War in Ukraine: Putin’s life

12 maart 2022, 9:22 uur - Randy Koo

De Russische president Vladimir Poetin heeft een lange geschiedenis van conflicten uitvechten met militair geweld. Poetin doet waarmee hij dreigt. Een korte CV van Poetin (van KGB medewerker en premier tot president) om hem te begrijpen. Is de Madman-theorie ook van toepassing bij Poetin en wat is die theorie? Genoeg om te beschouwen in deze blog.

Post Views: 2.393

Poetin’s beginjaren

Poetin werd geboren op 7 oktober 1952 in Leningrad (nu Sint-Petersburg) in het gezin van Vladimir Spiridonovitsj Poetin en Maria Ivanovna. Poetin volgde zijn opleiding Rechten aan de Staatsuniversiteit van Leningrad, en kreeg in 1975 het diploma met een proefschrift over de politiek van de Verenigde Staten in Afrika. Hetzelfde jaar ging hij werken voor de KGB, waar hij in de buitenlandse inlichtingendienst terechtkwam. Hieronder twee zegels Sovjet Unie: 50 jaar KGB (1967) en KGB oprichter Dzerzhinski (1962).

Van 1985 tot 1990 woonde hij in Dresden (DDR). Daar werkte hij bij een onderdeel van de KGB dat belast was met het verzamelen van politieke en militaire inlichtingen. Hij was verantwoordelijk voor het verhoor en de internering van dissidenten, alsmede voor westerse spionnen die de Sovjet-Unie wilden binnendringen. Vladimir Poetin was drager van het Ereteken van de Sovjet-Unie.

Sovjet Unie (1967): 50 jaar KGB (1917-1967).

In 2019 werd een document vrijgegeven uit de Sovjettijd, hij blijkt bij de KGB bekend te staan als ‘gedisciplineerd, consciëntieus en moreel rechtschapen’. Volgens KGB-generaal Kondaurov viel hij niet bijzonder op. Volgens hem werd gerapporteerd ‘moreel rechtschapen’ als er niks anders te zeggen was. Na het opdoeken van de KGB-dependance en bijbehorende gevangenissen in de DDR, eind 1990, keerde hij terug naar Leningrad. Van 1991 tot 1996 was hij hoofd van het Comité Externe Betrekkingen van het bureau van de burgemeester van Leningrad. Van juli 1998 tot augustus 1999 was hij hoofd van de Federalnaja Sloezjba Bezopasnosti (FSB), de opvolger van de KGB.

Rusland (2017): 100 jaar KGB / FSB (1917-2017).

Poetin’s politieke carrière

Premier

Marshall Islands (2000): Boris Jeltsin.

Van augustus 1999 tot 31 december 1999 was hij premier in de regering van Boris Jeltsin. Als eerste minister won hij het respect van de Russische bevolking door zijn handelen tijdens de onafhankelijkheidsstrijd in de Russische deelstaat Tsjetsjenië. Toen Jeltsin op 31 december 1999 aftrad, werd Poetin president van de Russische Federatie. Poetin zette de strijd in Tsjetsjenië voort met als gevolg de verwoesting van steden en dorpen en een groot aantal doden en gewonden.

Sovjet Unie (1991): Eerste Russische president Boris Jeltsin op 10 juli 1991.

President

Op 26 maart 2000 won hij de presidentsverkiezingen. Op 16 maart 2004 werd hij herkozen. Hij wordt, officieel partijloos, gesteund door de politieke partij Verenigd Rusland, die op dat moment een meerderheid had in de Staatsdoema. In september 2007 liet hij zich kiezen tot lijsttrekker van deze partij. Hij gaf aan de functie van premier te willen vervullen, mits Verenigd Rusland een grote overwinning boekte bij de Russische parlementsverkiezingen van december 2007 en er een president kwam met wie hij goed zou kunnen samenwerken. Eerder in september stelde hij Viktor Zoebkov, die had aangegeven niet uit te sluiten president te willen worden, aan als premier.

Rusland (2000): Poetin president in 2000.

Omdat Poetin, ingevolge de grondwet, niet drie keer achtereen president kon worden, schoof hij Dmitri Medvedev naar voren als zijn opvolger. Die benoemde hem op 8 mei 2008 als zijn eerste minister, een functie die Poetin vervolgens vier jaar bekleedde. In 2012 kon hij zich vervolgens weer verkiesbaar stellen voor het presidentschap, waarvan de wettelijke ambtstermijn ondertussen verlengd was naar zes jaar. Op 4 maart 2012 won Poetin de presidentsverkiezingen en wisselde hij van rol met die van zijn politieke vriend Medvedev.

Herkozen president

Sinds 7 mei 2012 is Poetin weer president van Rusland met Dmitri Medvedev (tot 2020) als premier. Volgens de Russische grondwet kan deze werkwijze eindeloos herhaald worden zodat Poetin op deze manier de macht niet meer hoeft af te staan. Poetin mengt zich intensief met de Russisch-Oekraïense Oorlog en steunt de separatisten in oostelijke oblasten van Oekraïne, die onafhankelijkheid of aansluiting bij Rusland eisen. Dit kan als reactie worden gezien op de oostwaartse expansiedrift van de EU. Begin 2014 werd door Rusland het Oekraïense schiereiland de Krim geannexeerd, ondanks internationale protesten. Veel inwoners van De Krim zijn Russisch en maakten geen bezwaar tegen het feit dat ze (weer) bij Rusland gevoegd werden.

Rusland (2018): Poetin president in 2018.

In december 2017 stelde Poetin zich herkiesbaar voor de presidentsverkiezingen in 2018. In maart kreeg hij 76% van de stemmen en kon hij zijn vierde termijn starten. In de aanloop naar de verkiezingen werd het de belangrijkste oppositieleider, Aleksej Navalny, verboden mee te doen en de Russische media hadden bijna uitsluitend en alleen aandacht voor Poetin. Door het hele land kwamen honderden meldingen binnen van fraude, zoals het volproppen van stembussen met illegale stemmen. Intimidatie en andere onrechtmatigheden werden ook gemeld.

Madman-theorie

De madman-theorie is de politieke theorie dat een poltiek leider bewust een imago van madman (‘dwaas’) creëert. De theorie wordt in de eerste plaats geassocieerd met de buitenlandse politiek van de Amerikaanse president Richard Nixon en Donald Trump. Door zich irrationeel en onvoorspelbaar te gedragen trachtten hij en zijn regering tijdens de Koude Oorlog de communistische landen ervan te weerhouden om de Verenigde Staten te provoceren. En is deze theorie ook van toepassing bij Poetin?

Machiavelli

In 1517 schreef Niccolò Machiavelli dat het verstandig was om dwaasheid te simuleren (Verhandelingen over de eerste tien boeken van Titus Livius, boek 3, hoofdstuk 2). Niettemin beweert Kimball in Nixon’s Vietnam War dat Nixon zelf de strategie bedacht had, als resultaat van praktijkervaring en observatie van Eisenhowers handelen tijdens de Koreaanse Oorlog.

Nixon

In oktober 1969 werden tijdens Operatie Giant Lance achttien bommenwerpers naar de Sovjet-Unie gestuurd, met de bedoeling een nucleaire aanval te simuleren. Dit had een doorbraak moeten forceren in de Vietnamoorlog (wat echter mislukte).

Trump

Van de Amerikaanse president Donald Trump wordt door sommigen ook gezegd dat hij de madman-theorie toepast dan wel toepaste bij zowel bevriende als vijandige landen. In een onderhandeling met Zuid-Korea zei Trump bijvoorbeeld: ‘Zeg tegen [de Zuid-Koreanen] dat als ze de concessies nu niet doen, deze gek zich terug zal trekken uit de [handels]overeenkomst.

Poetin

De Russische president Poetin heeft opgeroepen om nucleaire ‘afschrikkingsmiddelen’ op scherp te zetten. Een deel van de 7.000 nucleaire wapens wordt paraat gemaakt. “De bommenwerpers staan in grotere mate klaar voor vertrek”, zegt defensiespecialist Dick Zandee. Maar de kans dat deze wapens ook écht worden gebruikt, lijkt klein. Poetin komt met deze oproep omdat hij vindt dat westerse landen ‘onvriendelijke’ stappen hebben gezet en ‘agressieve verklaringen hebben gegeven’ sinds de invasie van Rusland in Oekraïne.

Mongolië (2014): Bezoek Poetin aan Mongolië.

Mad World

Mad World is een single van Tears for Fears uit 1982. Het verscheen als derde single van hun debuutalbum The Hurting. Roland Orzabal schreef het nummer op 19-jarige leeftijd. Hij wilde een new wavenummer maken in de trend van ‘Girls on Film’ van Duran Duran. Het nummer beschrijft de vervreemding die Orzabal ervoer in zijn jeugd met betrekking tot de wereld om hem heen. Hij leed aan een depressie en onderdrukte zijn gevoelens. Ook werd hij geïnspireerd door de theorieën van Arthur Janov, auteur van The Primal Scream. Deze beweerde dat nachtmerries een gezonde functie hebben bij het ontladen van spanningen.

Video Tears for Fears – Mad World (1982):

https://www.youtube.com/watch?v=u1ZvPSpLxCg

De nieuwe tsaar

Steven Lee Myers volgde Vladimir Poetin van begin af aan op de voet als correspondent in Moskou voor The New York Times. In deze schitterende biografie (de eerste complete in de westerse wereld) ontrafelt Myers op heldere en evenwichtige wijze hoe Poetin het grootste land op aarde al vijftien jaar lang in zijn greep weet te houden, door zijn even meedogenloze als briljante manipulatie van de media, door het verdelen van macht, rijkdom en invloed over een kleine groep hondstrouwe jeugdvrienden uit St. Petersburg, door het genadeloos uitschakelen van elke vorm van oppositie, door terug te grijpen op de ideologie van het tsarenrijk en door de Russisch-orthodoxe kerk opnieuw tot steunpilaar van de staat te bombarderen. Poetin is in Rusland, ondanks alle massale protesten, mateloos populair, niet alleen onder bejaarden met nostalgie naar het communisme, maar juist ook onder jongeren. Na het bandeloze wildwestkapitalisme, de welig tierende misdaad en corruptie, de armoedeval en het internationale prestigeverlies die volgden op de ondergang van de Sovjet-Unie, wist Poetin in de ogen van veel Russen eindelijk orde op zaken te stellen.

De nieuwe tsaar is een biografische tour de force. Myers ziet Poetin als een onberekenbare dictator met achtervolgingswaan die zich nauwelijks nog openstelt voor objectief advies en steeds meer in een isolement raakt. Dat hij onder andere in Zwitserland een privévermogen van naar schatting veertig miljard dollar heeft ondergebracht is in Rusland even geheim als de rest van zijn privéleven, waarover slechts bij toeval iets doordringt in de openbaarheid.
De nieuwe tsaar leest als een spannende roman en is van groot belang voor iedereen die gefascineerd is door het verschijnsel Poetin en tevens voor iedereen die geïnteresseerd is in de toekomst van de wereld en de rol die het nieuwe brutale en agressieve Rusland daarin speelt. Steven Lee Myers schrijft al zesentwintig jaar voor The New York Times, waarvan zeven jaar als correspondent in Moskou. Hij woont in Washington. De Engelse versie ligt op het nachtkastje van president Joe Biden (USA).