Omdat er maar heel weinig tijd was om een nieuwe postzegel te ontwerpen, werden aangepaste ontwerpen aan de Koning voorgelegd die waren bedoeld voor de toekomstige kroning van Edward VIII. Foto’s genomen van de Koning en Koningin door Dorothy Wilding op 15 december 1947 werden in de ontwerpen gemonteerd. In de ontwerpen waren bekende bezienswaardigheden opgenomen, zoals het kasteel van Windsor, de Tower Bridge en Buckingham Palace. Een foto van een van de ontwerpen van G.T. Knipe die in dienst was van drukkerij Harrison is hierboven afgebeeld en bevindt zich in het Postmuseum in Londen. Ook andere ontwerpen van H.L. Palmer, L. Thornton, J.R.R. Stobie, ook in dienst van Harrison, en Joan Hassall werden voorgelegd. De Koning wees het ontwerp echter af en wilde uitsluitend ontwerpen zien waarop hij en zijn echtgenote voorkwamen.

De foto’s die voor het eerste aangepaste ontwerp waren gebruikt, werden toegepast in het definitieve ontwerp voor de postzegel van 2½^D. Opvallend daarbij is, dat de foto van de Koningin gespiegeld lijkt te zijn weergegeven. De fotografe, Dorothy Wilding, heeft op 15 december 1947 foto’s genomen waarbij de Koningin zowel naar links als naar rechts kijkt. Het ontwerp was vervaardigd door G.T. Knipe. De woorden ‘silver wedding’ werden weggelaten en volstaan werd met de jaartallen 1923 en 1948. De postzegels werden gedrukt in vellen van 120 stuks, 20 rijen van zes.

Voor de postzegel met de waarde van £1, werden dezelfde foto’s gebruikt. De omranding werd ontworpen door Joan Hassall. Ze had opdracht gekregen om eenvoudige portretzegels te ontwerpen, met als voorbeeld de postzegels van België van 1935, 1936 en 1939 met het portretten van Koningin Astrid (rouwzegel), Kroonprins Boudewijn en Peter Paul Rubens. Het ontwerp werd door de Koning op 13 februari 1948 goedgekeurd. Het was de bedoeling om deze hoge waarde in plaatdruk aan te maken maar door tijdgebrek waard daarvan afgezien. Beide zegels werden in rasterdiepdruk vervaardigd. Van de 2½^D werd een zeer grote oplage gemaakt, 147.500.000 zegels, maar van de waarde van £1 slechts 419.628 stuks in vellen van 20. Dat er haast bij was blijkt uit de gegevens van het Postmuseum in Londen. De drukvormen werden goedgekeurd op 20 april 1948 waarna de persen konden gaan draaien.

Beide waarden werden uitgegeven met opdruk en aangepaste waarden voor overzeese agentschappen zoals Tanger (en Tangier), Marokko, Koeweit, Bahrein en Muscat.

De koloniën en dominions gaven de twee zegels, een in lage waarde en een in hoge waarden, uit met dezelfde afbeelding, maar soms in een ander formaat, staand in plaats van liggend. Verder werden andere kleuren gebruikt dan alleen blauw voor de lage waarden.

De hoge waarden waren meestal 10 shilling of 1 pond. Ook hier werden verschillende kleuren gebruikt.

Elf staten behorende tot Malaya (Maleisië) gaven voor elk gebied eigen zegels uit, zoals bovenstaand voorbeeld van de deelstaat Penang.

De postdienst van Zuid-Afrika gaf slechts één zegel uit van 3^D maar wel als paartje in twee talen, Engels en Afrikaans. De afbeeldingen, de foto’s van Dorothy Wilding, van de Koning en Koningin stemden overeen met die van het afgekeurde ontwerp voor de Britse zegels. Verder verscheen de zegel met opdruk SWA, South West Africa.

In totaal werden 69 uitgiften van twee zegels gerealiseerd, dus totaal 168 verschillende postzegels. Hiervoor werd zelfs een speciaal roodleren postzegelalbum in verkoop gebracht waarin op elke bladzijde twee zegels per uitgifte konden worden opgenomen. De lage waarden komen gebruikt op poststukken veel voor maar de hoge waarden, zijn vooral uitgegeven om de postzegelverzamelaars ‘tevreden te stellen’. Of ze inderdaad tevreden waren met deze enorme serie valt te betwijfelen vanwege de hoge kosten. Verzamelt u dergelijke uitgiften, ook wel omnibus uitgiften genoemd?

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Thematisch • Aden • Cyprus • Koningshuizen

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(5 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...