« In kort bestek…(258) Nederlandse Europazegel verschijnt 9 mei: Vrede

POST Luxembourg wint PostEurop 2022 en 2023 postzegelwedstrijden »

Home » Bloggers » Randy Koo » De weg naar succes van Kees van Dongen in Singer Laren

De weg naar succes van Kees van Dongen in Singer Laren

03 mei 2023, 19:02 uur - Randy Koo

Voor mij is deze expo de beste die ik heb gezien tot nu toe in 2023. Dus mist het niet want de expo loopt tot en met 7 mei 2023 en wordt niet verlengd. Zo veel ‘Kees van Dongens’ ziet u nooit meer. Veel kunst in particulier bezit en ook zijn zeldzame affiches te zien. Dus allemaal nog tijdslot boeken bij Singer Laren. Tot een maand voor einde expo kreeg Singer Laren 115.000 bezoekers. Dat is een record qua aantal bezoekers voor een expo in Singer Laren. Geen blockbuster maar wel een grote publiekstrekker! Kent u Kees van Dongen (1877 – 1968) kunstwerken? En van de kunstenaars van ‘Die Brücke’?

Post Views: 1.008

Levensloop

Van Dongen bracht zijn jeugd in Rotterdam Delfshaven door. Al vroeg werd zijn tekentalent ontdekt, maar geld om hem te laten studeren was er niet. Hij moest vanaf zijn veertiende zelf de kost verdienen. Hij volgde wel avondlessen aan de Rotterdamse ‘Academie van Beeldende Kunsten en Technische Wetenschappen’ – de tegenwoordige Willem de Kooning Academie – van 1892 tot 1897, maar die bevielen hem niet. Hij betrok in Rotterdam een kamer boven het atelier van de schilder Martinus Schildt.

Isle of Man (1992): Europa-CEPT Pilgrim Fathers leaving Delfshaven.

In 1897 vertrok hij naar Parijs, waar hij in zijn onderhoud voorzag als huisschilder en als illustrator voor satirische tijdschriften. Tussen 1898 en 1899 keerde hij tijdelijk terug en vestigde zich in een atelier aan de Batavierenstraat te Rotterdam. Hierna vestigde hij zich opnieuw in Parijs en op 11 juni 1901 trouwde Van Dongen met Augusta Preitinger, die hij nog kende van de Rotterdamse Academie. Ze kregen een dochter.

Frankrijk (2015): Pablo Picasso – aanraken, handgebaren.

In 1906 verhuisde het jonge gezin naar de ‘Bateau-Lavoir’ op rue Ravignan 13, waar het de vriendenkring rond Pablo Picasso en diens toenmalige vriendin Fernande Olivier leerde kennen. In 1921 scheidden Van Dongen en Preitinger. In 1953 trouwde hij met Marie-Claire Huguen, met wie hij een zoon kreeg. Het heeft Van Dongen niet aan maatschappelijke waardering ontbroken: in 1926 werd hem het Franse Legioen van Eer toegekend en in 1927 de Belgische Kroonorde.

Frankrijk (2002): 200 jaar Legioen van Eer (1802-2002).

In 1929 werden twee van zijn werken getoond in het Palais du Luxembourg. In hetzelfde jaar verkreeg hij het Franse staatsburgerschap. Toen hij in 1968 in Monte Carlo overleed was hij 91 jaar oud.

Frankrijk (1948): Palais du Luxembourg.

Artistieke ontwikkeling

Hij begon zijn werk te exposeren in Parijs, onder andere op de geruchtmakende tentoonstelling van 1905 in de Salon d’Automne met onder anderen Henri Matisse. De heldere kleuren waarvan deze groep kunstenaars zich bediende, leverde hun de bijnaam Les Fauves (‘Wilde Beesten’) op. De fauvisten gingen ruimhartig met kleur om en gebruikten hun kleuren niet volgens het schema van moeder natuur.

Frankrijk (1975): Europa-CEPT – Kees van Dongen (met kleurverschil).

Van de Fauves waren Van Dongen zelf, Henri Matisse, André Derain, Maurice de Vlaminck en Albert Marquet de leidende figuren. Kenmerkend voor zijn werk zijn de primitief aandoende vormen en de felle, ongemengde kleuren.

Monaco (1980): Kees van Dongen (Le Fauvisme)

Monaco kon niet achterblijven, nadat Frankrijk in 1975 hetzelfde schilderij heeft afgebeeld voor de Europa-zegel.

Honderd jaar na de Salon d’Automne (1905) in Parijs verscheen in België een postzegel waarop een schilderij met een violiste. Postzegel is uitgegeven in het kader van de ‘Promotie van filatelie’. Het werk van Kees van Dongen was vertegenwoordigd op de Herfstsalon in 1905, maar het schilderij van de violiste van Kees van Dongen dateert van circa 1922.

België (2005): 100 jaar Salon d’Automne (1905) – Kees van Dongen.

Van Dongen staat bekend om zijn vele schilderingen van het vrouwelijk naakt. Voor hem was de vrouw ‘het mooiste landschap’: de vrouw was zijn ‘muze’. Later in zijn loopbaan (na 1918) legde hij zich vooral toe op het schilderen van portretten van de Parijse ‘society’. Een van zijn bekendste modellen was Brigitte Bardot. Zijn sociale en commerciële activiteiten gingen, zo oordelen de meeste deskundigen, ten koste van het artistieke niveau dat hij in zijn jonge jaren had gehaald.

Kees van Dongen – Vrouw met zwarte hoed (1908).

Die Brücke

Van Dongen was ook korte tijd lid van de Duitse expressionistische groep Die Brücke. Die Brücke was een kortstondig bestaande beweging in de beeldende kunst (1905-1913), gevormd door een groep expressionistische kunstenaars uit de Duitse stad Dresden. De naam ‘Die Brücke’ (de brug) is bedacht door een van de oprichters Karl Schmidt-Rottluff en is mogelijk afkomstig uit het werk ‘Also sprach Zarathustra’ van Friedrich Nietzsche, die daarmee de overgang tussen oud en nieuw (verleden en toekomst) bedoelde.

Duitsland (2002: Ernst Ludwig Kirchner.

Vier studenten aan de Technische Hochschule te Dresden (Ernst Ludwig Kirchner, Fritz Bleyl, Karl Schmidt-Rottluff en Erich Heckel) riepen in 1905 de Künstlergemeinschaft Die Brücke in het leven. Even later sloten Emil Nolde, Max Pechstein, Otto Mueller en Cuno Amiet zich bij dit viertal aan. De Nederlandse schilder Kees van Dongen was ook enige tijd betrokken bij Die Brücke.

West-Duitsland (1994): Erich Heckel.

Oorspronkelijk was het de bedoeling gezamenlijk te werken, om zich los te maken van de uitgehold geachte academische stijltheorieën. Door deze collectiviteit blijft ontwikkeling van een eigen stijl lang uit en is het soms moeilijk de werken uit een bepaalde periode aan de kunstenaars toe te schrijven. Vooral Kirchner en Heckel werkten erg overeenkomstig.

Monaco (2018): La Nuit (1922) – Kees van Dongen.

(Kees van Dongen was een avant-gardekunstenaar en een voorstander van het fauvisme. Hij woonde van 1949 tot aan zijn dood in 1968 in Monaco. Zijn meesterwerken werden tussen 2004 en 2008 door het Vorstendom Monaco verworven van zijn familie. Het kunstwerk ‘La Nuit’ (1922) is gekocht door het Prinselijk Paleis in Monaco vanaf 2007.)

Brücke-kunstenaars wilden de essentie van het creatief vermogen direct en eerlijker in beeld brengen en aldus hun eigen emotie manifesteren. Inspiratie daartoe zochten ze in het omringende leven, vooral in de natuur, in doordringende studies van het vrouwelijk naakt en in het stadsleven. Een essentiële inspiratiebron hierbij was de Noor Edvard Munch, die meerdere grote tentoonstellingen in Dresden hield, waar vooral Kirchner erg van onder de indruk was. Een andere inspiratiebron was Vincent van Gogh. Schmidt-Rottluff heeft zelfs voorgesteld de Brücke-beweging de ‘Van-Goghisten’ te noemen.

Duitsland (2012): 100e verjaardag van de kunstenaarsgroep ‘Der Blaue Reiter’ (1912-2012).

Ze namen in 1910 deel aan de eerste expositie van de Neue Sezession en kwamen daarbij in contact met August Macke en Franz Marc, de mannen van de ‘Neue Künstlervereinigung’. De uitgever van het blad ‘Der Sturm’, H. Walden, werd de grote verdediger van het werk van ‘Die Brücke’. In 1911 verhuisden Kirchner, Heckel en Schmidt-Rottluff naar Berlijn, waar Pechstein en Müller sinds 1909 al verbleven. In 1912 werd deelgenomen aan de ‘Sonderbund Ausstellung’ te Keulen, gezamenlijk met de Der Blaue Reiter-groep van Marc en Macke.

Duitsland (2005): 100 jahre KG Die Brücke (1905-2005).

In 1913 veroorzaakte Ludwig Kirchner de ontbinding van ‘Die Brücke’ met zijn ‘Brücke-Chronik’, die door de overige leden afgekeurd werd. Dit is slechts de directe aanzet voor het opbreken van de groep. Voor deze tijd was er al sprake van onderhuidse spanningen, aangezien ondanks de collectieve stijl, Kirchner de meeste eer kreeg.