Op 26 september 2022 geeft PostNL het postzegelvel « Vergeet-mij-nietje » uit met zes postzegels voor internationaal gebruik, waarvan Audrey Large de uitvoerder is. De in Frankrijk geboren Large is in Schiedam werkzaam. Ze is de winnaar van de Young Designers Award 2021 met de positieve omschrijving in het juryrapport: “Zij zit met de nieuwe beeldtaal boven op de tijdgeest en maakt de vervaging van grenzen tussen het digitale en het fysieke tastbaar.”
Audrey was bijzonder verrast en geïntrigeerd door het verzoek van PostNL om de Dutch-Design-emissie 2022 te ontwerpen: “Ik ben immers geen grafisch ontwerper! Maar PostNL was bijzonder geïnteresseerd in mijn uitzonderlijk visuele taal van 3D-objecten!”
Gerelateerde artikelen
Postzegelvel « Vergeet-mij-nietje », eerste dag van uitgifte is op maandag 26 september 2022
De oplage van het postzegelvel bedraagt 80.000 vellen. In een samenwerkingsverband van Audrey Large en Koos Breen is dit postzegelvel door drukkerij Koninklijke Joh. Enschedé B.V. in Haarlem tot stand gekomen.
De omschrijving ‘Vergeet-mij-nietje’ heeft geen betrekking op de bloem, maar is veel meer een commentaar op het verschijnsel postzegels en de wijze, waarop we brieven of kaarten gebruiken’, aldus Audrey Large: “Want post versturen betekent toch in wezen dat je zegt: wil je aan mij denken? Het benadrukt de betekenis van de vraag om niet vergeten te willen worden. ‘t Is alsof je bijna de stem hoort van iemand, die jou via letters toespreekt.”
Linksonder op het postzegelvel staat ‘Vergeet-mij-nietje’ tussen ‘guillemets’ (twee tegengesteld liggende v-vormen aan weerskanten van het woord), die in Romaanse talen, het Frans, als aanhalingstekens functioneren. Hiermee verwijst de in Schiedam werkzame Audrey Large haar Franse afkomst.
Analyse postzegelvel met 3D-beelden
- De kop (1e postzegel linksboven) van het fantasierijke, futuristisch-veelkoppige en digitaal afgebeelde 3D-fabeldier wordt door een giraf-achtige nek met het dierenlichaam verbonden. Vermeldenswaardig hierbij is dat hals en romp niet op postzegels, maar op tabs links én onderste velrand zijn geplaatst.
- Een bloemachtige uitstulping verlengt de kop (1e postzegel). Twee bloemachtige uitstulpingen geven het fabeldier op de velrand de mogelijkheid zich voort te bewegen.
- Uit de romp ontspruit parallel aan de eerste nek een tweede nek over het midden van het postzegelvel (op 1e & 3e gedeeltelijk en deels op 2e en 4e postzegel). Aan deze tweede nek zijn uitstulpingen verbonden in de vorm van archetypische vazen en potten in verschillende glanzende kleuren. Deze uitstulpingen zijn op de 2e, 3e, 4e, 5e & 6e postzegel terecht gekomen.
De opstelling van de postzegels komt niet overeen met die van het postzegelvel. Door de nieuwe stand komen volgens mijn inschatting de afbeeldingen op de postzegels beter én herkenbaar over.
- De uitstulping op de 6e postzegel is op wonderlijk ingenieuze wijze met een schakel met het lichaam van het dier verbonden.
- De lange hoorn (2e postzegel) loopt via de tab ernaast door op de bovenste velrand, waar hij de korte hoorn kruist.
- Het 3D-beeld zweeft in en/of reist door een vrije, grenzeloze ruimte binnen het universum met een golvend kleurverloop, dat een gevoel van boven en onder geeft. Talloos veel uitingen van Audrey zijn in tegenstelling tot deze zegelafbeeldingen vóór een egaal-eenkleurig achtergrond uitgevoerd.
Hulp en bijstand
Bij de realisatie van het postzegelvel met zes verschillende postzegelafbeeldingen realiseerde Audrey Large zich dat ze hulp en bijstand nodig had van een grafisch ontwerper om het definitieve vel-ontwerp druk-klaar te maken. Adviseur Koos Breen werd na consultatie weldra gevraagd in een creatief samenwerkingsverband de typografie verder uit te werken.
In een aparte laag is typografische informatie toegevoegd, die tekst en beeld door de ovale vorm tot een aantrekkelijke eenheid combineert. Breen: “Mijn bedoeling daarmee is ieder object op de postzegel letterlijk te omhelzen met een open cirkel door de tekst eromheen te laten cirkelen. De lichtblauwe lijn erachter versterkt dat effect. De cirkel is open, zweeft en voegt beweging toe door de wisselende breedte van de lijn. Het is een beeld op zich geworden als verbinding tussen object en typografie.”
Danne & Blackburn, NY, USA, Public domain, via Wikimedia Commons
“Voor het juiste lettertype ben ik uitgegaan van de rondingen op de hoeken van de ‘N’ van het oude logo van NASA toe behoort, omdat Audrey meermalen sprak over ruimte, reizen en zweven. Aldus heeft de typografie een eigen stem gekregen, zowel in vorm als in inhoud met het doel de verschillende elementen met elkaar te laten samensmelten”, aldus Koos Breen.
Audrey is bijzonder ingenomen met de plaatsing van de tekst: “Zo ontstaat er voortgang en continuïteit in beweging. Tegelijkertijd heeft het een plechtig karakter, alsof iemand er een stempel op de postzegel heeft gezet.”
Audrey Large’s beweegredenen
Kennis, visie en achtergronden van Audrey Large, die voor haar computer-, film- & artistiek-technisch een dominerende hoofdrol spelen (met bijbehorende terminologieën), overstijgen mijn bevattingsvermogen op mijn leeftijd in sterke mate. Vandaar hierbij voor insiders inzichtgevende karakteristieken, die ik ontleen aan het PostNL-persbericht ‘Postzegelnieuws’.
Naar ik hoop en verwacht, werkt mijn ‘door-geef-luik-functie’ voor een groot aantal postzegelblog-lezers verhelderend, waardoor dit postzegelvel optimaal visueel-aansprekend kan worden van Audrey Large’s wonderbaarlijk intuïtieve 3D-software visualisaties met 3D-printers.
Eerdere Dutch Design-emissies
- PostNL heeft een postzegelvel met de waardeaanduiding voor post voor internationale bestemmingen met zes verschillende afbeeldingen al eerder uitgegeven in:
* 2019 ‘Gewoontjes’ ontwerper Michiel Schuurman (nvph 3791/96).
* 2020 ‘Caleidoscoop’ ontwerper Hansje van Halem (nvph 3875/80).
* 2021 ‘Praat met de hand’ ontwerper Bart de Baets (nvph ***).
Deze emissies maken deel uit van de serie ‘Dutch Design’, waarmee internationaal de aandacht wordt gevestigd op de progressief experimentele vormgeving van kunstenaars / ontwerpers van ons land. - 2) PostNL schenkt al enkele jaren aandacht aan winnaars of genomineerden van prestigieuze ontwerpwedstrijden middels een vrije opdracht om postzegels te ontwerpen. Ze mogen zich hierbij geheel laten leiden door hun eigen interesses, door wat hen raakt en boeit. Met andere woorden de persoonlijke fascinatie staat duidelijk en overtuigend op de voorgrond. Beperkingen waaraan ze zich wel dienen te houden, zijn de vormgevingsrichtlijnen van de postzegel.
Voor wat hoort wat!
Zoals ik ook al eens eerder in 2021 bij de uitgifte van Dutch Designemissie ‘Praat met de hand’ betoogd heb, is een verzoek van PostNL om een postzegel te mogen ontwerpen een eervolle opdracht. De redelijk jonge typografische ontwerper maakt hiermee naam. PostNL huldigt hierbij de inhoud van het gezegde ‘Voor wat hoort wat’! Met andere woorden de ontwerpkosten van een esthetisch hoogstaand product vallen relatief laag uit. Immers handel is handelen én onderhandelen!
Reacties (13) Schrijf een reactie
Wat een ontzettende teleurstelling weer. Je gaat je bijna afvragen of het verplicht is om lelijke zegels te ontwerpen voor PostNL.
Deze zegels zijn inderdaad lelijk.
Interessant ontwerp dat mij wel raakt net als de eerdere Dutch Design emissies). Smaken verschillen.
Interessant ontwerp dat mij wel raakt net als de eerdere Dutch Design emissies. Smaken verschillen.
Ik ga dit mijn buitenlandse vrienden niet aandoen. Ik koop wel een paar extra velletjes bijen van vorig jaar en Willem I van dit jaar. Het past wel goed bij de drie eerdere velletjes Dutch Design, die zagen er ook niet uit.
Het moet niet gekker worden.
ik vind het een prachtige zegel maar ik ben misschien bevooroordeeld :)
Fijn dat het ontwerp zo grondig is bekeken en bestudeerd Bate.
Twee vragen:
-Ik snap dat “voor wat hoort wat” niet helemaal. Heeft u inzage gekregen in wat er aan ons betaald is en in hoeverre zou dat verschillen met onze “oudere” collega’s (Hansje, Bart en ik zijn allemaal veertigers).
-Kunt u onze namen even dubbelchecken? Het is Schuurman en de Baets ipv Schuurmans en de Baes.
Ga zo door! Het is jammer dat deze serie zo uit de smaak valt bij sommige verzamelaars maar ik vind de recensies erg leuk om te lezen.
Over Audrey’s zegel
Ik ga me ook maar eens wagen aan een analyse van deze zegel. Ik lig momenteel op bed vanwege een chirurgische ingreep op mijn grote teen (draag goeie schoenen mensen!) en ik verveel me een beetje vandaar.
Het moet niet gekker worden
Wat mij in eerste opvalt aan de zegel is de vreemde beeldtaal. Wat zijn deze vormen? Zijn het planten, dieren, objecten? Kijken we naar vazen of kijken we door een microscoop? Telkens als je een herkenbaar detail ziet word je onmiddellijk op het verkeerde been gezet door een ander aspect van hetzelfde object. De elementen zijn tegelijk organisch EN gefabriceerd. Dierlijk En mechanisch. In eerste oogopslag lijkt het totale chaos totdat je beseft dat het grid van het postzegelvel sommige onderdelen als het ware op hun plaats drukt. Dit vind ik persoonlijk het knappe van dit ontwerp. Het is heel erg moeilijk om iets spontaans en organisch te suggereren en tegelijk de begrenzingen van de randen te respecteren. Ondanks deze extra moeilijkheidsgraad blijft het gehele postzegelvel mooi in balans qua compositie.
Wat ik ook bijzonder vind aan het ontwerp is dat het uitermate ruimtelijk is. Er zit enorm veel diepte in het geheel. Je kijkt als het ware door alles heen. Heel lastig om dit voor elkaar te krijgen op zo’n klein oppervlakte. Het is Audrey’s signatuur. Het is Audrey’s signatuur maar ook zeker de signatuur van haar omgang met de computer.
De computer is een zege en een vloek voor de ontwerper. Aan de ene kant zijn er uiteraard alle voordelen (snelheid, makkelijk bewerken, kopiëren, lettertypes etc.) aan de andere kant is de computer vooral alleen maar goed in één ding en dat is rechthoeken en cirkels tekenen. Het is ontzettend lastig om organische en spontane dingen te maken. Audrey heeft een techniek ontwikkeld waarbij ze als het ware de computer dwingt om zich als klei te laten boetseren. Ze is daar niet de enige in, er zijn veel kunstenaars bezig met deze techniek maar ze is er wel uitgesproken goed in. We zijn hier getuige van een van de allernieuwste ontwikkelingen op het digitale kunst vlak. Ik weet niet of dat nou perse mooi is (ik vind van wel maar zoals al vaker op deze blog gezegd: smaken verschillen), het is op zijn minst interessant.
Rest de vraag: Wat zijn het? Tja ik snap wel dat in de beeldtaal van de gebruikelijke zegels deze zegelreeks van “dingessen” moeilijk ligt. Aan de andere kant: het is dan ook weer niet zo heel moeilijk om je verzameling van emissies van “dingessen” compleet te maken. Zoveel verschillende uitgaves zijn er niet ;)
Da’s misschien ook het mooie van zo’n vel als dit. Het laat misschien mooi het spanningsveld zien tussen wat een verzamelaar wil (duidelijkheid ) en wat deze ontwerper probeert te doen (een andere perspectief).
Wat een ontzettende teleurstelling weer
Voor mij als grafisch ontwerper is de geschiedenis van de postzegel vooral ook de geschiedenis van het grafisch ontwerp. Nederland heeft een rijke geschiedenis van zeer eigenwijze ontwerpers en deze hebben allemaal zegels gemaakt die volgens mij nogal tot felle discussies hebben geleid in de verzamelaars wereld (Crouwel cijfer zegel!). Het is misschien leuk om te weten dat deze discussies zich niet beperken tot de verzamelaars wereld. Ook onder ontwerpers hebben sommige van deze ontwerpen en hun achterliggende visies tot grote discussies en schisma’s geleid. Een ontwerp kan als het ware een stelling zijn: je kunt het ermee eens zijn of ertegen maar een goede discussie is altijd wat waard
Misschien eens leuk voor een volgende om de meest controversiële zegels eens onder de loep te nemen. Ik ben wel benieuwd bij welke ontwerpen de kerk recht doormidden splijt.
Dat was het even voor nu. Hartelijk groet Michiel
Bedankt, Michiel, voor je zeer interessante analyse. Heerlijk verhelderend om de gedachten van een grafisch ongtwerper hierover te lezen.
Ik ben ook van dit velletje een grote fan, evenals van alle andere in deze serie. Het zijn allemaal ontwerpen waar je naar blijft kijken en telkens weer kun je iets anders ontdekken of gewoon weer vaststellen dat een ‘uitdagend’ ontwerp zoveel fijner is dan maar weer wat beesten- en plantjesfoto’s op een velletje van de persen laten rollen. Daar worden we al mee doodgegooid, dus lang leve de originaliteit en dat deze serie maar lang door mag blijven gaan.
Bedankt Michiel voor je grondige en interessante beschouwing op deze nieuwe zegels. Deze gedachten voegen voor mij ook weer toe aan het geheel. Ik kan die Dutch Design emissies erg waarderen.
Waar Michiel, Arjan en Ed aan voorbij gaan is waar is een postzegel voor. En dat is om een brief van A naar B te brengen en niet om grafische missers rond te sturen.
Dan blijft er niet veel over. Persoonlijk vind ik de reguliere frankeerzegels van de koning een grotere grafische misser dan dit velletje. En zo weet ik er nog wel een paar.
Voor een brief van A naar B te brengen is geloof ik niet eens meer een postzegel nodig, dus dan kunnen we nu allemaal ophouden met verzamelen en kan dit blog opgedoekt worden. Want we verzamelen dus alleen nog maar ‘mooie, maar erg overbodige plaatjes’.
Hetgeen ik graag doe, maar dan wel met plaatjes die me interesseren, en dan zijn we terug bij dit velletje.
:-)
FER – Je kunt volgens mij het beste de postzegel bij de randjes losscheuren. Het rechthoekje kun je aan de achterkant met je tong bevochtigen. Nu kun je hem rechtsboven op je enveloppe of ansichtkaart plakken. Als het goed is kun je nu de brief versturen. Laat maar weten of het niet is gelukt
Schrijf een reactie
(registratie is niet nodig)