Referendum van 1946

Op 2 en 3 juni 1946 werd het institutioneel referendum gehouden waarmee de Italianen naar de stembus werden geroepen om te beslissen welke staatsvorm – monarchie of republiek – ze aan het land zouden geven. Het referendum werd gehouden aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, een paar jaar na de val van het fascisme, het dictatoriale regime dat door het Huis van Savoye was gehandhaafd voor meer dan 20 jaar.

Stembiljet: Republiek of monarchie ? Bron: Wikipedia.

De aanhangers van de republiek kozen het symbool van Italia turrita, de nationale personificatie van Italië, om te gebruiken in de verkiezingscampagne en op het stembiljet voor het referendum over de institutionele vorm van de staat, in tegenstelling tot het Savoyaardse wapen dat vertegenwoordigde in plaats daarvan de monarchie. Dit leidde tot verschillende controverses, aangezien de iconografie van de allegorische personificatie van Italië een universele en verenigende betekenis had en nog steeds heeft die alle Italianen gemeen hadden moeten hebben en niet alleen voor een deel van hen. Dit was ook de laatste institutionele verschijning van Italia turrita.

Italië (1956): 10 jaar Festa della Repubblica.

Het institutionele referendum was ook de eerste algemene stemming die in Italië werd gehouden. Het resultaat van de volksraadpleging, 12.717.923 stemmen voor de republiek en 10.719.284 voor de monarchie (met een percentage van respectievelijk 54,3% en 45,7%), werd op 10 juni 1946 meegedeeld; op 18 juni keurde het Hof van Cassatie, na 85 jaar regeren, de geboorte van de Italiaanse Republiek goed.

Italië (1966): 20 jaar Festa della Repubblica.

Om te voorkomen dat de botsingen tussen royalisten en republikeinen, die zich al hadden gemanifesteerd met bloedige gebeurtenissen in verschillende Italiaanse steden, zich over het land zouden verspreiden, besloot de koning van Italië, Umberto II van Savoye, op 13 juni om Italië te verlaten en in ballingschap te gaan in Portugal. Vanaf 1 januari 1948, met de inwerkingtreding van de grondwet van de Republiek, werd het de mannelijke afstammelingen van Umberto II van Savoye verboden om Italië binnen te komen; deze bepaling is in 2002 ingetrokken. De eerste dag (11 juni 1946) van het republikeinse Italië, werd uitgeroepen tot officiële feestdag.

Italië (1976): 30 jaar Festa della Repubblica.

Vieringen

De eerste viering van de Dag van de Italiaanse Republiek vond plaats op 2 juni 1947, terwijl in 1948 de eerste militaire parade plaatsvond in via dei Fori Imperiali in Rome; 2 juni werd definitief uitgeroepen tot nationale feestdag in 1949. Bij deze gelegenheid omvatte het ceremonieel de militaire beoordeling van de strijdkrachten door de president van de Italiaanse Republiek; de viering vond plaats op piazza Venezia, voor de Vittoriano. Na het neerleggen van de krans voor de onbekende soldaat door de president van de republiek Luigi Einaudi verlieten de spandoeken van de strijdkrachten de formatie, liepen de trappen van het monument op en brachten hulde aan de president.

 

 

 

 

 

 

 

 

In 1961 vond de belangrijkste viering van de Dag van de Republiek niet plaats in Rome, maar in Turijn, de eerste hoofdstad van een verenigd Italië. Turijn was de hoofdstad van Italië van 1861 tot 1865, gevolgd door Florence (1865-1871 ) en ten slotte door Rome, dat vanaf 1871 de hoofdstad was. In 1961 werd namelijk ook de 100e verjaardag van de eenwording van Italië (1861-1961) gevierd.

Italië (2023): Ansichtkaart Festa della Repubblica.

Symboolfoto

De foto, die later het ‘symbool’ werd van de viering van de uitkomst van het referendum, toont het gezicht van een jonge vrouw die tevoorschijn komt uit een kopie van Il Nuovo Corriere della Sera van 6 juni 1946 met de kop ‘De Italiaanse Republiek is geboren’.

Foto: Federico Patellani / Wikipedia.

De foto is gemaakt door Federico Patellani voor het weekblad Tempo (nr. 22, 15-22 juni 1946) als onderdeel van een fotoshoot ter ere van de Republiek en de nieuwe rol van de vrouw; het stond ook op de voorpagina van Corriere della Sera zelf en werd later hergebruikt in vele campagnes en posters. Het origineel wordt bewaard in het Museum voor Hedendaagse Fotografie. Pas in 2016 werd de vrouw geïdentificeerd als Anna Iberti (1922-1997)

Italië (2016): 140 jaar Corriere della Sera.

Italia turrita

De beroemde serie die bekend staat als ‘Italia Turrita’ of ‘Siracusana’ is een van de langstlopende in de geschiedenis van filatelistische uitgaven: dertig jaar, van 6 juni 1953, de officiële geboortedatum, tot begin jaren tachtig.

Italië (1955 – 1960): Siracusana, 17 waarden.

De serie Italia Turrita was een groot succes, zowel bij klanten als bij postbedrijven. Het werd zelfs door het publiek gewaardeerd omdat het comfortabel, klein van formaat en gemakkelijk te herkennen was, allemaal factoren die ertoe hebben bijgedragen dat het zo lang meegaat. Bovendien had het een bijzonderheid: het was monochroom, d.w.z. elke waarde had zijn eigen kleur, van lila tot roze tot rood tot bruin, een kenmerk dat vanuit tariefoogpunt onmiddellijk herkenbaar was voor zowel klanten als postoperatoren.

Italië (1954): Siracusana (100 en 200 Lire).

Toen de serie uitkwam, veroorzaakte het meteen een sensatie vanwege het verkleinde formaat (17 mm basis bij 21 mm lang). De afbeelding van een vrouwenhoofd met een kroon met torentjes is ontleend aan een oude Syracuse munt uit de Romeinse tijd door de ontwerper Vittorio Grassi. Dit verklaart waarom de serie ook wel Siracusana wordt genoemd. Postzegels met een waarde van minder dan 100 lire hebben een gekleurde achtergrond, postzegels met een waarde van meer dan 100 lire hebben een witte achtergrond en een vrouwenhoofd met gekleurde randen.

In haar dertigjarige bestaan ​​heeft de serie wijzigingen ondergaan in het watermerk en een geleidelijke uitbreiding van de samenstelling van de tariefwaarden. Het eerste nummer, dat wordt beschouwd als de ‘basisserie’, bestond uit negen waarden met een gevleugeld wiel als watermerk. Tussen 1955 en 1960 werd de serie uitgebreid tot 17 waarden en herdrukt met een sterrentapijt als watermerk.

Italië (1968): Siracusana, fluor, 18 waarden.

Daarna, in 1968, verscheen een derde serie bestaande uit 23 waarden, niet alleen gedrukt op papier met een watermerk met een sterrentapijt, maar ook op fluorescerend papier. In dat jaar werd in Italië een nieuw postsorteersysteem geïntroduceerd. In de postmechanisatiecentra stelden sommige machines, door de optische aflezing van de fluorescentie in het papier, vast dat de correspondentie gefrankeerd was en zijn reis kon voortzetten. Verder kende de derde serie ook verschillen in grootte. In de praktijk werd het drukformaat verkleind om de fluorescentie beter te kunnen aflezen door de richtmachines van de postzegel in de sorteercentra. In 1988 werd de historische serie definitief uit de circulatie genomen en vervangen door de serie ‘Castelli d’Italia’.

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Thematisch

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(7 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...