Owen deed een opleiding tot arts maar raakte geobsedeerd door de anatomie van dieren. Na zijn studie werd hij assistent van William Clift, conservator van het museum van het Royal College of Surgeons dat een grote nalatenschap had gekregen van William Hunter. De voorwerpen uit deze collectie, waaronder veel opgezette dieren en skeletten, moest worden gecatalogiseerd. Door zijn nauwkeurige omschrijvingen van de skeletten kreeg hij toestemming om alle dieren die waren gestorven in de Londense Zoo te ontleden en zijn onderzoeken schriftelijk vast te leggen.

In 1841 verscheen zijn ‘Report on British Reptiles’ dat werd gepresenteerd tijdens het elfde congres van de ‘British Association for the Advancement of Science’ gehouden in juli 1841 te Plymouth. Daarin gebruikte hij voor het eerst de naam ‘Dinosauria’ voor uitgestorven reptielen. In het rapport kwamen nieuwe namen voor zoals ‘Enaliosauria’ voor de reptielen, waaronder de ‘Ichthyosaurus’ en ‘Plesiosaurus’. Het rapport werd in 1842 gepubliceerd. Het congres was, toen 250 jaar gelden, aanleiding voor Royal Mail om een serie postzegels te wijden aan dinosauriërs. Na werkzaam te zijn geweest als opzichter in het British Museum werd op zijn initiatief in 1881 een zelfstandig museum opgericht in South Kensington, Londen, met de naam ‘Natural History Museum’.

Roayl Mail gaf een eerstedag envelop uit met daarop het portret van Richard Owen, een gespiegeld portret dat lijkt op het portret zoals dit te zien op de foto die hem toont op 76-jarige leeftijd alsmede zijn handtekening zoals dat voorkwam op zijn rapport uit 1841. Het portret op de envelop is afkomstig van een gravure vervaardigd in 1880 door graveur Charles Henry Jeens.

In het begin van de 19^de eeuw werd in Zuid-Engeland het skelet gevonden van een van de eerste dinosauriërs door Gideon Algernon Mantell. Het was ook een van de eerste door Richard Owen in 1842 door hem erkende dinosaurus. Vele vondsten van skeletten van deze soort werden gevonden in een kolenmijn in Bernissart in België waardoor de volledige naam werd: ‘Iguanodon bernissartenis’.

Op bovenstaande prentkaart is een reconstructie afgebeeld van de Iguanodon vervaardigd door A. Braddock. Deze reptiel leefde meer dan 100 miljoen jaar geleden op onze planeet. De Iguanodon kon acht meter lang worden met een gewicht van 3.000 kilogram. Het was een planteneter.

De ‘Stegosaurus’ is eveneens een planteneter en kwam voor in het tijdperk van de Jura, 200 miljoen tot 145 miljoen jaar geleden. Het eerste fossiel van de Stegosaurus werd in Colorado, Verenigde Staten, gevonden in maart 1877. Professor Othniel Charles Marsh gaf dit fossiel de naam Stegosaurus en dit dier is bij velen bekend vanwege zijn opvallende uiterlijk door de rijen beenplaten op de rug die liepen van zijn kop tot de staart.

Voor de Stegosaurus vervaardigde Braddock een reconstructie die echter niet helemaal juist is, omdat de staart met de stekels niet over de grond sleept maar in de lucht steekt en gebruikt werd als afweer tegen roofdieren. Door de korte voorposten en lange achterpoten kon het dier niet rennen en de stekels waren dan ook het enige afweermiddel tegen aanvallen. Owen had echter al in 1874 een skelet in Engeland bij Swindon gevonden van wat later bleek van de Stegosaurus te zijn. Hij noemde dat toen ‘Dacentrurus’ en later voorzien van de naam ‘Stegosaurus  armatus’.

Zeventig tot zesenzestig miljoen jaar geleden leefde de vleesetende ‘Tyrannosaurus’, in het tijdperk dat ‘Krijt’ wordt genoemd. De eerste resten, een tand, van dit dier werden in 1874 door Arthur Lakes gevonden bij Golden in de staat Colorado, Verenigde Staten, maar werd niet toegeschreven aan de Tyrannosaurus. Pas in 1892 werden grotere delen van skeletten gevonden die toen toegeschreven werden aan andere dinosauriërs. De ‘Tyrannosaurus rex’ werd voor het eerst als zodanig aangeduid in 1905 door Henry Fairfield Osborn, directeur van een natuurhistorisch museum in de Verenigde Staten.

De Tyrannosaurus was een enorm grote vleeseter en kon met zijn veertien meter lengte een gewicht bereiken van 8.000 kilogram. Als hij rechtop op zijn enorme achterpoten liep bleef hij in evenwicht door de dikke staart. De voorposten waren heel erg klein. Het dier viel zijn prooi aan met de enorme kaken in de zware kop. De spieren in de kop konden een geweldige kracht ontwikkelen waardoor de gevangen prooi geen kans maakte te overleven. Het was indertijd het grootste landroofdier ter wereld.

De ‘Protoceratops’ kwam voor in de periode van het late ‘Krijt’ in het gebied van Mongolië en een groot deel van China. Het eerste fossiel werd op 22 september 1922 bij toeval gevonden in Mongolië door James Blaine Shackelford tijdens een expeditie van het American Museum of Natural History. Bij latere expedities werden meer dan zestig schedels en beenderen van dit dier in dat gebied gevonden.

Exemplaren van de ‘Protoceratops’ op een prentkaart uitgegeven door het Chicago Natural History Museum naar een muurschildering van Charles R. Knight en Ernest R. Graham Hall. Het waren vrij kleine dieren met een lengte van tweeënhalve meter en een gewicht van 175 kilogram. Waarom deze dinosauriër afgebeeld is op de postzegel is onduidelijk, omdat Richard Owen op 18 december 1892 was overleden en het skelet van de ‘Protoceratops’ nooit heeft kunnen aanschouwen.

Rond 1867 werden de eerste skeletdelen van de ‘Triceratops’ gevonden in het rijke fossielengebied van de plaats Golden in de Verenigde Staten. In 1889 kreeg deze dinosauriër zijn naam gegeven door professor Othniel Charles Marsh. De naam Triceratops betekent driehoorngezicht. Het dier kon negen meter lang worden, drie meter hoog en een gewicht bereiken van 13.000 kilogram. Het was een planteneter.

Braddock heeft ook van de Triceratops een mooie reconstructie vervaardigd die afgebeeld is op de prentkaart. Vermoedelijk 66 miljoen jaar geleden is het dier uitgestorven door de inslag van een grote meteoriet. De Triceratops kwam alleen voor Noord-Amerika tot aan de grens met Canada. De natuurlijke vijand van de Triceratops was de Tyrannosaurus.

In Groot-Brittannië bestaan enkele musea waar modellen van dinosauriërs en skeletten daarvan zijn tentoongesteld. Het grootste museum op dit gebied is te vinden in Dorchester in Zuid Engeland aan de zogenoemde ‘Jurassic Coast’. Buiten het museum staat een model van de Triceratops. Tijdens een van onze vakanties hebben we dat museum bezocht. En in Zuid Wales de grotten van Dan-yr-Ogof waar ook een groot aantal modellen van dinosauriërs tegen de hellingen van de heuvels aan zijn te zien en te horen! Beslist de moeite waard omdat daar tevens een mooie grot kan worden bezocht ontstaan door de rivier ‘Llynfell’.

Maar het meest bekend is ‘Nessie’, het monster van Loch Ness. Vele foto’s bestaan van dit monster met een lange nek die echter allemaal onduidelijk zijn waardoor het bestaan van ‘Nessie’ nooit echt is aangetoond. En enkele foto’s zijn later ontmaskerd als zijnde bedrog. Het meer in Schotland is door de telkens terugkerende berichten over waarnemingen van het monster een grote trekpleister voor toeristen geworden met een eigen toeristencentrum. Gelooft u in het bestaan van het ‘Monster van Loch Ness’?

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Groot Brittannië • Verenigde staten • Musea • Schilderkunst

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(5 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...