In het postzegeluitgifte programma van 1968 van de Britse Post was een serie van vier postzegels opgenomen met als thema: bruggen. Waarom voor bruggen was gekozen is niet in het programma vermeld. De serie kwam uit op 29 april 1968.
De directeur-generaal van de Britse Post, Edward Short, had opdracht gegeven om in vier afbeeldingen de geschiedenis weer te geven van Britse bruggen die goed bekend waren bij Britse bevolking. Hij voegde daar nadrukkelijk aan toe dat een brug in Wales erbij moest zijn. Het moesten een prehistorische of middeleeuwse brug zijn, een brug uit de 17de eeuw, een Victoriaanse brug en een moderne brug. Ontwerper Jefferey Matthews had het niet moeilijk. Hij koos voor de Tarr Steps, een Romeinse oeververbinding over het riviertje de Barle in het huidige nationale park Exmoor.
In een van onze vakanties hebben we deze brug gezien en er overheen gewandeld. De stenen platen wegen wel 1 tot 2 ton per stuk. De brug is 55 meter lang en heeft 17 overspanningen. Het water stond niet zo hoog als te zien is op de prentkaart. Naast de brug ligt een doorwaadbare plaats (dit wordt hier een ‘ford’ genoemd) en bij laag water kun je met de auto oversteken. De Britten noemen een dergelijke brug ‘clapper bridge’ en we hebben ook op andere plaatsen dergelijke bruggetjes gezien zoals in Devon, bij Postbridge. Maar de Tarr Steps is de oudste nog bestaande stenen brug.
De brug bij Aberfeldy in Schotland heeft een naam: General Wade’s Bridge. De brug werd gebouwd in opdracht van generaal Wade die tussen 1726 en 1735 een 402 kilometer lange weg liet aanleggen ‘voor het verzekeren van een veilige verbinding tussen de hooglanden en de handelssteden van het lage land’. De weg is thans de Poplar Ave en heeft nummer B846. De op de postzegel afgebeelde brug is een van de veertig bruggen in de toen nieuw aangelegde route. De brug over de rivier Tay werd ontworpen door William Adam en kwam gereed in 1733. De postzegel werd ontworpen door de in 1931 in Schotland geboren ontwerper J. Andrew Restall.
De brug heeft vijf overspanningen en is 112 meter lang. Omdat de brug slechts 4½ meter breed is, kunnen auto’s elkaar niet passeren. Er staan dan ook verkeerslichten om de brug ongehinderd te kunnen oversteken. Vlak bij de brug staat het ‘Black Watch Memorial’, een monument op een stapel rotsblokken in de vorm van een soldaat. Het stelt soldaat Farquhar Shaw voor gekleed in het uniform van het Black Watch Regiment. Het monument werd in 1887 onthuld en was ter herdenking van de oprichting van het Black Watch Regiment in oktober 1739 bij Taybridge. Formeel werd het regiment op 1 juli 1881 opgenomen in het leger van Groot-Brittannië.
De eerste moderne ijzeren hangbrug ter wereld werd geopend op 30 januari 1826. De brug, ontworpen door Thoma Telford, vormt de verbinding over de weg tussen Bangor op het vaste land van Wales en het eiland Anglesey. De brug is 305 meter lang met een centrale overspanning van 177 meter, een breedte van 12 meter en een doorvaarthoogte van 30 meter. De postzegel werd ontworpen door Leonard Rosoman. Op de postzegel is zowel de naam van de brug in het Welsh als in het Engels opgenomen. Voor het eerst dat de taal van Wales op een postzegel werd gebruikt.
Het eerste stadje dat men tegenkomt bij het verlaten van de brug is wereldberoemd vanwege de naam: Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch. Het naambord op het treinstation is een van de meest gefotografeerde objecten op het eiland. Het station is meer een toeristische bezienswaardigheid dan een station. Maar de bewoners zelf noemen hun woonplaats eenvoudigweg Llanfair PG. Op het station stoppen alleen treinen op verzoek. Net een bushalte….
Jeffery Matthews ontwierp meer postzegels voor de serie van vier. Onder andere de 18de eeuwse Pulteney Bridge in Bath, de Victoriaanse Tower Bridge in Londen, de 17de eeuwse Clare Bridge in Cambridge, de toen gloednieuwe Severn Road Suspension Bridge geopend op 6 september 1966 tussen Engeland en Wales en nog enkele.
Zijn ontwerp voor de postzegel met een afbeelding van de fly-over bij Chiswick werd gekozen als moderne brug. Het is in feite geen brug maar een viaduct om het verkeer van en naar West Londen te ontlasten. Het viaduct werd geopend in september 1959 door actrice Jane Mansfield. Oorspronkelijk was het niet de bedoeling om er een snelweg bij te maken maar in 1964 werd het opgenomen in Motorway M4. Al in 1960 werd het viaduct verlengd met meer dan drie kilometer, op pijlers boven de oude A4. Nu is de Motorway M4 gereed vanaf West-Londen tot diep in Zuid-Wales en eindigt bij de rotonde met de aansluiting op de A48 en de A483 ten noorden van Pontarddulais, meer dan 300 kilometer lang.
De brug over de Severn die deel uitmaakt van de M4 is afgebeeld als vignet op de eerstedag envelop. Dit vignet werd eveneens ontworpen door Jefferey Matthews en goedgekeurd in april 1968 door de directeur-generaal van het General Post Office, de Britse postdienst. Of hij ook het vreemd gevormde stempel voor de eerste dag van uitgifte had ontworpen is mij niet bekend. David Gentleman, ontwerper in dienst van drukkerij Harrison and Sons Ltd. had ook een aantal ontwerpen voor de postzegels vervaardigd. Met afbeeldingen van onder andere de Winch Bridge over de Tees, de Iron Bridge in Shropshire, de Ancient Clapper Bridge bij Dartmeet in Devon en de Ashness Packhorse Bridge bij Derwentwater, maar die werden allemaal afgekeurd. Er was dus keuze genoeg! Dit voor de Anglofielen: welke brug – of bruggen – had u gekozen?
Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Groot Brittannië • Bruggen
Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?
Kijk dan bij Collect Club.
(3 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)
Laden...
Reacties (2) Schrijf een reactie
Of iemand die van typisch droge Britse humor houdt, daarom zichzelf meteen ook als Anglofiel mag definiëren, is voor discussie vatbaar, maar Cees stelt z’n vraag expliciet aan de Anglofielen onder ons, dus ik waag het er maar op om hem en de andere lezers van deze blog mijn keuze voor te leggen.
Iedereen die in de Engelse universiteitsstad Cambridge is geweest, heeft daar ongetwijfeld de “Bridge of Sighs” gezien, of de Brug der Zuchten, voor degenen onder ons die het Engels niet machtig zijn. Zo genoemd naar het meer bekende Venetiaanse voorbeeld, en waarom dat zo is, ontdekt de belangstellende lezer door eenvoudig “Bridge of Sighs Cambridge” te googelen. Overigens heeft ook Oxford zijn Bridge of Sighs, maar die is m.i. veel minder indrukwekkend.
De Brug der Zuchten over een kanaal in Venetië, gebouwd rond 1600 hebben we een keer gezien tijdens een bezoek aan die stad. We waanden ons in Japan vanwege de vele toeristen.. Maar ook de Hertford Bridge over de New College Lane die het oude en nieuwe gebouw van het gelijknamige College met elkaar verbindt hebben we vaker gezien. En de in 1831 gebouwde brug over de River Cam kennen we ook. Trouwens, het waren niet de enige vier bruggen die als ontwerp waren uitverkoren. Een ontwerp met de Pulteney Bridge in Bath werd helaas afgewezen, ook een prachtig exemplaar. En de Monnow Bridge uit 1272 te Monmouth, ook afgewezen.Cambridge was ook in beeld met een postzegelontwerp met de Clare Bridge uit 1640, afgewezen. En de Iron Bridge in Shropshire, een toeristische trekpleister, afgewezen. En zelfs de eerste Europese kettingbrug, de Winch Bridge uit 1741 over de River Tees moest het ontgelden. Maar ja, er moest een keuze gemaakt worden, en de twee bruggen der zuchten zaten er niet bij.
Schrijf een reactie
(registratie is niet nodig)