Terwijl hij dienst deed in Frankrijk werkte zij een groot gedeelte van de oorlog in een ziekenhuis apotheek. Daar kreeg zij inspiratie voor haar eerste misdaadroman ‘The Mysterious Affair at Styles’ (1916). De hoeveelheid vergif in de apotheek bracht haar op het idee van een gifmoord. In veel van haar misdaadromans overlijdt het slachtoffer aan gif. Ze werd een expert op dit gebied, kende van elke soort de symptomen. Toen de politie haar hulp eens inriep bij een vermoorde man kon ze meteen bij het zien van zijn uiterlijk vertellen welk soort gif het slachtoffer was toegediend. De grote groep Belgische vluchtelingen inspireerde haar tot de creatie van Hercule Poirot, een Belgische, gepensioneerde politie officier. Detective Poirot maakte zijn succesvolle debuut in ‘The Mysterious Affair at Styles’. In het grote landhuis Styles woont Emily Inglethorp, rijk en op leeftijd. Ze wordt gevonden, dood als gevolg van een dosis strychnyne (rattengif). Aanleiding is de grote erfenis die in het verschiet ligt. Het grote aantal verdachten schrikt detective Hercule Poirot niet af. Haar twintig jaar jongere tweede echtgenoot blijkt de dader te zijn. Christie schreef dat de verhalen van Sir Arthur Conan Doyle grote invloed hadden gehad op haar creatie van Hercule Poirot.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog tijdens de ‘Blitz’ schreef Agatha ‘Curtain, Poirot’s Last Case’. Tot ver na de oorlog bleef Poirot geliefd als de enigszins bejaarde detective met krulsnor en ‘de kleine grijze cellen’ uit Agatha’s verhalen. In de verfilmingen werd Poirot neergezet door veel bekende artiesten zoals Peter Ustinov en Orson Welles, maar David Suchet ging de geschiedenis in als de échte Hercule Poirot.

Behalve Poirot, schiep Christie nog een persoonlijkheid: Miss Jane Marple. Haar eerste optreden is die in ‘Moord in de Pastorie’. Hoewel zij een vrolijke persoonlijkheid was, verwachtte zij constant het ergste van alles en iedereen en bleek zij het vrijwel altijd bij het rechte eind te hebben. Aldus Agatha Christie.

Margaret Rutherford in de glansrol van Miss Marple

Moord in de Pastorie

FDC met stempel Marple, Cheshire

Miss Marple woont in het fictieve dorp St.Mary’s Mead maar werd geboren in de plaats Marple in Cheshire. In haar jeugd reisde Agatha Christie vaak met de trein door Cheshire en gedurende een lang oponthoud op het station van Marple zou zij geïnspireerd zijn tot de creatie van ene Miss Marple. Deze verscheen in 20 boeken van Agatha en nog een dozijn korte verhalen. Vele actrices vertolkten Miss Marple op het witte doek, maar Margaret Rutherford was de meest populaire.
In December 1926 was Agathie Christie tien dagen lang zelf hoofdpersoon in een echt mysterie. Haar auto hing in kreukels boven een afgrond, zijzelf was spoorloos. Volgens haar man leed ze aan geheugenverlies en overspannen-heid. Wat de echte oorzaak was is nooit opgehelderd. Agatha zelf heeft er haar hele leven lang met geen woord over gerept. Feit was dat het huwelijk met haar Archibald bijzonder slecht was. Tien dagen lang was ze voorpaginanieuws, heel het land zocht naar haar. Uiteindelijk werd ze gevonden in het ‘Harrogate Hydropathic Hotel’ , een tijdelijke benaming voor het bekende, nog steeds bestaande ‘The Old Swan Hotel’. De banjo-speler van het hotelorkest had haar herkend en alarmeerde de politie. Volgens sommigen was de hele onderneming van Agatha een zuivere wraakactie jegens haar echtgenoot. Agatha Christie had zich in het hotel ingeschreven als ‘Teresa Neele’, het liefje van haar man. Kort daarna werd het huwelijk ontbonden. ..Bravo Agatha! De film ‘Agatha!’ uit 1979 met Dustin Hoffman, Timothy Dalton en Vanessa Redgrave in de hoofdrol is een fictieve thriller over deze gebeurtenis.

The Old Swan Hotel, Harrogate, Yorkshire

Eigenlijk was Queen Mary de inspiratie voor ’s werelds langstlopende toneelstuk ‘De Muizenval’. De BBC had haar gevraagd hoe zij haar 80e verjaardag het liefst zou willen vieren voor de radio. Zij verzocht hen iets uit te zenden van Agatha Christie. Deze schreef een sketch die aanvankelijk de naam kreeg: ‘Drie Blinde Muizen’. Queen Mary was enthousiast. Het hoorspel, uitgezonden op 26 mei 1947, werd bewerkt tot toneelstuk. In 1971 ontving Agatha Christie de onderscheiding DBE: Dame Commander of the Order of the British Empire. Officieel heette ze nu: Dame Agatha Mary Clarissa Christie, Lady Mallowan, DBE. In 1974 had het toneelstuk al 20 jaar in West End gespeeld. En, geloof het of niet, het wordt nog steeds opgevoerd. Het publiek wordt bij het einde van de voorstelling gevraagd niets van de plot en de afloop aan anderen te vertellen. Kennelijk geeft (vrijwel) iedereen hier gehoor aan, want de voorstelling loopt nog steeds gesmeerd, op dit moment in St. Martin’s Theatre, Londen. Pas als de voorstellingen stoppen wordt er toestemming gegeven voor een verfilming.

‘And then there were none…’ (‘En toen was er niemand meer…’) was Agatha’s best verkochte boek wereldwijd. Het is pure horror en speelt zich af op een eilandje voor de Engelse kust. Tien personen krijgen een uitnodiging van een vage kennis om daar een weekend in een landhuis te komen doorbrengen. Ze zijn totaal geïsoleerd en de angst slaat toe, een moordenaar bevindt zich in hun midden. Eén voor een sterven zij een gruwelijke dood.‘And then there were none…’ verscheen in 1939 onder de titel ‘Ten Little Niggers’ verwijzend naar een bekend Amerikaans kinderliedje uit 1868. Het is een aftelrijmpje waarbij het getal van tien kleine negertjes bij ieder rijmpje kleiner wordt. Een toepas-selijke titel bij dit verhaal. Het liedje was eerder uitgekomen als ‘Ten Little Indians’ maar na 1868 bleef de naam ‘Ten Litttle Niggers’ gehandhaafd. Het lied werd opgevoerd in Amerika’s populaire minstrel shows. Het verspreidde zich door Europa en de oudst bekende Nederlandse editie is van 1877. In de Verenigde Staten werd de titel van Agatha’s boek meteen gewijzigd in ‘And then there were none…’. In Groot Brittannië zelf werd de titel in 1985 pas aangepast in ‘And then there were none…’, de laatste regel van het liedje. Het aftelrijmpje wordt in het boek wel regelmatig genoemd: onmisbaar voor het verhaal.

‘Moord in de Oriënt- Express’ is een van Agatha’s verhalen gebaseerd op haar ervaringen in het Midden-Oosten, waar zij haar tweede echtgenoot, de archeoloog Sir Max Mallowan vaak begeleidde en hielp met zijn werk. Hij leidde verschillende belangrijke opgravingen.

Nadat de Oriënt-Express vertrokken is uit Istanbul komt de trein vast te zitten in een sneeuwstorm in Joegoslavië. Een vooraanstaande Amerikaanse passagier wordt dood aangetroffen in zijn coupé, zijn lichaam vol met steek-wonden. Aan Poirot de taak de moord op te lossen. Hij ontdekt dat twaalf passagiers een link hebben met de dode. Dan wordt duidelijk dat het om een afrekening gaat. Agatha haalde haar inspiratie uit de verschillende reizen die zij met deze trein had gemaakt. Ook zij had een tijd vastgezeten als gevolg van overstromingen. Van de vele verfilming-en is die uit 1974 van Sydney Lumet de bekendste. De slotscene is indrukwekkend.

Het Gare de Nord op dit blokje is uiteraard het Gare du Nord in Parijs

Wanneer men met de Oriënt -Express richting het oosten reisde was het Sirkeçi Station in Istanbul het eindpunt van de reis. Het grote station bestaat nog steeds en men heeft een klein museumpje ingericht ter nagedachtenis aan de beroemde trein. De rijken der aarde verbleven vrijwel allemaal in het nabij gelegen Pera Palace Hotel. Ook Agatha was hier meerdere malen geweest. In dit hotel, in kamer 411, schreef zij in enkele maanden ‘Murder on the Oriënt-Express’ (1933). De suite bestaat nog steeds en tegen een aardig bedrag kunt u hem boeken.

Filmaffiche 1974 ‘Murder on the Oriënt-Express’ door Sydney Lumet

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Frankrijk • Groot Brittannië • Boeken • Eerste Wereldoorlog • Films • Musea • Spoorwegen • Tweede wereldoorlog

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(7 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...