Over de ‘Blauwe Mauritius’ is al enkele malen geschreven op de Postzegelblog. En ook over de geschiedenis van deze beroemde postzegel is veel bekend. Die geschiedenis is onder andere te lezen in een boekje dat door het toenmalige Nederlandse PTT Museum werd samengesteld na de aankoop van een exemplaar van deze zegel.
In het boekje beschreef Charles Boissevain, die toen conservator postwaarden was van het museum, de geschiedenis van de twee postzegels die op 21 september 1847 uitkwamen op het eiland Mauritius. Sinds november 1993 heeft het Museum voor Communicatie een exemplaar van de TWO PENCE in de collectie.
Het ontwerp van de twee postzegels werd vervaardigd door Joseph Osmond Barnard, horlogemaker en juwelier in Port Louis, de hoofdstad van het eiland. Hij gebruikte als voorbeeld de zeven jaar eerder uitgegeven Britse postzegel, de Penny Black. In deze zwarte zegel waren de woorden POSTAGE en PENNY of PENCE opgenomen en deze nam hij over op dezelfde plaats in zijn ontwerpen. De Britse zegel had geen landsnaam, maar dat was wel noodzakelijk op zijn ontwerp. Dus het woord Mauritius werd aan de rechterzijde ingegraveerd in het koperen drukplaatje dat hij vervaardigde.
Omdat Barnard niet meer precies wist welke term hij moest invullen op de linkerzijde van de postzegels ging hij naar het postkantoor. Maar daar aangekomen zag hij op de gevel de naam POST OFFICE en vond het ‘logisch’ om dit ook op de postzegel te vermelden.
Eigenlijk net zo ‘logisch’ als op onze eerste postzegels uit 1852 en 1864 waarop de woorden POST ZEGEL prijken.
Op 29 april 2015 werd het drukplaatje al getoond in zwart-wit, maar in kleur is deze nog veel mooier te bekijken.
Verder computeruitsneden van het drukplaatje waarbij de uitsneden later zijn gespiegeld. Daarmee zijn de gravures van Barnard nog beter te bewonderen. Maar wat is de geschiedenis van dit drukplaatje? Want men dacht jarenlang dat dit plaatje verloren was gegaan. Als u het wilt weten kijk dan op de website van veilinghouder David Feldman: http://www.davidfeldman.com/the-mauritius-post-office-plate/. In een 20 minuten durende documentaire wordt het volkomen duidelijk. Zelf was ik zo gelukkig en met mij vele duizenden bezoekers aan de postzegeltentoonstelling Europhilex 2015 in Londen het plaatje in levende lijve te zien in de stand van de Royal Philatelic Society London.
Daarmee gecombineerd met een bezoek aan het Museum voor Communicatie in Den Haag, een van de bezitters van een postzegel van TWO PENCE, gedrukt van dit plaatje. Het zien van beide zeldzaamheden laat je hart toch wel even sneller kloppen!
Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Nederland
Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?
Kijk dan bij Collect Club.
(3 stemmen, gemiddeld: 3,67 uit 5)
Laden...
Reacties (2) Schrijf een reactie
Mag ik wijzen op een gedicht van de grote Duitse komiek Heinz Erhardt.
Ik heb dat ooit vertaald en wil het jullie niet onthouden:
Mijnheer Hendrik-Frans van Nooitgedacht,
Verzamelde gaarne postzegelpracht,
Met getande en met gladde randen
Van andere en overzeese landen.
Hij plakte ze allemaal bij elkaar,
Schoon en ordentelijk, da’s zonneklaar,
In een vakjesalbum, zoals je die wel ziet,
Alleen, die Mauritius, die had hij niet.
Bewogen heeft hij hemel en aarde
Om beslag te leggen op die portowaarde.
Ja, zelfs toen de liefde hem overmande,
Met Minna, waarin hij genadeloos verzandde,
Teder vroeg hij bij elke kus:
Heb jij voor mij die Mauritius?
Beiden bracht al snel de ooievaar,
een kind, een meisje weliswaar.
Hendrik-Frans nam een ferm besluit:
Mauritius noemen we die spruit!
Zeker, helemaal dekt de naam de lading niet,
’t is immers geen zoon maar een ferme griet.
n eínd aan ’t gezeur”, sprak hij cru,
die Mauritius, die heb ik nu!
Met voorliefde ging de deern al vroeg
Dansen leren in de kroeg.
Ook op lichamelijke oefeningen was ze tuk,
Dat wordt straks een “aangetekend” stuk!
@ Jos: Leuk!!!!
Schrijf een reactie
(registratie is niet nodig)