De rotsen boven de grotten van Gouliot geven prachtige uitzichten over de eilanden Jethou en Herm, evenals het grotere eiland Guernsey in de verte. Rechts van de landtong, te zien op de prentkaart, ligt het pad dat naar de Gouliot-grotten leidt. Het pad loopt dicht langs de rand van de klif en het wordt met klem aangeraden dat iemand met een goede kennis van de getijden als begeleider meegaat. Het tij moet erg laag zijn om toegang te krijgen tot de grotten die veelal onder water liggen. Het rotseilandje Brecqhou, links op de prentkaart, was sinds 1999 eigendom van de identieke tweelingbroers, de Britse miljardairs Sir Rowat David Barclay en Sir Frederick Hugh Barclay, mede-eigenaren van de Schotse krant ‘The Scotsman’. Sir David is in 2021 overleden.

De postdienst van Guernsey gaf op 28 februari 2008 een serie van zes postzegels en een blokje uit ter herdenking van de Internationale Overeenkomst die gesloten werd voor het behoud en herstel van zogenoemde ‘wetlands’ of draslanden. Dit naar aanleiding van het opnemen van de grotten van Gouliot op de lijst van Ramsar gebieden. De achtergrond die voor het blokje is gebruikt stemt aardig overeen met de afbeelding op de prentkaart.

Wetlands zijn gebieden die permanent of seizoensgebonden door water worden overspoeld, waardoor een geheel eigen scala van planten- en diersoorten in stand wordt gehouden. Ook de landtong zelf is van botanisch belang vanwege het voorkomen van zeldzame planten. Zoals de op de postzegel afgebeelde zandkrokus, met de Latijnse benaming Romulea columnea.

Minder zeldzaam is het Zandblauwtje ofwel in het Latijn Jasione montana. Het plantje komt ook in Nederland voor op droge zandgronden. Het wordt ook wel het Bergzandklokje genoemd en wordt gevonden in de duinen en droge graslanden. De Britten noemen het plantje Schapenbeet, Sheep’s-bit, zoals op de postzegel is vermeld.

Onder water komen vele soorten vissen voor. In de zee-engte tussen Sark en Brecqhou komt bijvoorbeeld een straalvinnige vissoort voor uit de familie van de harders, de Diklipharder ofwel Chelon labrosus. De vis leeft in scholen en voedt zich met plankton, algen en kleine zeedieren. Ze kunnen tot 75 centimeter lang worden en een gewicht bereiken van vijf kilogram. Deze vis komt ook voor in de Waddenzee.

De Noordse stormvogel, Fulmarus glacialis, is afgebeeld op de postzegel van 48p. Het lijkt op een meeuw maar ze zijn geen familie van elkaar. De spanwijdte van de vleugels kan meer dan een meter bedragen. De vogels broeden op kliffen en leggen één ei op de ruwe stenen of in een klein holletje van plantaardig materiaal. Een Friese naam voor de vogel is ‘Mallemok’. Vanwaar die naam? Mal betekent merkwaardig, gek of dwaas en mok betekent meeuw. In het verleden werden de vogels zo genoemd, omdat ze zich gemakkelijk lieten doodslaan.

De grotten van Gouliot staan ​​aan beide zijden van de landtong in verbinding met de zee, waardoor een sterke stroming door het netwerk van grotten plaatsvindt. Het zeewater bevat erg veel plankton, micro-organismen die de basis vormen van de voedselketen in de zee. Als gevolg hiervan is elk beschikbaar oppervlak van de grotten bezaaid met aangegroeide zee flora en fauna, waarvan een groot deel normaal alleen in dieper water te vinden is. Als het tij valt, komen de planten en dieren vrij van water, maar de schaduwrijke wanden van de grotten blijven vochtig en koel genoeg voor de planten en dieren om te overleven totdat het water terugkeert. Het resultaat is een kleurrijke lappendeken van zeeleven met sponzen, anemonen en zelfs enkele koralen. Op de postzegel is de rode paardenanemoon afgebeeld die langs alle rotsachtige kusten van de Britse eilanden voorkomt. De Latijnse naam is Actinia equina.

De unieke grotten van Gouliot, samen met de rijkdom aan zeeleven die ze herbergen alsmede de verscheidenheid aan flora erboven, leidde ertoe dat de Gouliot-grotten in 2007 werden uitgeroepen tot wetland van internationaal belang onder de Ramsar Conventie. Op de postzegel is naast de rode paardenanemoon de bretelzakpijp of gloeilamp zeeschede afgebeeld. De Latijnse naam is Clavelina lepadiformis. Ze worden niet meer dan 2 centimeter hoog en zijn doorzichtig. De vorm lijkt op een gloeilamp mede veroorzaakt vanwege de doorzichtige kokertjes.

Eerder, op 8 maart 2007, gaf het Kanaaleiland Alderney een serie van zes postzegels en een blokje uit eveneens gewijd aan de opname van de wetlands aan de westkust van het eiland en de onbewoonde Burhou eilanden op de lijst van de Ramsar Conventie. Een nieuwe serie van zes verschillende exemplaren werd uitgegeven op 21 januari 2020.

De Conventie van Ramsar, ofwel voluit ‘Overeenkomst inzake watergebieden van internationale betekenis, in het bijzonder als verblijfplaats voor watervogels’ is genoemd naar de stad Ramsar in Iran gelegen aan de Kaspische Zee, waar begin 1971 de ‘International Conference on Wetlands and Waterfowl’ plaatsvond. Deze overeenkomst werd op 2 februari 1971 in die stad ondertekend. Iran gaf daarbij twee postzegels uit met afbeeldingen van eenden. Helaas is het papier van de postzegels voorzien van een gomsoort die snel bruin wordt en doorslaat.

Ramsar is de oudste internationale, multilaterale overeenkomst met betrekking tot milieubescherming. De wetlands worden meestal aangeduid als ‘Ramsar gebieden’. De overeenkomst trad in werking op 21 december 1975. Het bureau van de Conventie van Ramsar bevindt zich in Gland in Zwitserland. Om de drie jaar komen de aangesloten partijen bijeen in een ‘Conference of the Parties’. afgekort tot COP. De tweede conferentie, COP 2, vond plaats van 7 tot 12 mei 1984 in het Martinihal Congres Centrum in Groningen. In Nederland waren toen twaalf wetlands aangewezen als Ramsar gebied.

In Nederland kent men thans meer dan vijftig Ramsar gebieden. Het grootste gebied is de Waddenzee met de Wadden eilanden met een oppervlakte van 384.998 hectare. Het kleinste Ramsar gebied is de Griend in Friesland met 23 hectare oppervlakte. Toch hoort of ziet men weinig van wat de Ramsar Conventie in Nederland doet of wat het voor Nederland betekent. Twee postzegels gewijd aan de Waddenzee werden uitgegeven op 8 juni 1982, maar geen woord over Ramsar gebieden.

Het is mager gesteld met het aantal postzegels dat aan de Ramsar gebieden is gewijd. Alleen Australië heeft in 2021 een groter aantal zegels met dit onderwerp uitgegeven. Voorafgaand aan Guernsey en Alderney was dat door Japan in 1993 waar COP 5 in juni 1993 een conventie hield in de stad Kushiro en daarna door Cuba in 2008, Sri Lanka in 2009, Irak in 2011 met een serie vogels, Roemenië in 2012 en Uruguay in 2015. In 1997 werd ‘World Wetlands Day’ voor het eerst gehouden. Deze dag vindt plaats op 2 februari van elk jaar met telkens een ander thema. Voor 2022 was dit thema ‘Wetlands action for people and nature’. Het thema voor 2023 is, voor zover mij bekend, ‘Wetlands restoration’ of ‘Wetlands herstellen’. Werd of wordt de ‘Wereld Wetlands Dag’ ook in Nederland gehouden? Heeft u donderdag 2 februari 2023 voor deze dag in uw agenda aangekruist?

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Australië • Nederland • Vogels

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(3 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...