Tijdens haar studie aan het Royal College of Art ontmoette ze Alan Keeler, een medestudent die een cursus grafisch ontwerpen volgde. Zij trouwde met hem en tijdens haar huwelijk kwam ze niet vaak meer aan ontwerpen toe. Ze bracht veel tijd door met het lezen van boeken, het naaien van kleding, uitgaan met vrienden en fotograferen. Af en toe pakte ze toch potlood of penseel en maakte schilderijen, vooral landschappen, portretten en van bloemen.

Waarschijnlijk vanwege de portretten die Marjorie maakte en goed in de smaak vielen, kreeg ze in 1970 de opdracht twee postzegels te ontwerpen samen met een andere ontwerper, Fritz Wegner, die drie andere zegels voor zijn rekening nam. Feiten en gebeurtenissen uit de geschiedenis.

In 1972 volgde de tweede opdracht waarbij Britse poolonderzoekers het thema was.

Een jaar later, in 1973, werd door haar een serie postzegels ontworpen met afbeeldingen van Britse onderzoekers.

Leken de twee series van 1972 en 1973 voor wat betreft de vormgeving erg op elkaar, in 1976 sloeg ze een geheel andere richting in. Op de eerste zegel na waren de afbeeldingen erg speels en luchtig. De serie was gewijd aan Britse tradities.

De laatste serie van haar hand kwam uit in 1982, waarbij de portretten duidelijk de overhand hadden. Beroemde zeevaarders en personen die veel met de zeevaart te maken hebben gehad. Op de achtergrond afbeeldingen van de schepen uit hun tijd. Zelf vind ik het altijd leuk om een bepaalde ontwikkeling te volgen hoe een ontwerper in de loop der jaren de ontwerpstijl aanpast aan de tijd. Mooi te zien bij Marjorie Saynor gedurende twaalf jaar.

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(4 stemmen, gemiddeld: 4,50 uit 5)

Laden...