In Posen studeerde hij ook nog eens Biologie aan de universiteit. Toen hij op Kreta door de Britten gevangen genomen werd waren die zo onder de indruk van het filmmateriaal, dat hij voor de BBC mocht werken. Hij kwam uiteindelijk einde veertiger jaren in München terecht, waar hij in 1949 zijn eerste internationale natuur- en bioscoopfilm draaide.

Hij ontmoette Konrad Lorenz, die met het bestuderen van het gedrag van onder andere ganzen de Nobelprijs toegekend kreeg. Dat resulteerde in een hechte samenwerking en leverde enkele prachtige prijs gekroonde films op. Omdat hij een film maakte over spechten in het bos, titel:’ de timmerlui van het bos’, noemde men hem in Engeland ‘mr. Woodpecker’. Hij maakte in opdracht van de Belgische koning een film over de berggorilla’s. In 1962, als eerste filmer vroeg hij aandacht voor de Galapagos eilanden, met de film’ Landing in Eden’. Daar werkte hij samen met een leerling van Lorenz: Eibl-Eibelsfelt. Zo ontwikkelde zich een hechte naoorlogse school, dat voor de gedragsleer (ethologie) in de Biologie een hele grote betekenis had en de aanzet tot de ethologie lag dan ook in Duitsland.
De levensverhalen van Grzimeck en Sielmann waarmee hij later heel intensief zou samenwerken, kruisten zich in het onheil: ook zijn zoon kwam om, bij een ongeluk in Kenia tijdens een expeditie. Zijn documentaire “The Hellstrom Chronicle”kreeg in 1972 een Oscar. Zowel Grzimeck als Sielmann werden beiden bij het grote publiek bekend door hun televisie programma’s: Sielmann presenteerde de “Expeditionen ins Tierreich”,veelal samengesteld uit eigen filmmateriaal. In 1994 kreeg hij een ‘eredoctoraat’ aan de universiteit München, gaf samen met Grzimeck een tijdschrift uit en probeerde de ‘doodsstrook’ langs de Duits-Duitse grens voor de natuur te behouden, uiteraard gesteund door een film: “In de Schaduw van de Grens’. Tegenwoordig vormt dit project de ‘Groene band van Europa’. Om een en ander te beheren werd de ‘Heinz Sielmann-stichting ’opgericht gevestigd in het landgoed Herbigshagen in Duderstadt. Hij overleed op 6 oktober 2006 in München en ligt begraven in de Sint Franciscus van Assisi kapel op het landgoed.

Het heeft verhoudingsgewijs lang geduurd voordat deze groep natuurvorsers, Sielmann, Grzimeck en Lorenz internationale erkenning kreeg. Hoogstwaarschijnlijk is dit te wijten aan het feit dat het noodlot ze in de Tweede Wereldoorlog, aan de verkeerde kant, terecht liet komen.
Nu hebben Sielmann en Grzimeck een postzegel in Duitsland, maar voor Lorenz, nota bene als Nobelprijswinnaar, moeten we nog steeds naar ‘godweetwaar’ gaan om hem op een postzegel te vinden.

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Apen • Nobelprijswinnaars • Tweede wereldoorlog • Vogels

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(2 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...