Een van de favoriete leerlingen van Peter Paul Rubens was Antoon van Dyck. Hij was geboren op 22 maart 1599 in Antwerpen. In 1620 ging hij voor het eerst naar Engeland op advies van de markies van Buckingham. Hij bleef daar slechts vier maanden maar wist toen nog niet dat hij in dat land een van de beroemdste kunstschilders zou worden als Anthony van Dyck.
In 1621 ging Van Dyck naar Italië voor een verblijf van zes jaar. Daar bestudeerde hij de schilders uit de Renaissance en was vooral geïnteresseerd in de werken van Titiaan. Hij ging zich vooral toeleggen op het vervaardigen van portretten.
Naast portretten schilderde hij ook stukken met een religieus of mythologisch onderwerp. Op 16 april 1944 gaf de Belgische post een serie van zes postzegels uit waarvan vijf met dergelijke afbeeldingen. Zoals de zegel van 60 centiemen een fragment uit het schilderij ‘Christus geneest de lamme’ dat te vinden is in Londen. De zegel van 5 franken toont het schilderij van Sint Sebastiaan dat hangt in Leningrad.
Op 5 december 1964 volgden nog enkele schilderijen van Antoon van Dyck op postzegels. Op de postzegel van 50 centiemen is een van de kinderen afgebeeld van koning Karel I van Engeland die voorkomen op een groter schilderij.
Van Dyck portretteerde kinderen graag met een of enkele honden erbij. Henrietta is hier afgebeeld met Charles II en James II. Het is geen afbeelding naar de werkelijkheid want Henrietta was 14 jaar jonger dan Charles. Het is dus een compositie schilderij.
De Prins van Oranje, Willem II, werd afgebeeld op de postzegel van 4 franken. Op de andere postzegels is de Prins afgebeeld met zijn verloofde Maria Stuart. Koning Karel I van Engeland had Anthony van Dyck naar zijn land laten overkomen en in korte tijd was de schilder daar zeer bekend geworden. Hij schilderde naast de kinderen van de koning ook van koningin Henrietta maar ook van zijn maîtresse Margaret Lemon.
Portretten vervaardigde hij ook van zijn leermeester Peter Paul Rubens en van Jacob Jordaens. De laatste is na Rubens en Van Dyck de belangrijkste Zuid-Nederlandse historieschilder uit de Antwerpse School. En enkele zelfportretten.
Jordaens was een leerling van Adam van Noort die in 1587 meester schilder was geworden in Antwerpen. Hij heeft ook les gegeven aan Peter Paul Rubens. In 1598 en 1599 was hij deken van het Antwerpse Sint-Lucasgilde.
Frans Snyders was een kunstschilder die zich meer had toegelegd op het schilderen van dieren, jachttaferelen en stillevens. Hij was op 11 november 1579 geboren in Antwerpen en werd in 1593 leerling van Pieter Breughel de Jonge. In 1602 werd hij aangenomen in het Antwerpse Sint-Lucasgilde en raakte bevriend met Anthony van Dyck.
Het lijkt er op dat de ontwerper van de postzegel de afbeelding van Snyders, die samen met zijn echtgenote op het schilderij te zien zijn, heeft uitgesneden en gespiegeld. De overeenkomst is erg groot. Ik moet toch eens gaan kijken in de Koninklijke Bibliotheek in Brussel waar dit schilderij hangt. Sir Anthony van Dyck, hij was geridderd in juli 1632, overleed in Londen op 9 december 1641 en werd begraven in de St. Paul’s Cathedral. Maar zijn nalatenschap in de vorm van prachtige schilderijen is groot. In vele landhuizen in Engeland en in musea over de gehele wereld hangen zijn werken. Soms met de aanduiding ‘After Anthony Van Dyck’, dus niet zeker of hij dat schilderij heeft gemaakt. Wel is bekend dat hij op latere leeftijd alleen schilderijen afmaakte die door zijn leerlingen waren gemaakt aan de hand van zijn voorstudies. Ik ben een groot liefhebber van de schilderkunst uit de 16de en 17de eeuw. U ook? Of ziet u liever moderne schilderijen?
Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • België • Groot Brittannië • Religie • Schilderkunst
Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?
Kijk dan bij Collect Club.
(7 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)
Laden...
Reacties (1)
Reeds in 1910 verschenen in België postzegels met een uitbeelding van werk van Van Dyck, de fameuze Caritasreeks (zonder en met opdruk “1911” of “Charleroi 1911”). Helaas, ook hier weer is het zo dat “les faux pullulent” zoals het Frans het zo mooi uitdrukt. Niet aanschaffen zonder certificaat dus, maar dat geldt voor alle dure zegels met opdruk.
Iedereen heeft natuurlijk een voorkeur voor een bepaalde stijlperiode in de kunst. Oude kunst heeft het vermogen ons te laten wegdromen en ons te verplaatsen naar een cultuur die voorgoed voorbij is, en waarvan we vaak de neiging hebben om te denken dat ze, vergeleken bij het heden, beschaafder, eleganter was … Dat is een troef die hedendaagse kunst niet heeft. Maar behalve artistiek volstrekt waardeloze rommel is er toch ook nog actuele kunst die het waard is een omweg voor te maken. De tijd zal het vele kaf van het weinige koren moeten scheiden.
Schrijf een reactie
(registratie is niet nodig)