Het meest westelijke eiland van de Faroes die bestaan uit 18 eilanden en een aantal onbewoonde eilandjes in de vorm van rotsen, heeft de naam Mykines. De naam zou afkomstig zijn vanuit het Keltische muc-innis, wat varkenseiland betekent. Geen varkens zoals wij die kennen, maar walvissen die ook wel zee-zeugen worden genoemd.

Op het eiland ligt een dorp met eveneens de naam Mykines en ligt aan de noordwestzijde van het eiland. Hier woont een tiental mensen maar het heeft wel een kerk, een schooltje en een postkantoor. De houten huizen zijn zwart geteerd en de daken bestaan uit turf. Het eiland is vooral bekend bij vogelliefhebbers die hier veelal als toeristen in de zomermaanden naar toe gaan. En dan is het rotsige eiland Hólmurin of Mykineshólmur dat met een smalle stalen voetgangersbrug verbonden is met het hoofdeiland, de bestemming. Hier komen duizenden zeevogels voor, zoals de Jan van Gent en de papegaaiduiker die daar hun broedplaatsen hebben.

Het eiland kent twee ‘bergen’, een met een hoogte van 560 meter, de Knúkur en een met een hoogte van 350 meter, de Árnafjall. Een legende vertelt dat de 55 meter hoge basaltzuilen in het grijze verleden een bos was. De koning van Noorwegen wilde belasting heffen bij de bewoners van het eiland omdat zij over een bos beschikten. Maar zij verzonnen een list en zeiden dat op het eiland helemaal geen bos voorkwam en voor straf veranderden de bomen in steen.

De tweede serie postzegels met afbeeldingen van vogels verscheen op 13 april 1978. De eerste vogel is de Jan van Gent ofwel de Havssula zoals deze door de bewoners van de Faroer eilanden wordt genoemd. Het is de grootste broedvogel die vooral voorkomt op Mykines en Hólmurin en twee rotsen in zee, Pikarsdrangur en Flatadrangur.

De papegaaiduiker is na de Noordse stormvogel de meest voorkomende vogel van de Faroer. In het broedseizoen zijn naar schatting een miljoen van deze vogels waar te nemen. Maar in de winter is deze vogel van de eilanden vrijwel verdwenen en naar gematigder eilanden vertrokken. Bekend daarbij is het eiland Lundy voor de noordwestkust van het Engelse Devon, eveneens beroemd om de papegaaiduikers.

De zeekoet komt ook heel veel voor op de eilanden van de Faroer. Deze vogel behoort tot de familie van de alken. Ze verblijven meestal op zee maar in de broedtijd komen ze aan land. De zeekoeten zoeken hun voedsel vanaf het wateroppervlak door hun kop onder water te steken. Zo vangen ze visjes en kleine ongewervelde dieren. Het grote gevaar dat de zeekoet maar ook andere zeevogels bedreigt, is olie. Met olie besmeurde vogels die het eiland bereiken worden opgevangen en na op krachten te zijn gekomen van de olie ontdaan en weer vrijgelaten.

Twee groot formaat postzegels werden uitgegeven op 7 december 1978. Ze hebben betrekking op de Nationale Bibliotheek van de Faroer eilanden en is gevestigd in de hoofdstad Thorshavn. De bibliotheek bestond toen 150 jaar. Het initiatief tot de oprichting van de bibliotheek kwam van de Deense gouverneur van de Faroer, Christian Ludvig Tillisch. Samen met zijn assistent Jens Davidsen begon hij boeken te verzamelen ten behoeve van de bewoners van de eilanden. In 1830 kreeg de bibliotheek een eigen onderkomen in Thorshavn onder leiding van Jens Davidsen. Op de eerste postzegel is het gebouw te zien waarin in 1830 de bibliotheek was gehuisvest. De zegel werd ontworpen door Flora Heilmann samen met Bardur Jakupsson.

In 1850 beschikte de bibliotheek over zo’n 5000 boeken en door subsidies groeide de verzameling gestaag. De taalkundige M.A. Jacobsen streefde er naar om de taal die gesproken werd op de Faroer eilanden alsmede de cultuur officieel erkend te krijgen naast de Deense taal en cultuur. Door zijn aanhoudende pogingen ontwikkelde de bibliotheek zich als trefpunt voor gelijkgestemde dichters en politici. In 1931 verhuisde de bibliotheek naar een groter gebouw. Sinds 1979 bevindt de bibliotheek zich in een modern complex, ontworpen door architect, auteur en grafisch ontwerper Jákup Pauli Gregoriussen, geboren op 24 april 1932 te Thorshavn. Hij zou nog een aantal postzegels voor de Faroer ontwerpen. De postzegel echter werd ontworpen door Bardur Jakupsson.

Een postzegel die schijnbaar uit de toon viel werd eveneens op 7 december 1978 uitgegeven ter gelegenheid van de 50^ste verjaardag van de meisjesbeweging naast de Scouting, de Gidsen. Had deze beweging iets te doen met de Faroer? In 1928 werd in navolging van vele andere landen, de lokale Gidsenbeweging opgericht. Het initiatief daartoe werd genomen door Henrietta Hansen als Afdeling van de Christelijke Beweging voor Jonge Meisjes. Het uniform van de meisjes bestond en bestaat nog steeds uit een groen shirt. De postzegel werd ontworpen door Frits Johannesen en verscheen in een oplage van 1 miljoen stuks. Maar in 1979 kreeg men als verzamelaar een schrikreactie bij het verschijnen van een postzegel op 19 maart. Daarover kunt u lezen in de volgende Blog over de postzegels van de Faroer.

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Faroer • Noorwegen • Vogels

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(4 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...