Waar mijn moeder bijzonder trots op was, was de serie postzegels die was uitgegeven op 20 juni 1932 ter herdenking van Kardinaal Désiré Joseph Mercier. Deze serie had zij in begin jaren ’50 gekocht in een postzegelhandel in Antwerpen. Ik weet me alleen te herinneren dat we toen naar de dierentuin zijn geweest en dat het vlak daarbij geweest moet zijn.
Vlak voor het overlijden van mijn moeder heb ik het album België van haar gekregen en moest beloven dat ik goed voor de verzameling moest zorgen. Het album heb ik nog steeds, dus ook de serie postzegels van Kardinaal Mercier. Later ben ik me wat meer gaan verdiepen in deze uitgifte.
Zijn volledige naam was Désiré Félicien François Joseph Mercier, geboren op 21 november 1851 in Eigenbrakel ofwel Braine-l’Alleud in de provincie Waals-Brabant. In deze gemeente staat het beroemde monument: de Leeuw van Waterloo. Vier postzegels met zijn portret werden ontworpen door mevrouw Marie Humbeeck-Piron, een kunstenares die later aan provincie het museum (de Witte Villa in art-deco stijl) aan de rand van Leuven met haar naam en dat van haar echtgenote naliet aan de provincie.
Bovenstaand afgebeelde postzegels werden ontworpen door E.P. Ephrem of Efrem uit St Jans Molenbeek, een kapucijner monnik. Hij was gardiaan van het klooster van de Kapucijnen in Leuven. Hij liet daar ook in het park de Lourdesgroep en de kruisweg aanleggen. Veel meer weet ik niet van hem, maar wel dat hij meer kunstwerken heeft vervaardigd. Op de postzegel op de eerste zuil staat in Oud-Grieks: APIΣTOTEΛHΣ (Aristoteles) en op de andere DHOMAS AQVINAS (Thomas van Aquino). SIT SAPIENTIA MERCES komt voor in het wapenschild van Kardinaal Mercier in het glasraam van de kapel van het seminarie van Leo XIII.
De grootformaat postzegel van 10 franc werd ontworpen door Anto Carte, een Belgische kunstschilder en medeoprichter van de schildersgroep ‘Nervia’. Zijn 14 kruiswegstaties voor de St. Antonius van Paduakerk in Aerdenhout is een van zijn bekendste werken. In het Centre Pompidou in Parijs hangt zijn ‘Lente in Brabant’ (Printemps en Barbant).
Naast de serie postzegels werd een briefkaart uitgegeven in zes verschillende kleuren. Het vignet op de kaart werd ontworpen door kunstenaar Louis Charles Crespin die leefde van 1892 tot 1953. Voor zover mij bekend vervaardigde hij 42 aquarellen en 11 olieverfschilderijen.
In 1933 vond een tentoonstelling plaats in het Kardinaal Mercier College in Braine-l’Alleud. Blijkbaar had niemand opgemerkt dat de term ‘Civitatis Defensor’ eigenlijk andersom had moeten worden vermeld: ‘Defensor Civitatis’ (Verdediger van het Volk of de Stad). Het stamde uit de late Romeinse tijd, de vierde en vijfde eeuw, als kantoor voor de controle over de heffing van belastingen.
Tijdens de opening was een tijdelijk postkantoor in gebruik waar de serie werd verkocht met een stempelafdruk ‘BRAINE-L’ALLEUD † 17-7-33 † COLLEGIO CARD. MERCIER’. Ik weet niet hoeveel series daar zijn verkocht, maar een gebruikte serie of zegel op een poststuk heb ik tot nu toe niet gezien.
Na zijn overlijden op 23 januari 1926 te Brussel werd de kardinaal begraven in de Sint-Romboutskathedraal in Mechelen. Daar is zijn graftombe te zien. We hebben Mechelen bezocht om zijn graf te bezoeken en uiteraard het interieur van deze prachtige kerk met zijn bijna 100 meter hoge toren. Een bezoek meer dan waard.
Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • België
Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?
Kijk dan bij Collect Club.
(8 stemmen, gemiddeld: 4,50 uit 5)
Laden...
Reacties (2) Schrijf een reactie
Er wordt wel beweerd dat even goed schrikken helpt om van de hik af te raken. Dus als je nu de hik hebt, ga dan gewoon even kijken naar de quotering postfris van de opdrukreeks … Die zegels koop je uiteraard niet zonder (bij voorkeur) recent certificaat.
Iets minder lang moet je sparen voor de aanschaf van de emissie Mercier van 1976, uitgegeven ter gelegenheid van de 50e verjaardag van het overlijden van de kardinaal (OBP 1798).
Et pour la petite histoire: Mercier was niet alleen kerkvorst, hij speelde ook een belangrijke rol in de Belgische politiek, waar hij vooral herinnerd zal worden om zijn ijveren begin jaren ’20 voor een Franstalige Belgische eenheidsstaat. Dat deed hij met volkomen begriploos voorbijgaan aan de eisen van de Nederlandstalige meerderheid, iets wat zijn overigens indrukwekkende intellectuele reputatie in Vlaanderen tot op vandaag besmeurt.
Herninneringen… ach ja.
Jaren 70 kwam ik in het bezit van de postzegelverzameling van mijn toenmalige schoonmoeder. Ik heb haar nooit gekend, ze overleed in de oorlogsjaren. De verzameling betrof gestempelde zegels, zoals voor 1940 normaal was. Ongestempeld en postfris kwamen pas op in de jaren 50-60.
Belgie tot 1940 was bijna compleet aanwezig, dus ook de schaarse series Mercier 1932 en Orval 1933. Uiteraard was ik er zeer blij mee. Ik heb deze mooie Belgieverzameling voortgezet tot 1986 in een drietal nieuwe albums. Maar aan alles komt een eind. Het zal komende maand worden geveild. Snik.
Schrijf een reactie
(registratie is niet nodig)