Emissiegegevens: Ontwerp: Nicole Uniquole i.s.m. tweedejaars studenten Graphic Design (ArtEZ Zwolle); Oplage: 75.000 postzegelvellen; Druk: Cartor Security Printers, Meaucé La Loupe (Frankrijk)

A) Evaluatie postzegelontwerp

– Op elke dans-postzegel staan vijf paren: twee tweekleurige en drie eenkleurige, samen tien verschillende figuren.
– De figuren zijn versimpeld: hoofden als cirkel, lichamen als eenkleurig silhouet.
– Handgetekend, daarna ingescand en digitaal bewerkt. Volgens de ontwerpster zijn de paren onzichtbaar verbonden met elkaars handen, waardoor een vloeiende beweging ontstaat – alsof men naar een drukke dansvloer kijkt.
– De vier vellen hebben elk een eigen uitstraling, maar vormen toch een serie door:
> dezelfde beeldpositie op zegel en velrand,
> een gedeeld kleurenpalet,
> een consistente typografie met doorlopende letters,
> opmaak van zes horizontale zegels per vel met brede velrand.

Opvallend:
Drie van de vier vellen hebben een velrand-illustratie; alleen het dansvel heeft extra illustraties.
Deze illustraties vertellen volgens het ontwerpteam een ‘dagverhaal’: van koffie drinken in de ochtend, naar begroeten, muziek maken en dansen in de avond. Daarmee ontstaat een overgang van individuele beleving naar groepsactiviteiten.

B) Communicatieverwarring: uiterlijk vs. inhoud

In tegenstelling tot de duidelijke lijn in de voorgaande serie Typisch Nederlands kent New Dutch Design opvallend veel stijlbreuken. Het voelt bijna als een visuele toren van Babel:
– Gekleurde kledingstukken (3 vellen) versus sterk geabstraheerde figuren (1 vel).
– Geïsoleerde afbeeldingen (1e & 4e vel) versus beelddoorlopers (2e horizontaal, 3e verticaal).
– Dynamische, natuurlijke houdingen (2e & 3e vel) versus statische vereenvoudiging (1e & 4e vel).
– Individuele beleving (1e vel) versus groepsactiviteiten (2e, 3e & 4e vel).
– Ongebonden personen (1e & 3e vel) tegenover verbonden figuren (2e & deels 4e vel).

Kernvraag:Is Nicole Uniquole – met haar studententeam van ArtEZ – na drie onderwijsprojecten nog de meest geschikte (en goedkope) partner voor PostNL om zulke emissies te ontwikkelen?

C) Een allegaartje van stijlen

De reeks doet denken aan een ratjetoe: losse ideeën zonder duidelijk verbindend concept. Was het niet sterker geweest vooraf te zoeken naar een gezamenlijk uitgangspunt?
Een titel als New Dutch Designs (meervoud) zou beter de lading dekken: een verzameling eigentijdse benaderingen in plaats van één samenhangende serie. Ter vergelijking: de kinderzegels van 1965 en 1976, ontworpen met kindertekeningen, leverden ook een mengelmoes aan stijlen op. Daar was de oorzaak duidelijk – men moest werken met de inzendingen die er waren. Maar bij New Dutch Design had men juist wél invloed op de keuzes.

Conclusie

De serie New Dutch Design laat creativiteit en variatie zien, maar mist een helder samenbindend principe. Waar Typisch Nederlands consistentie bood, overheerst hier het gevoel van een experimentele mix. De vraag blijft of dit de juiste richting is voor PostNL-emissies, of dat er meer gezocht moet worden naar balans tussen artistieke vrijheid en seriematige eenheid.

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?