Een van de bekendste abdijen in België is de Abdij Notre-Dame d’Orval. De eerste monniken die zich hier vestigden kwamen in 1070 uit het zuiden van Italië. De monniken, kartuizers, bouwden een kerk en een klooster. De kerk kwam gereed in 1124 en werd ingewijd door de bisschop van Verdun. Cisterciënzer monniken arriveerden in 1132 die samen met de oorspronkelijke monniken een nieuwe kerk bouwden. Rond 1252 werd het klooster en de kerk vernield door brand en de wederopbouw duurde ongeveer 100 jaar.

Tijdens de 15^de en 16^de eeuw werd de Abdij van Orval opnieuw geteisterd door verwoestingen vanwege oorlogen tussen Frankrijk en Bourgondië en daarna tussen Frankrijk en Spanje. De kerk werd vernield en pas in 1533 weer ingewijd. In augustus 1637, tijdens de dertigjarige oorlog, werd de abdij weer geheel verwoest en daarna opnieuw opgebouwd. Maar op 23 juni 1793 sloeg het noodlot weer toe.

Wederom werd de abdij volledig in de as gelegd, ditmaal door Franse revolutionaire troepen. Lang bleven de geblakerde ruïnes bestaan. De overgebleven muren dienden als steengroeve ten behoeve van andere bouwwerken en huizen. De restanten van de ruïne werden door plantengroei bijna aan het oog onttrokken.

In 1926 werd besloten om de abdij opnieuw op te bouwen. Pater Dom Marie-Albert van der Cruyssen uit Gent, een trappister monnik, nam deze taak op zich. Hij liet architect Henri Vaes een nieuw klooster ontwerpen dat moest worden opgetrokken deels op de fundamenten van de oorspronkelijke abdij. Op de uitsnede van de prentbriefkaart is de ruïne te zien van het kloosterdeel dat bewaard is gebleven met in het midden daar achter de toren van de nieuwe abdij. Bijna overeenkomstig met de afbeelding op de postzegel uit 1971.

Om de wederopbouw te financieren werden door de Belgische post enkele series postzegels uitgegeven met een toeslag boven de frankeerwaarde. De eerste serie verscheen op 15 september 1928. Verder werd een serie briefkaarten uitgegeven met afbeeldingen met betrekking tot de wederopbouw van de abdij, eveneens met toeslag.

Zeven jaar later, op 15 oktober 1933, verscheen de tweede serie. In 1936 werd de Abdij van Orval een zelfstandige abdij. Dom Marie-Albert werd tot abt verkozen.

Op 20 juni 1939 werd de derde serie postzegels gewijd aan de wederopbouw van de abdij uitgegeven. De vierde serie postzegels verscheen op 1 juli 1941 en op 9 oktober 1943 de vijfde serie. In 1948 was de herbouw van de abdij voltooid en op 8 september 1948 werd de kerk opnieuw ingewijd.

De abdij werd volgens een legende gesticht door Mathilde van Toscane, een van de machtigste vrouwen en heersers in het Middeleeuwse Italië. Ze zou rond 1076 gerust hebben bij de bron in het dal van Orval. Terwijl zij met haar handen door het water roerde, verloor ze haar trouwring. De ring was een aandenken aan haar overleden echtgenoot, Godfried III met de Bult. Hij was op 26 februari 1076 vermoord in Vlaardingen in opdracht van Dirk V van Holland en Robrecht I de Fries. Ze smeekte en bad tot God om hulp om de ring terug te vinden. Na haar gebeden ging ze terug naar de bron. Een forel kwam boven water met haar trouwring in de bek. Zij stichtte de abdij uit dankbaarheid voor het terugvinden van haar gouden trouwring in de rivier. De vis met de ring is afgebeeld op de velrand van de blokjes die zijn uitgegeven op 5 oktober 1941. Een mooie legende, maar waar of niet waar, de Abdij van Orval is een juweeltje op zich.

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • België • Frankrijk • Spanje • Kerken • Religie

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(7 stemmen, gemiddeld: 4,86 uit 5)

Laden...