1 juli 2010 staat er geen euroaanduiding op de postzegels meer, maar een cijfer. Op deze postzegels staat Nederland 1, bedoeld voor post tot 20 gram met een bestemming binnen Nederland. TECHNISCHE GEGEVENS Zegelformaat : 20,8 x 25,3 mm Tanding : 14 ½ : 14 ¼ Papier : normaal met fosforopdruk Gomming : synthetisch Druktechniek : offset Oplaag : de vijf plaatsen: 85.000 velletjes Verzamelvel: 297.000 velletjes Drukkerij : Joh. Enschedé Security Print, Haarlem Artikelnummer : 340762 (Delft) Artikelnummer : 340761 (Verzamelvel) Soort postzegel : Delft: postzegelvel met 5 gelijke postzegels Verzamelvel: postzegelvel met 5 verschillende postzegels Drukkleuren postzegel : geel, magenta, cyaan en zwart Afbeeldingen op postzegelvel Delft: Ovaalvormige bloemenhouder (1687-1701), tuinvaas met deksel (1762-1774), schotel met bloemvaasdecor (1750-1785), blauwwitte schotel (1680-1690), mand (1675), polychroom bord (1701-1722), theebus met schroefdop (1701-1735), kan (1687-1701), vogelkooi (1796-1811), kom (1691-1724), plastiek van een hond (1764-1773). Alle afgebeelde stukken behoren tot de collectie van het Gemeentemuseum Den Haag (www.gemeentemuseum.nl, www.delftsaardewerk.nl). © 2014 Koninklijke PostNL BV   

Misschien doen de Belgen het al heel lang, maar mij valt het nu pas op dat ze bij elke emissie oplagen bekend maken, zij het dat ze het een eerste oplage noemen. Om iets goed te maken (oplagecijfers zijn niet onbelangrijk) hierbij de oplagen van de emissies sinds 1 januari. Lees verder >> 

Bij het bewerken van mijn verzameling afdrukken van kleinrondstempels kwam ik een mooie briefkaart tegen. Een kaart met op de achterzijde een afbeelding van een schilderij van O. Eerelman. Niet ik kleur, maar in blauwzwarte tinten. Nieuwsgierig geworden ging ik op zoek naar de kunstenaar: O. Eerelman. Lees verder >> 

Hier vind je een overzicht van het postzegel uitgifteprogramma van de Belgische Post (bpost) voor het jaar 2014. Lees verder >>