Op de postzegel van 13^p de legende over de meidoorn in Glastonbury, graafschap Somerset. Volgens die legende landde Joseph van Arimathea vanuit het Heilige Land op de toenmalige kuststrook wat nu de Wearyall heuvel is en stootte zijn staf in de grond. Deze staf schoot wortel en groeide uit tot een meidoorn. Het wonderlijke was dat de meidoorn twee maal per jaar bloeide. In het voorjaar maar ook met de kerst. Scheuten van de meidoorn werden op verschillende plaatsen geplant, zoals binnen de muren van de in 1539 verwoeste Abdij van Glastonbury.

Deze meidoorn, ook wel hagedoorn genoemd, wordt beschouwd als DE meidoorn van Joseph, maar dat is zeer onwaarschijnlijk. De meidoorn in de abdij wordt echter wel de Heilige Meidoorn genoemd. Als men de ruïne van de abdij gaat bezoeken, komt men door het poortje rechts van de meidoorn op de prentkaart. Op het terrein van de abdij ligt een graf dat toegeschreven wordt aan koning Arthur. Op de achtergrond van de kaart de toren van de episcopale kerk van Johannes de Doper. Ook hier staat op het kerkhof een nakomeling van de meidoorn van Joseph van Arimathea.

In Wales kent men in de dorpen gelegen in de vallei van het riviertje de Tanad een gebruik dat met kerstmis wordt gevierd. Het is een kerkdienst die op kerstmorgen plaats vindt tussen 3 uur en 6 uur. Het woord ‘plygain’ stamt uit het Latijnse ‘pullicantio’ en betekent ‘als de haan kraait bij zonsopgang’. Dan worden verschillende kerstliederen, carols geheten, gezongen. Het woord plygain is heel oud en werd al in de 13^de eeuw gebruikt. De processie, die bij de viering hoort, wordt voorafgegaan door vrouwen met een brandende kaars in een kandelaar. De liederen worden gezongen door één persoon tot een compleet koor. Het riviertje de ‘Afon Tanad’ begint ongeveer bij de plaats Llangynog, stroomt langs Pen-y-bont-fawr en mondt uit in de rivier de Vyrnwy.

De Hebrides Tribute kent een lange geschiedenis en is terug te voeren tot de vroege eeuwen van de Keltische Christelijke Kerk. Het is gebaseerd op de opdracht die Christus gaf aan Petrus om precies zevenhonderd en zeven slagen te roeien voordat hij een wonderbaarlijke vis ving. Deze vis werd toen een onuitputtelijke maaltijd voor grote menigten hongerige mensen die aten totdat ze niet meer konden.

Vissers in North-Uilst, te zien op de prentkaart, op de Schotse eilanden die de Hebriden vormen, spelen dit elk jaar na. Ook zij roeien zevenhonderd en zeven slagen en vangen dan de ter plaatse voorkomende haringen. Daarna verdelen zij de vangst onder de armen als eerbetoon aan de geboorte van Christus.

Het luiden van klokken, het ‘bell ringing’ door enkele klokkenluiders is een liefhebberij in vele steden en dorpen. Zelfs worden wedstrijden gehouden om de eer van de beste luidpatronen, waarbij de klokken met bepaalde tussenpozen telkens een andere volgorde laten horen. Dat wordt gedaan met vier tot zes luidklokken en vele duizenden melodieën kunnen worden gespeeld.

In het stadje Dewsbury in West-Yorksire wordt het anders gedaan. Daar worden de luidklokken van de parochiekerk, de kerk van Allerheiligen, niet op eerste kerstdag geluid, maar de klokkenluiders beginnen de avond er voor om 22.30 uur tot precies middernacht. Waarom dat tijdstip is gekozen berust op de overlevering, dat Black Tom de Soothill, een rijke landeigenaar, de kerkklokken schonk als boetedoening voor de moord op een bediende. Een andere overlevering zegt dat de klokken werden geluid als teken dat de duivel stierf toen Jezus werd geboren.

In de middeleeuwen was het een wijdverbreide gewoonte om een jongen te ‘benoemen’ tot bisschop van een kathedraal in plaats van de reguliere bisschop. Dat werd gedaan tot de dag van de Onnozele Kinderen, 28 december. Op die dag herinnert de Katholieke Kerk zich het martelaarschap van de jongetjes van twee jaar en jonger in Bethlehem, die op bevel van koning Herodes werden gedood. In Engeland werd de jongensbisschop op 6 december gekozen, het feest van Sinterklaas, de patroonheilige van kinderen, en zijn autoriteit duurde tot de dag van de heilige Onschuld, 28 december. Het is lange tijd in onbruik geweest.

De gewoonte is in 1973 nieuw leven ingeblazen in de kathedraal van Hereford. Dat gebeurde voor een speciale kinderdienst, met volledige en traditionele ceremonies. Sinds 1982 vindt deze kinderdienst jaarlijks plaats. De jongensbisschop predikt vanaf de preekstoel en leidt gebeden bij verschillende diocesane Advent-diensten.

In een speciale omslag werden 36 postzegels van 13^p aangeboden voor een kortingsprijs van £4.60. In het omslag bevonden zich zegels met op de achterzijde blauwe vijfpuntige sterren gedrukt. Hiermee kon worden voorkomen dat postzegels zouden worden ingewisseld op het postkantoor voor de prijs van 13^p per stuk om zo illegaal geld te verdienen.

Overigens kon men ook een postzegelboekje aanschaffen waarin 10 postzegels van 13^p van het type Machin waren opgenomen tegen de prijs van £1.20.

Op 2 december 1986 besloot men om een postzegel uit te geven in de waarde van 12^p die bestemd was voor postzendingen in het tarief van de tweede klasse.

De oplage van de postzegel van 12^p was gigantisch. Hiervan werden 100.613.200 stuks verkocht. Maar nog groter was het aantal postzegels van 13^p die als kortingszegels werden verkocht met op de achterzijde de blauwe sterren: 164.743.600 stuks. De legende rond de meidoorn te Glastonbury was voor mij bekend omdat we deze in werkelijkheid ook enkele keren hebben gezien tijdens onze vakanties. En u kent waarschijnlijk ook de naam Glastonbury. Wellicht van de kerktoren op de heuvel, Glastonbury Tor, beeldmerk van een bekende schoenenfabriek, of van het jaarlijkse openlucht muziekfestival?

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Groot Brittannië • Kerken • Kerst • Religie

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(5 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...