Royal Mail greep echter het in dienst stellen in 1698 van de eerste vuurtoren op het rotseilandje Eddystone voor de haveningang van Plymouth aan om in 1998 het 300-jarige bestaan van die vuurtoren te vieren. Dat gebeurde met een serie van vier postzegels met afbeeldingen van vier verschillende vuurtorens. De serie werd ontworpen door Dick Davis en uitgegeven op 24 maart 1998.

De eerste vuurtoren op Eddystone Rocks werd gebouwd door Henry Winstanley als een achthoekige houten constructie met een hoogte van 24 meter. Met de bouw werd in 1696 begonnen en de vuurtoren gaf voor het eerst licht op 14 november 1698. De vuurtoren overleefde de eerste winter maar moest wel worden gerepareerd vanwege beschadigingen door de stormen en golven. De toren kreeg nu een twaalfhoekige constructie en werd bekleed met stenen. Dit is te zien op de prentkaart.

Door een hevige storm in 1703 werd de vuurtoren geheel van het rotseilandje weggespoeld. Winstanley bevond zich tijdens die storm op de vuurtoren en verdween mee in de golven. Ook vijf andere mannen die aan de toren werkten werden meegesleurd en vonden de dood.

Na de verwoesting van de eerste vuurtoren werd door kapitein John Lovett, die eigenaar was van het rotseiland, aan John Rudyard opdracht gegeven een nieuwe vuurtoren te ontwerpen. Het werd weer een houten constructie maar nu rond een kern van baksteen. Het licht werd in 1708 voor het eerst ontstoken. In de nacht van 2 december 1755 vloog de bovenkant van de lantaarn van de vuurtoren in brand. Drie vuurtorenwachters probeerden vergeefs de brand te blussen en de vuurtoren brandde geheel af.

De derde vuurtoren werd ontworpen door ingenieur John Smeaton met een brede basis op granieten blokken. De fundering werd een onverwoestbare stenen en betonnen constructie vastgezet in de rotsen van het eiland met een soort zwaluwstaarten verbinding. De bouw begon in 1756 en het licht werd voor het eerst ontstoken op 16 oktober 1759. De vuurtoren was 18 meter hoog, had een basis met een diameter van 8 meter en boven een diameter van 5 meter. Door erosie onder de rotsen waarop de vuurtoren stond werd de toren in 1877 afgebroken en als gedenkteken herbouwd op Plymouth Hoe. Daar trekt de vuurtoren vele toeristen.

De basis van graniet op het rotseiland is achtergebleven en was te sterk om te slopen. De vierde vuurtoren, ontworpen door James Douglass, is opgetrokken naast de basis van de oude. Het licht werd in 1882 ontstoken en de lamp op de 49 meter hoge vuurtoren knippert twee keer per 10 seconden. Deze vuurtoren is nog steeds in gebruik.

De vuurtoren op Bell Rock is de oudste overgebleven vuurtoren ter wereld die op een rots in zee staat en nog altijd functioneert. De vuurtoren werd door Robert Stevenson ontworpen en gebouwd tussen 1807 en 1810. De vuurtoren staat voor de kust bij Arbroath, Angus, in Schotland in de Noordzee ongeveer 18 kilometer ten oosten van de drukke ‘Firth of Tay’ bij Dundee.

De vuurtoren heeft een hoogte van 35 meter en het licht, dat afwisselend rood en wit knippert, is meer dan 50 kilometer landinwaarts nog te zien. De vuurtoren is zo degelijk gebouwd dat in 200 jaar niets aan onderhoud moest gebeuren. Alleen de lampen en reflectoren zijn in 1843 vervangen. In Abroath is een museum gevestigd, het Signal Tower Museum, waarin de geschiedenis van de vuurtoren is beschreven.

De bouw van de vuurtoren heeft er toe geleid dat deze werd uitgeroepen als een van de ‘zeven wonderen van de industriële wereld’. In 1819 werd door de kunstschilder Joseph Mallord William Turner een schilderij vervaardigd waarop de vuurtoren in enorme golven is weergegeven. Het waterverf schilderij is in bezit van de National Galleries Scotland. Turner heeft de vuurtoren nooit in het echt gezien een schilderde het werk aan de hand van tekeningen van Stevenson.

De vuurtoren op St John’s Point bij Killough, Downpatrick, County Down, Noord-Ierland, werd in 1839 ontworpen door George Halpin Senior. De vuurtoren staat aan de Dundrum Bay en het licht werd voor het eerst ontstoken in 1844. De originele vuurtoren was helemaal wit maar werd in 1903 voorzien van drie zwarte banden. Het overgebleven wit werd in 1954 overgeschilderd in geel.

Oorspronkelijk was de vuurtoren 14 meter hoog maar werd in 1880 verhoogd tot 40 meter. In twee cottages aan de voet van de vuurtoren is het mogelijk om te overnachten. Vele toeristen maken daar gebruik van. Het licht van de toren bestaat uit twee flitslichten die 1½ seconden duren en om de zes seconden herhaald worden.

Op het eiland Wight aan de zuidkust van Engeland staat op een uitloper van de krijtachtige klippen de vuurtoren met de naam ‘Needles Rocks Lighthouse’. Deze vuurtoren is een baken voor schepen die richting Southampton of Portsmouth varen via de Solent. De vuurtoren heeft een hoogte van 31 meter en is opgetrokken uit granieten blokken. De bouw van de toren begon op 26 juli 1857 onder leiding van ingenieur James Walker.

Het licht werd voor het eerst in gebruik genomen op 22 mei 1859. Een 152 kilogram zware klok diende als mistsignaal. Het gewicht voor het mechanisme van de klok moest bij doorlopend gebruik om de 6 uur worden opgetrokken. Nu wordt een misthoorn gebruikt die twee maal gaat per 30 seconden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de vuurtoren door Duitse vliegtuigen gebombardeerd maar geen enkele bom trof doel. Wel werd het glazen huis bovenin getroffen door mitrailleurkogels maar het licht zelf bleef onbeschadigd. In 1986 werd een helikopter platform op de vuurtoren aangebracht. Overigens heb ik nergens een afbeelding kunnen vinden van de vuurtoren met blauwe banden zoals op de postzegel in plaats van de rode banden te zien op de prentkaart.

James Douglass die de vierde vuurtoren voor Eddystone had gebouwd, heeft ook de vuurtoren met de naam ‘The Smalls’ opgetrokken naar ontwerp van James Walker. The Smalls is een eenzame rots ongeveer 16 kilometer uit de kust van Pembrokeshire in Wales ten westen van St. Brides Bay. Voordat op de rotsformaties een vuurtoren werd gebouwd zijn hier tientallen schepen vergaan. De eerste vuurtoren werd op 1 september 1776 in gebruik genomen, gebouwd door ingenieur Henry Whiteside. De tweede vuurtoren, afgebeeld op de postzegel, werd in 1861 in gebruik genomen.

Rond de eerste vuurtoren doet een verhaal de ronde over de dood van een van de twee vaste vuurtorenwachters op de eerste vuurtoren. Deze vuurtoren was gebouwd op dikke eiken palen die in de rotsen waren verankerd met bovenop een soort hut met het vuurtorenlicht. Een van de vuurtorenwachters werd ziek en ondanks pogingen van de ander om aandacht te trekken van passerende schepen werd de zieke, Thomas Griffith, niet gered en overleed. Zijn metgezel, Thomas Howell, vervaardigde een soort doodkist van planken uit de hut en maakte die vast aan de reling van de hut. De doodkist viel na enkele stormen uit elkaar maar het lichaam bleef aan de reling hangen. Tot na weken een boot met redders kon aanmeren bij de vuurtoren en het stoffelijk overschot en de inmiddels mentaal en fysiek erg verzwakte vuurtorenwachter naar land gebracht konden worden.

In verband met de uitgifte van de vuurtorenserie zijn vele eerstedag enveloppen uitgegeven met vele verschillende stempels voor de eerste dag van uitgifte. Bovenstaand een voorbeeld van het eerstedag stempel van Plymouth met een afbeelding van de eerste vuurtoren en daarnaast de vuurtoren op het eiland Wight.

Wist u dat er een postkantoor heeft bestaan met de naam ‘Lighthouse’? Dit postkantoortje, dat op maandag 12 mei 2008 om 13.00 uur de deuren sloot, was sinds 1978 gevestigd in de kustplaats Fleetwood in het graafschap Lancashire. Het was te vinden op 66 North Albert Street en was een van de 2.500 slachtoffers van de bezuinigingsoperatie opgelegd door de regering te Londen. Het postkantoor in een winkel lag vlak bij de vuurtoren met de naam ‘Pharos’. Het was een van de 58 postkantoren in het graafschap Lancashire dat toen werd opgeheven. Maar de in 1899 geopende tramverbinding met Blackpool bestaat nog steeds en het eindpunt in Fleetwood bestaat uit een lus om de vuurtoren heen.

In Dover staat nog een vuurtoren met de naam ‘Pharos’. Deze toren staat net buiten de kasteelmuren van die stad en is gebouwd in de Romeinse tijd. Het is een van de grootste nog bewaard gebleven bouwwerken van de Romeinen in Groot-Brittannië. De toren, gebouwd tijdens de regering van keizer Gaius Julius Civilis, ook wel Claudius genoemd, is bijna 16 meter hoog en biedt uitzicht over de zee. Zou Claudius tijdens zijn korte verblijf in Engeland de Pharos in Dover ook hebben gezien? Of later misschien keizer Hadrianus?

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Groot Brittannië • Musea • Schilderkunst • Vuurtorens

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(4 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...