De ambtenarenbonden waren woedend. Het kabinet bleek niet bereid tot overleg. Ons land stond begin jaren tachtig er economisch en financieel slecht voor. Het leger van werklozen nam maandelijks met duizenden mensen toe en het begrotingstekort kwam tot boven de 10% uit. Daarom ging het kabinet Lubbers I enorm bezuinigen, waarbij het omlaag brengen van de collectieve lasten een van de belangrijkste punten in het regeringsbeleid werd. Een van de maatregelen was verlaging van de ambtenarensalarissen. Ook trendvolgers en uitkeringsgerechtigden waren de klos. De voorman van de ambtenarenbond AbvaKabo, Jaap van der Scheur, kondigde na het zoveelste mislukte overleg met de overheid aan, dat een landelijke staking zou volgen. Binnen de kortste tijd was ons land veranderd in een kleine vuilnisbelt en werd verstoken van post. Het land was totaal ontregeld. Om mensen gelegenheid te geven post te verzenden en ontvangen buiten de officiële post om schoten particuliere bezorgdiensten als paddenstoelen uit de grond. Na enkele rechtszaken die eerst de stakingen goedkeurden kwam een uitspraak van de rechter die letterlijk zei: ‘het mocht maar het mag niet langer’. Daarmee kwamen de stakingen tot een einde en werden door de ambtenaren de dagelijkse werkzaamheden weer opgepakt. De ambtenarenbonden hadden verloren maar ook gewonnen, omdat in 1983 het stakingsrecht voor ambtenaren werd gereguleerd. Door de stakingen verloor de Post enkele grote klanten en bleven particuliere bezorgdiensten postbestellingen overnemen, vaak met gebruikmaking van ‘eigen’ postzegels. Zoals de afgebeelde zegel van de stadspost uit Augustinusga.

Op 16 november 2010 brak een nieuwe staking uit binnen het nationale postbedrijf. Ditmaal, omdat het ontslag dreigde voor minstens 3.000 medewerkers van TNT Post. De staking zou drie dagen duren. Op de avond van 15 november legden de postbodes hun werk neer. De directie van TNT Post noemde de staking ‘onverantwoord’ en deelde mede dat de actie er juist toe kon leiden dat het bedrijf nog verder moest inkrimpen. Het postbedrijf bood aan om het aantal gedwongen ontslagen van ruim 3.000 met 300 te verminderen, maar de leden van twee vakbonden gingen daarmee niet akkoord.

Enkele ‘ludieke’ postzegels werden door particulieren vervaardigd met behulp van het kader voor persoonlijke postzegels. Men zou denken, dat de toenmalige TNT Post de afbeeldingen zou hebben geweigerd, maar nee, ze gingen ongewijzigd naar de ‘opdrachtgever’ die er gebruik van maakte om bijvoorbeeld kaarten mee te frankeren.

Zelfs kaarten van de Kaartenservice van TNT Post werden er mee gefrankeerd.

Met een toepasselijke winterse afbeelding!

Ook andere persoonlijke postzegels werden voorzien van afbeeldingen die betrekking hadden op de actie van de postbodes.

Inclusief het kader voor de persoonlijke decemberzegels.

Maar of Vincent van Gogh dit zo had bedoeld is twijfelachtig.

Een maand later werd wel een principe akkoord gesloten tussen TNT Post met de vakbonden Abvakabo FNV, CNV Publieke Zaak en BVPP over het beperken van het aantal gedwongen ontslagen. Dit werd toch een succesje genoemd omdat slechts ongeveer 4.000 van de 20.000 medewerkers aan de staking hadden meegedaan. Alleen de vakbond BVPP deed niet mee aan de staking omdat ze dachten dat de reorganisatie binnen TNT Post toch niet beperkt kon worden en geen heil zagen in de staking. Of ze gelijk hebben gekregen? U mag het zeggen.

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Nederland • Vincent van Gogh

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(6 stemmen, gemiddeld: 3,83 uit 5)

Laden...