War in Ukraine: military forces

02 maart 2022, 9:11 uur - Randy Koo

De invasie is gestart door Rusland. De legers (landmacht, luchtmacht, marine) van Rusland en Oekraïne staan tegenover elkaar, de een als aanvaller en de ander als verdediger. Maar we hebben het over de strijd tussen David en Goliath. De legers van Rusland zijn vele malen groter dan die van Oekraïne. Hoe groot is het verschil en wie zal stand kunnen houden? Aan het einde spreken we alleen maar van verliezers door de vele doden, gewonden, de verwoeste steden en infrastructuur en vooral de grote aantallen vluchtelingen.

Post Views: 1.948

Oekraïne

Oekraïne (2006): Historische militaire kleding en wapens.

De strijdkrachten van Oekraïne werden gevormd uit het Sovjetleger in 1991 na de onafhankelijkheid van Oekraïne. In 2015 hadden de strijdkrachten van Oekraïne 280.000 soldaten in actieve dienst en 700.000 reservisten. Momenteel volgt Oekraïne een Atlanticistisch beleid en wil het op lange termijn lid worden van de NAVO.

Oekraïne (2010): Historische militaire kleding en wapens.

De strijdkrachten van Rusland en Oekraïne staan nu tegenover elkaar. Ze hebben gezamenlijke wortels in de Sovjet-Unie. Tot 1991 waren de militaire en ruimtevaartindustrie van Rusland en Oekraïne sterk met elkaar verweven. Bij decreet van 24 augustus 1991 van de Verchovna Rada werden alle in Oekraïne aanwezige militairen en al het oorlogsmateriaal overgedragen aan de Oekraïense strijdkrachten. Evenzo wordt op deze dag het Ministerie van Defensie opgericht. Met de terugkeer van Oekraïense militairen die buiten het land gestationeerd waren, bereikte de sterkte bijna een miljoen, voordat hij in 1994 daalde tot tussen de 500.000 en 600.000 militairen. In 1997 werd een overeenkomst afgesloten met Rusland om de vloot van de Zwarte Zee te delen met Rusland. Oekraïne krijgt 17% van de vloot (= 80 schepen) en Rusland 83% (= 338 schepen).

Oekraïne (2020): Historische militaire kleding en wapens Oekraïense Revolutie (1917 – 1921).

In 1991 werd Oekraïne opgedeeld in drie militaire districten: het district Kiev, dat diende als basis voor de oprichting van de defensiestaf en het ministerie, het district Karpaten en het district Odessa. Er ontstond een probleem omdat deze districten werden bestuurd vanuit Moskou, dus de militaire structuur moest in Oekraïne opnieuw worden aangelegd. In december 1992 werd de militaire organisatie gereorganiseerd en werden vier hoofddistricten opgericht: het district ‘Centrum’, het district ‘West’, het district ‘Zuid’ en het district van de zeestrijdkrachten van de Krim.

Oekraïne (2020): Tanks en trucks.

Na het memorandum van Boedapest van 1994 doet Oekraïne afstand van zijn atoomwapens en begint het met de ontmanteling ervan. Een groot deel van de raketten wordt naar de strijdkrachten van de Russische Federatie gestuurd (die heeft besloten haar nucleaire arsenaal te behouden) en een klein deel wordt vernietigd. Vanaf 1996 waren er op zijn grondgebied geen strategische kernkoppen meer in gebruik. Op de conferentie van Tasjkent weigert Oekraïne lid te worden van de CSTO (Collective Security Treaty Organization), het defensieve en coöperatieve militaire orgaan van het GOS (Gemenebest van Onafhankelijke Staten). CSTO is tegenhanger van de NAVO.

Oekraïne (2021): Strijdkrachten van Oekraïne.

Bovenstaand velletje uit 2021: Rocket troops and artillery, Mechanized Troops, Presidential Regiment, Air Defense Forces, Mountain Infantry, Army Aviation, Tank troops, General-Russian form.

Sinds de Oranje Revolutie (november 2004 – januari 2005), die pro-westerlingen aan de macht bracht, wilde het Oekraïense leger lid worden van de NAVO.

België (2016): Nieuw hoofdkwartier NATO in Evere.

Rusland

De Russische strijdkrachten (sinds 1992) is de benaming voor het Russische leger. Het huidige leger werd geformeerd in 1992 na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. De opperbevelhebber van de strijdkrachten is de president Poetin. Het ministerie van Defensie vormt het bestuurlijke orgaan van het krijgswezen. De Russische strijdkrachten zijn onderverdeeld in de volgende eenheden: landmacht, marine, luchtmacht, strategische raketstrijdkrachten, ruimtestrijdkrachten en luchttroepen.

Rusland (2019): Historische militaire uniformen.

Binnen de Russische militaire doctrine wordt strategische nucleaire wapenkracht gezien als de speerpunt van de verdediging tegen een mogelijke inval door een wereldmacht als de NAVO of de Volksrepubliek China. Vanwege deze reden kregen de Strategische Raketstrijdkrachten, die hiermee werken, in tegenstelling tot andere legeronderdelen, die door gebrek aan gelden sterk verzwakten, wel voldoende gelden gedurende de crisisjaren 90.

Rusland (2010): Russische tanks.

Rusland heeft momenteel met 6.490 kernkoppen de grootste voorraad nucleaire wapens ter wereld. Het aantal intercontinentale ballistische raketten (ICBM’s) dat in actieve dienst is, is echter sterk gedaald na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Dit was gedeeltelijk vanwege wapenverminderingovereenkomsten met de Verenigde Staten en gedeeltelijk vanwege onvoldoende geld voor het onderhoud ervan.

Rusland (2020): Historie Russische tanks.

Er is echter een nieuw wapenprogramma voor raketten die raketschilden moeten kunnen doorbreken. Deze RT-2UTTH Topol M-raketten zijn naar eigen zeggen in staat om elk antiraketsysteem op aarde te doorbreken, waaronder de National Missile Defense van de Verenigde Staten. Deze raket kan van koers veranderen in de lucht en in de ruimte en zou moeten worden gelanceerd van mobiele Topol-M voertuigen en onderzeeërs.