De Do.X was eens het grootste vliegtuig ter wereld. Met de bouw van dit enorme toestel werd begonnen in 1924. het was een vliegtuig dat alleen kon starten en landen vanaf het water. De vliegboot maakte zijn eerste vlucht op 13 juli 1929 vanaf de Bodensee. De romp van het vliegtuig was in drie dekken onderverdeeld, het bovenste dek voor de piloten en andere bemanningsleden, zoals de werktuigkundige en de marconist. Het middelste dek was bestemd voor passagiers en vracht en het onderste dek diende als ruimte voor de brandstoftanks. In zes grote gondels die boven op de enorme draagvleugel waren twaalf watergekoelde Siemens twaalfcylindermotoren (van elk 391 kW) geplaatst. Elke gondel had twee motoren met een trek- en duwschroef. De machine kon in totaal 170 personen (waarvan 150 passagiers) vervoeren. Drie toestellen werden door Dornier gebouwd waarvan er twee aan Italië werden geleverd. De eerste landing in de haven van New York in 1931 was voor de stad het evenement van het jaar.

Een Dornier Do-X heeft een wereldreis gemaakt waarvoor men drie jaar nodig had. Op 5 november 1930 steeg de DO-X op voor een lange afstandsvlucht van Europa via Afrika naar Zuid- en Noord-Amerika. Van daaruit vloog de vliegboot in mei 1932 naar Berlijn terug en legde daarbij een afstand af van 45.000 kilometer af. Bij deze wereldreis werd ook Paramaribo, de hoofdstad van Suriname aangedaan.

De PTT besloot om ter gelegenheid van het bezoek van de D. X aan Paramaribo de bestaande serie luchtpostzegels van Suriname te voorzien van een opdruk. Alleen post, gefrankeerd met één of meer zegels uit de serie, zou worden meegenomen richting New York. De eerste aankondiging in het Nederlandsch Maandblad voor Philatelie van september 1931 loog er niet om: ‘Ons land heeft zich van talrijke andere gunstig onderscheiden door niet mee te doen aan de dwaze gewoonte om speciale zegels uit te geven bij een of ander Zeppelin bezoek, maar die achterstand heeft men in Suriname nu snel menen te moeten inhalen, en liefst met zeven zegels. Onnodiger emissie is moeilijk voor te stellen’.

Er werden slechts 4.200 complete series verkocht. Van de 10 cent 5.272 exemplaren, het hoogste aantal.

Slechts weinig verzamelaars zijn zo gelukkig een complete serie in hun album te hebben. De post die met het vliegtuig werd meegegeven, werd gestempeld met een speciaal stempel, gedateerd 18 augustus 1931. Slechts 3.124 poststukken werden met de vervolgvlucht meegegeven.

Men heeft geprobeerd om de zegels met opdruk te weren uit de postzegelcatalogus en de voordrukalbums, maar dat is niet gelukt. In de eerste catalogus van de NVPH, die van 1934, zijn ze dan ook opgenomen. Een complete ongestempelde serie had een cataloguswaarde van 14 gulden en 50 cent.

Een postfrisse serie staat in de catalogus van 2008 genoteerd voor € 1.000,-. Daar heeft de Surinaamse Post indertijd niet veel aan gehad. Eerst hebben zij de kosten gehad voor het overdrukken van 100.000 zegels (de 10 en 20 cent ieder 15.000 stuks, de 15 en 40 cent ieder 20.000 stuks en de drie andere waarden ieder 10.000 stuks).

De niet verkochte exemplaren werden direct na het vertrek van de vliegboot verbrand: 66.943 postzegels, ongeveer 66% van de totale oplage.

Boycot van een postzegeluitgifte? Dat woord heb ik meer horen vallen. U ook?

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(Breng als eerste je stem uit.)

Laden...