In kort bestek…(243) De ene emissie is de andere niet »

Home » Bloggers » Randy Koo » Queen Elizabeth II and the early years

Queen Elizabeth II and the early years

14 september 2022, 17:27 uur - Randy Koo

Elizabeth Alexandra Mary (Londen, 21 april 1926 – Balmoral Castle, 8 september 2022) was als Elizabeth II van 6 februari 1952 tot haar overlijden op 8 september 2022 koningin van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. Tevens was zij staatshoofd van twaalf Commonwealth landen, die in de loop van haar koningschap onafhankelijk werden. Ze was de vierde monarch van de Windsor-dynastie. In deze blog en toekomstige blogs komen een aantal aspecten van Queen Elizabeth II leven aan de orde te beginnen met ’the early years’, vanaf koning Edward VIII.

Post Views: 1.676

Edward VIII

Edward Albert Christian George Andrew Patrick David (1894 – 1972) was van 20 januari tot 11 december 1936 koning van het Verenigd Koninkrijk en keizer van Indië. Hij stamde uit het Huis Windsor. Op 20 januari 1936 overleed George V, waardoor Edward koning werd. Zoals iedere monarch zou ook de afbeelding van Edward op postzegels en munten komen te staan. Zoals de traditie voorschrijft kijkt de monarch naar de andere richting dan zijn of haar voorganger. Aangezien George V naar links keek zou Edward naar rechts moeten kijken, maar omdat hij zijn linkerkant mooier vond, zodat men ook de scheiding in zijn haar zag, eiste hij dat ook hij links zou kijken.

In april 1936 diende een 17-jarige student genaamd Hubert J Brown een speculatief ontwerp in bij de Postmaster General, en dit werd de basis van de uitgegeven postzegel.

Engeland (2019): Uit de serie ‘Stamp Classics’.

In de zomer van 1936 maakte Edward een cruise op de Middellandse Zee met Wallis Simpson en werd het duidelijk dat de koning met haar wilde trouwen, hoewel haar tweede echtscheiding nog niet uitgesproken was.

Engeland (1936): King Edward VIII Definitives.

Begin december 1936 was de geest uit de fles en kreeg het brede publiek lucht van de trouwplannen van Edward en Wallis. Hoewel veel onderdanen een huwelijk niet ongenegen waren, laaide een storm van protest op en dit uit verschillende hoeken van de maatschappij. Dat de koning met een uiteindelijk twee maal gescheiden vrouw zou trouwen, vonden velen onaanvaardbaar. Bovendien heerste een groot misprijzen over Wallis’ levenswandel en het feit dat ze een Amerikaanse was.

Engeland (1936): zegels uit postzegelboekje met reclame voor postzegelhandelaar Charles Nissen.

Een huwelijk botste ook op juridische en religieuze obstakels. De Anglicaanse kerk stond op dat moment niet toe dat iemand hertrouwde terwijl haar of zijn ex nog in leven was. Bovendien was Edward als koning formeel hoofd van de Anglicaanse kerk en hoorde hij het goede voorbeeld te geven. Toch bleef hij bij zijn besluit: hij zou Wallis trouwen. De ‘abdication crisis’ was een feit.

Veel van de overprints waren bestemd voor gebruik in Britse postkantoren in het buitenland o.a. Morocco Agencies (1936) uitgedrukt in Britse, Franse en Spaanse valuta.

Premier Baldwin werkte hierop drie mogelijke scenario’s uit. Volgens het eerste zou Edward inderdaad met Wallis trouwen en van haar zijn koningin maken. Een zogenoemd morganatisch huwelijk was een tweede optie. Daarbij zou Edward van Wallis zijn vrouw maken, maar zij zou nooit de titel van koningin krijgen. Bovendien zouden hun eventuele kinderen geen aanspraak op de troon maken. De laatste optie was de meest drastische: Edward kon troonafstand doen en vervolgens gewoon zijn gang gaan. Baldwin legde de scenario’s voor aan de eerste ministers van de verschillende dominions van het Britse Gemenebest: Australië, Canada, Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika en de Ierse Vrijstaat. Allen verwierpen ze zowel optie één als optie twee. Daarmee bezegelden ze het lot van Edward en van het hele Britse rijk.

Tangier (1936): King Edward VIII Definitives (overprints).

Op 10 december 1936 ondertekende Edward VIII de akte van troonsafstand in het bijzijn van zijn drie broers. Zijn oudste broer Albert volgde hem op als koning George VI. Daarmee werd hij de derde vorst die de Britten dat jaar hadden gekend. Een dag later sprak Edward zijn voormalige onderdanen overal ter wereld toe in een toespraak op de radio. Die begon hij met de legendarische woorden “At long last I am able to say a few words of my own” (‘Ten langen leste kan ik zelf enkele woorden zeggen’), iets wat hij als koning volgens de grondwet nooit had mogen doen. ‘Jullie weten allemaal waarom ik aan de troon verzaak’, zei hij verder, ‘maar ik kon mijn taken als koning niet naar behoren uitvoeren zonder de steun van de vrouw van wie ik hou’. Edward was 327 dagen koning geweest. Een zeer korte regeerperiode in de geschiedenis van Engeland. Op 12 december 1936 verleende George VI zijn broer de titel hertog van Windsor. Nog diezelfde dag verlieten hij en Wallis het Verenigd Koninkrijk. Ze vestigden zich uiteindelijk in Neuilly-sur-Seine nabij Parijs. Daar zouden ze het grootste deel van hun leven samen blijven wonen.

Engeland (2006): 70 years Three Kings (1936-2006): George V, Edward VIII, George VI.

George VI

Albert Frederick Arthur George (Bertie) (1895 – 1952) was van 11 december 1936 tot aan zijn dood op 6 februari 1952 koning van het Verenigd Koninkrijk en van de Britse overzeese gebieden. Hij was van 1936 tot 1947 de laatste keizer van Brits-Indië en tot 1949 de laatste koning van Ierland.

Als tweede zoon van koning George V was hij aanvankelijk niet voorbestemd om zijn vader op te volgen als koning en stond hij, vooral in zijn jeugd, in de schaduw van zijn oudere broer Edward. Albert diende tijdens de Eerste Wereldoorlog bij de Royal Navy en na die oorlog nam hij zijn publieke functies waar. Hij trouwde met Elizabeth Bowes-Lyon in 1923. Uit dit huwelijk werden twee dochters geboren: Elizabeth, die na zijn dood koningin werd, en Margaret.

Engeland (1937): George VI Definitives.

Edward VIII koos voor de liefde en deed afstand van de troon, een unicum in de Britse geschiedenis. Hoewel hij er geweldig tegenop zag, want hij was verlegen en stotterde, moest Albert nu koning worden. Hij besteeg de troon als George VI, de derde monarch uit het huis Windsor. Zijn vrouw, koningin-gemalin Elizabeth, heeft het Edward en Wallis altijd kwalijk genomen dat zij dit haar man hebben aangedaan.

Engeland (1937): Stamps used in Post Office Training Schools were overprinted with black bars to avoid mis-use.

Elizabeth Angela Marguerite Bowes-Lyon (1900 — 2002) was de vrouw van koning George VI van het Verenigd Koninkrijk en de moeder van koningin Elizabeth II. Ze was de laatste keizerin van India. Na de dood van George VI werd ze Queen Elizabeth the Queen Mother (de koningin-moeder) genoemd.

Op haar 80e verjaardag in 1980 werd een speciale zegel uitgegeven en om haar overlijden te herdenken werd een speciale serie uitgegeven in 2002.

Engeland (2002): Queen Elizabeth the Queen Mother Commemoration

De kroning van George VI en zijn vrouw, Elizabeth , als koning en koningin van het Verenigd Koninkrijk en de Dominions van het Britse Gemenebest, en als keizer en keizerin van India vond plaats op 12 mei 1937 in Westminster Abbey. George VI steeg op de troon op de troonsafstand van zijn broer, Edward VIII, op 11 december 1936, drie dagen voor zijn 41e verjaardag. De kroning van Edward was gepland voor 12 mei 1937 en er werd besloten om de kroning van zijn broer en schoonzus op dezelfde datum voort te zetten.

Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak in 1939, besloten koning George VI en zijn vrouw om in Londen te blijven en niet naar Canada te vluchten, zoals werd aanbevolen. De koning en koningin bleven in Buckingham Palace tijdens de oorlog, maar ’s nachts verbleven ze in Windsor Castle om de Blitz op Londen te ontwijken. George VI en koningin Elizabeth ontkwamen ternauwernood aan de dood, toen twee Duitse bommen in de tuin van Buckingham Palace terechtkwamen. In 1940 werd Neville Chamberlain vervangen door minister-president Winston Churchill. Tijdens de oorlog legden de koning en koningin vele bezoeken af aan slachtoffers en aan munitiefabrieken. Verder spande de koninklijke familie zich in om het volk te verenigen. De premier hield de koning op de hoogte van alle belangrijke politieke en militaire beslissingen. De koning was zelf slecht tegen de oorlogstaak opgewassen. Hij was zenuwpatiënt en werd discreet maar goed in de gaten gehouden door zijn medewerkers.

Engeland (1939): George VI Definitives (high values).

De stress tijdens de oorlog had zijn tol geëist van de gezondheid van de koning. In januari 1952 zwaaide George zijn oudste dochter uit op het vliegveld. Zij ging op reis naar Australië. Tegen de kinderjuf uit haar jeugd die Elizabeth vergezelde had de koning gezegd ‘Take care of Lilibet for me’ (‘Zorg goed voor Lilibet voor me’). De kinderjuf beloofde dat ze dat zou doen. Het was de laatste keer dat de koning zijn dochter zag. De koning, een kettingroker, leed aan longkanker. Uiteindelijk stierf hij op 6 februari 1952 in zijn slaap aan een hartaanval in Sandringham House in Norfolk, op de leeftijd van 56 jaar. Nadat hij was opgebaard in de Westminster Hall, werd hij bijgezet op 15 februari in de St George’s Chapel in Windsor Castle.

Elizabeth II

Elizabeth Alexandra Mary (Londen, 21 april 1926 – Balmoral Castle, 8 september 2022) was als Elizabeth II van 6 februari 1952 tot haar overlijden op 8 september 2022 koningin van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. Tevens was zij staatshoofd van twaalf Commonwealth landen die in de loop van haar koningschap onafhankelijk werden, namelijk; Jamaica, de Bahama’s, Grenada, Papoea-Nieuw-Guinea, de Salomonseilanden, Tuvalu, Saint Lucia, Saint Vincent en de Grenadines, Antigua en Barbuda, Belize en Saint Kitts en Nevis. Ze was de vierde monarch van de Windsor-dynastie. Elizabeth was vanaf 20 november 1947 getrouwd met Philip Mountbatten, een Griekse prins die in 1947 de Britse nationaliteit verkreeg. Philip overleed op 9 april 2021 op 99-jarige leeftijd.

Kenia (1977): Queen Elizabeth II, Silver Jubilee (1952 – 1977).

De gezondheid van George VI ging in 1951 achteruit en Elizabeth kwam vaak voor hem in bij openbare evenementen. Toen ze in oktober 1951 door Canada reisde en president Harry S. Truman in Washington DC bezocht, had haar privésecretaris, Martin Charteris, een ontwerptoetredingsverklaring bij zich voor het geval de koning zou overlijden terwijl ze op tournee was. Begin 1952 maakten Elizabeth en Philip een rondreis door Australië en Nieuw-Zeeland via de Britse kolonie Kenia. Op 6 februari 1952 waren ze net teruggekeerd naar hun Keniaanse huis, Sagana Lodge, na een nacht doorgebracht te hebben in Treetops Hotel, toen het bericht kwam van de dood van George VI en de daaruit voortvloeiende toetreding van Elizabeth tot de troon met onmiddellijke ingang. Het velletje van Kenia heeft als tekst: ‘For the first time in the history of the world a young girl climbed into Treetops one day a princess and she climbed down from the tree the next day a queen – God bless her’. Philip vertelde het nieuws aan de nieuwe koningin. Ze koos ervoor Elizabeth als haar regeringsnaam te behouden; dus werd ze Elizabeth II genoemd, wat veel Schotten beledigde, omdat ze de eerste Elizabeth was die in Schotland regeerde. Ze werd uitgeroepen tot koningin in al haar rijken en de koninklijke partij keerde haastig terug naar het Verenigd Koninkrijk. Elizabeth en Philip verhuisden naar Buckingham Palace.

House of Windsor

Het Huis Windsor (Engels: House of Windsor), oorspronkelijk het Huis Saksen-Coburg en Gotha, is sinds 1917 de naam van de Britse koninklijke familie. Koning George V veranderde de oorspronkelijke Duits-klinkende achternaam van de koninklijke familie in 1917 naar het Engels-klinkende Windsor (naar Windsor Castle). Dit om de bevolking gerust te stellen die, na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, wilde dat alle connecties met Duitsland verbroken zouden worden.

Windsor Castle, Norman gate. Foto: Immanuel Giel / Wikipedia.

De Duitse naam komt oorspronkelijk van het huwelijk tussen koningin Victoria en Albert van Saksen-Coburg en Gotha, zoon van hertog Ernst I van Saksen-Coburg en Gotha, in februari 1840. Echter, de naamsverandering gold alleen voor de nakomelingen in de mannelijke lijn van Koningin Victoria, en niet in de vrouwelijke lijn. In april 1952, twee maanden nadat ze de troon besteeg, bracht koningin Elizabeth II duidelijkheid over de dynastienaam door een verklaring tegenover de Privy Council te geven dat het ‘Mijn wil en mijn wens is dat ik en mijn kinderen voortaan onderdeel zullen uitmaken van het Huis en de Familie van Windsor, en dat mijn nakomelingen die getrouwd zijn en hun nakomelingen de naam Windsor zullen dragen’.

Engeland (1955 en 1988): Windsor Castle.

Later, op 8 februari 1960, legde Elizabeth II een tweede verklaring af dat zijzelf en haar vier kinderen onderdeel uit zouden maken van het Huis en de Familie van Windsor, en dat haar andere nakomelingen in mannelijke lijn de naam Mountbatten-Windsor (Mountbatten van haar man, prins Philip) zouden dragen, leden van het Huis Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Glücksburg, een tak van het Huis Oldenburg. De naam van deze familie luidde oorspronkelijk overigens Battenberg en werd tijdens de Eerste Wereldoorlog, op verzoek van de Engelse koning George V, met hetzelfde argument als bij de familie Windsor veranderd in het meer Engels klinkende Mountbatten.

Engeland (2005): 50th Anniversary of First Castles Definitives.

Elke toekomstige Britse monarch kan de familienaam weer veranderen, zonder rekening te hoeven houden met de naamsveranderingen die George V en Elizabeth II ingevoerd hebben. Zo zou koning Charles III, sinds hij monarch is, de koninklijke familie bijvoorbeeld Mountbatten kunnen gaan noemen.

Engeland (2017): Windsor Castle (25 jaar na de brand van 1992).

Tot nu toe zijn/waren er zes Windsor-monarchen:

Edward VII;
George V;
Edward VIII;
George VI;
Elizabeth II;
Charles III, de huidige koning van het Verenigd Koninkrijk, lid van het Huis Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Glücksburg.