Het succes van Franse chansons

Rob Kemps, zanger van de Snollebollekes, verhalenmaker, slimste mens van Nederland en groot fan van Franse chansons is de veroorzaker van het grote aantal Franse chansons in de TOP2000. Via sociale media riep hij om massaal te stemmen op Franse liedjes. En als Rob Kemps dat vraagt, wordt er gevolg gegeven aan zijn verzoek. In september en oktober 2021 namen Rob Kemps en Matthijs van Nieuwkerk je mee met een muzikale vierluik in hun liefde voor het Franse lied. Gevolg: een zeer geslaagd programma ‘Chansons!’ met gemiddeld 500.000 kijkers. Inmiddels staat hun boek met veel gegevens over de liedjes en een playlist van de liedjes ook al weken in de TOP 10 van de boekenverkoop.

Alle vier afleveringen van Chansons! zijn terug te zien via: https://www.npostart.nl/chansons/BV_101406575

Chansons! in Matthijs gaat door tijdens Oudejaarsuitzending 31 december 2021:

https://vanfransebodem.nl/2021/12/12/oudejaarsuitzending-matthijs-gaat-door-met-kijkers-en-fans-van-chansons-en-o-a-racoon-en-andre-van-duin/

Franse chansons in de TOP2000

Het aantal Franse chansons in de Top 2000 stijgt van tien naar veertien, en de Franse liedjes staan bovendien ook een stuk hoger in de lijst dan vorige jaren. Voilà van Barbara Pravi komt binnen op #678, Jacques Brel stijgt van #390 naar #188 en La Bohème van Charles Aznavour is de hoogste (en oudste) nieuwe binnenkomer op #278.

Video La Bohème – Charles Aznavour:

https://www.youtube.com/watch?v=R7Zi_Yn7Gzg

Charles Aznavour

Charles Aznavour, pseudoniem van Chahnour Varinag Aznavourian (1924 – 2018) was een Franse zanger, liedjesschrijver en acteur van Armeense afkomst, die vanaf 2008 ook de Armeense nationaliteit had.

Zijn vijf grootste hits:

She
She , één van Aznavours grootste hits, kwam in 1974 uit. Hoewel de chansonnier over het algemeen in het Frans zong, maakte hij een uitzondering voor dit lied. Het nummer werd gebruikt bij de televisieserie Seven faces of a woman. Elvis Costello coverde She in 1999. In 2006 bracht Laura Pausini haar eigen versie van het nummer uit.

Republiek Artsakh (2018): Charles Aznavour (1924 – 2018).

Armenië (2018): Charles Aznavour (1924 – 2018).

Grote namen in het carnet van 1990 zijn: Aristide Bruand, Maurice Chevalier, Tino Rossi, Edith Piaf, Jacques Brel, Georges Brassens.

Frankrijk (1990): carnet La chanson française.

Édith Piaf

Édith Piaf is het pseudoniem van Édith Giovanna Gassion (1915 – 1963), die als Franse zangeres wereldwijde bekendheid kreeg. ‘Piaf’ is informeel Frans voor ‘mus’. Zij zong bekende chansons zoals: La Vie en rose, Non, je ne regrette rien en Milord.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jacques Brel

Jacques Romain Georges Brel (1929 – 1978) was een Belgische zanger, componist en tekstschrijver, die begin jaren zestig uitgroeide tot een internationale beroemdheid. Na zijn afscheid van het podium in 1967 was hij enige tijd actief als filmacteur en regisseur. De in Brussel wonende Brel beschouwde zichzelf als Franstalige Vlaming.

 

 

 

 

 

Minder artistieke bezigheden genoten na 1967 Brels aandacht: hij behaalde zijn vlieg- en zeilbrevet en bevoer samen met minnares Maddly Bamy op het zeiljacht Askov II de Atlantische en Stille Oceaan. Uiteindelijk belandde het paar op het Frans-Polynesische eiland Hiva Oa,  deel van de Marquesaseilanden in de Stille Oceaan. Toen bij Brel in 1974 longkanker werd geconstateerd, vestigde hij zich definitief op Hiva Oa. Met het vliegtuigje Jojo verleende hij hand-en-spandiensten aan de lokale bevolking. Hij reisde nu en dan naar Europa voor een medische behandeling (in 1974 werd in Brussel een deel van zijn linkerlong verwijderd) alsook voor het opnemen van zijn dertiende en meteen laatste lp, getiteld Les Marquises (verkocht 2 miljoen albums).

Kort na het uitkomen van de plaat keerde Brel weer terug naar Hiva Oa, waar hij tot de zomer van 1978 samen met Maddly verbleef. Een snel verslechterende gezondheidstoestand dwong hem de laatste drie maanden van zijn leven in Frankrijk door te brengen. Op 9 oktober 1978 overleed hij aan een longembolie in het Avicennaziekenhuis in Bobigny nabij Parijs. Hij werd begraven op het kerkhof van Atuona in Hiva Oa, niet ver van het graf van Paul Gauguin.

Spiegel van zielen of harten, die onze liefdes, ons verdriet onthult, afhankelijk van de stemming, het bevolkt, bezielt en geeft ritme aan ons dagelijks leven. Het neuriet, leert, wordt in ons geheugen gegrift om willekeurig weer op te duiken vanaf een pad: het lied. Dit zijn woorden, een melodie, een stem die daar blijven, aangeboden door deze tovenaar en vriend van ons leven die de zanger is. Een mooi Rode Kruis vel vormgegeven als LP uit 2001. Onderstaande artiesten komen uit het vel, maar van Léo Ferré zijn nog andere zegels uitgegeven.

Frankrijk (2001): Franse liedjes artiesten.

Léo Ferré
Léo Ferré werd in 1916 in Monaco geboren en studeerde rechten in Parijs. Gepassioneerd door muziek en poëzie, draagt ​​hij op meesterlijke wijze bij aan het onder de aandacht brengen van de grote dichters. Alles voor Hem is muziek. Het schrijven bewoont hem. Door de muziek van woorden te vermengen met die van muzikale frasering, weet de man lef, opstandigheid of brutaliteit, bijtende ironie of provocatie te tonen wanneer zijn toewijding hem daartoe aanzet.

 

 

 

 

 

 

 

Serge Gainsbourg
Serge Gainsbourg, geboren in Parijs in 1928, gaf het schilderen voor de piano al snel op. Als hij zich onderscheidt als singer-songwriter, aarzelt hij niet om veel van zijn creaties aan te bieden aan grote stemmen, vooral vrouwen. De puncher van Lilas maakt het bekend. Gevoelig voor alle muziekstijlen, is degene die graag provoceert ongetwijfeld een tovenaar van woorden en een immense figuur van het Franse lied.

Barbara
Monique Serf, geboren in Parijs in 1930, voedt een droom. Ze zal een “zingende pianiste” zijn omdat voor haar “zingen een heel mooie ziekte is die men in zich draagt ​​zonder het ooit volledig te kunnen genezen”. Ze is strijdlustig en weet hoe ze haar droom kan laten uitkomen. In de eerste plaats wordt ze, als ontroerende vertolker van Brel, Brassens, Ferré of Moustaki, een getalenteerd auteur. De unieke stem van de geweldige brunette dame beweegt, haar woorden boeien ons altijd.

Dalida
Yolanda Gigliotti, de Calabriër, werd in 1933 in Caïro geboren. Ze werd verkozen tot Miss Egypte en maakte films. Het timbre van zijn stem fascineert. Jonge Dalida doet auditie in Parijs.
Bambino werd geboren. Vele successen zullen volgen. De sensualiteit van haar warme stem boeit. Dalida’s Italiaanse accent, haar theatrale aanwezigheid op het podium worden niet vergeten. Deze geweldige dame, op zoek naar de waarheid, blijft de artiest met groot talent die ze gedurende haar hele carrière wist te zijn.

Claude François
Het was in Egypte, in Ismailia, dat Claude François Le jour in 1939 zag. De oriëntaalse gezangen die hij in zijn jeugd hoorde, gaven hem ongetwijfeld deze uitgesproken smaak voor kosmopolitische muziek. Omringd
door zijn Clodettes biedt deze danser met gesyncopeerde choreografieën vele successen aan een gepassioneerd publiek. Zijn ritmische melodieën, met tedere woorden die liefde, verdriet, het leven en zijn wisselvalligheden oproepen, worden nog steeds door velen neuriënd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Michel Berger
Michel Berger was een van de jongste singer-songwriters van Franstalige liederen uit 1963. Producer, artistiek leider, hij had zijn eerste wijding met “Message Personnel” geschreven voor Françoise Hardy in 1973. Volg daarna The Albums geschreven voor zijn vrouw France Gall, de Rock Opera “Starmania” “Rock’n roll attitude” voor Johny Hallyday evenals zijn eigen albums. Michel Berger blijft een van de ambachtslieden die de Franse pop zijn belangrijkste kunstbrieven heeft aangeboden.

Meer TOP2000 in eerdere blogs:

https://www.postzegelblog.nl/tag/top2000/

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Thematisch • Armenië • België • Frankrijk • Monaco • Kerst

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(8 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...