Een verrassings-zakje, een ‘Wundertüte‘ noemt men hem bij onze oosterburen. Het is een klein gesloten rechthoekig papieren zakje waarin een verassing verborgen zit. Je kon hem kopen of je kreeg hem gratis bij een of ander product. Je kunt van buitenaf niet zien wat er in zit.
In Duitsland na de Tweede Wereldoorlog, krijgen scholieren en leerlingen bij aanvang van het schooljaar ook vaak een ‘Wundertüte’ aangereikt, ook hiervan is de inhoud een geheim. In de Bondsrepubliek Duitsland werden deze verassingszakjes ook gewoon verkocht voor 20 of 30 Pfennig, in de DDR kostten ze 50 Pfennig. De inhoud is vaak onnozel en zeer beperkt, altijd wel een snoepje of gepofte rijst, speeltjes van plastic, miniatuurspeeltjes, plakplaatjes en vaak ook postzegels. In ieder geval stimuleren ze de verzamelwoede. Het hele idee van deze zakjes berust op een verlangen naar iets beters of het ontbrekende plaatje. Zo wordt een wensvraag gekweekt, vaak bij een bepaalde daarvoor gevoelige leeftijdsgroep.
Er bestaan verrassingszakjes apart voor jongens en meisjes of voor bepaalde leeftijdscategorieën. De tegenwoordig meest bekende ‘Wundertüte’ is wel het choco-ei, van Ferero. Het zakje is een plastic ei geworden.
De figuurtjes zijn inmiddels ook een gewild verzamelobject geworden. Bedoeld voor kinderen, maar ook veel volwassenen verzamelen dit. Het principe van de “verrassing” in een zakje of ei, iets dat steeds doet verlangen en nieuwsgierig maakt, functioneert zo goed, dat reclamestrategen steeds weer voor deze vorm van reclame kiezen.
Firma’s in Nederland kozen vaak voor deze aanpak met behulp van postzegels.Daar hoef je natuurlijk nu niet meer mee aan te komen.
Ik vond twee voorbeelden uit Nederland. Bij het benzine tanken en bij de soep. In het GULF zaten drie goede zegels maar als de kwaliteit van de soep net zo is geweest als de waarde van de zegels, dan was het niet veel soeps!
Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• DDR • Duitsland • Nederland • Tweede wereldoorlog
Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?
Kijk dan bij Collect Club.
(4 stemmen, gemiddeld: 4,00 uit 5)
Laden...
Reacties (3) Schrijf een reactie
Dit verhaal brengt herinneringen terug aan “Het snoepje van de week” van “De Gruyter”, echte wundertuten. Ik geloof niet dat er ooit postzegels in zaten maar het was altijd extra motivatie om de boodschappen te doen.
In België zaten eind jaren ’60 bij smeerkaas “Milkana” plastic zakjes met ongestempelde postzegels. Op de gomzijde van die zegels was repeterend het woord Milkana aangebracht. Altijd goedkope zegels natuurlijk, de laagste waarden van thematische reeksen van Rwanda of Polen, dat soort landen, maar wel steeds mooie plaatjes voor de kinderen die we toen waren. Enkele van die zegels herinner ik me nu, bijna 50 jaar later, nog steeds!
Maar ook ESSO had in die tijd zakjes met drie zegels met ook een thema.
Ik heb er nog steeds een aantal.
Schrijf een reactie
(registratie is niet nodig)